Duygu Ve Mantık
 

Gençti, güzeldi Elif. Yalnız kendi köyünde değil, çevre köylerde de, doğruluğu ve güzelliği ile ilgili ünü yayılmıştı.


Yağız bir delikanlı çıkıverdi Elif’in karşısına bir gün. Tutuldu bu delikanlıya Elifcik. Deneyimsizdi, toydu, tutuldu.


Günü gelince Elif’in de başı bağlandı taydaşları gibi. Anlı-şanlı bir düğün yaptılar Elif’le yağız delikanlıya. Sonra, güneşli cıvıl cıvıl bir nisan sabahı uğurladılar onları.


Tüm davranışları mantık ölçüleri içindeydi yağız delikanlının. Elif ise, duygulu bir kızdı.


Duygu ve mantık; bu iki kavramı benliklerinde toplayabilenler içinde mutluluk. İşte, duygu ile mantık bir arada. Mutlu olmamak için başka ne engel var?


İlk haftalar ve aylar bir yılan kıvamıyla geçti. Olmadı çocukları mutlu çiftlerin. Nazar dendi, kader dendi; ziyaretten ziyarete gidildi. Talih yüzlerine gülmedi.


Uğursuz eller karıştı işe. Uğursuz diller karıştı.


Saftı, güzeldi Elif. Şaşkına dönmüş, mantığını kullanamaz olmuştu yağız delikanlı.


Her söylenene inandılar. Her söylenene kandılar. İçlerindeki mutluluğu, şurada, burada aradılar. Çekilmez bir yük gibi taşıdılar sırtlarında hayatı. Çekilmez bir yük gibi taşıdılar. İyi gün dostları da yalnız bıraktı onları. Koca köyde yapayalnız kaldılar.


Çeldiler aklının yağız delikanlının; kötü niyetli komşuları çeldiler.


Uğursuz bir akşamüstü, yıkıcı, ezici, kahredici bir ses tonuyla:


-Ayrılalım Elif, dedi yağız delikanlı!..


Elif sustu, sustu. Bir ölüm sessizliği kapladı ortalığı. Sonra yürüdüler bu sessizlik içinde. Yürüdüler, yürüdüler.


Bir yürek ikiye bölündü.


Elif bir yola düştü, yağız delikanlı bir yola.


En ağır koşullar altında bile yaşanmaya değer vardır hayatın. Oysaki çözemedi bu sırrı Elifcik. Çözemedi bu sırrı yağız delikanlı.


Duygu yalnız kaldı. Mantık yalnız kaldı.


Birleşemedi duygu ile mantık.


Birleştirmedi uğursuz eller. Uğursuz diller birleştirmedi.


O gün, bu gün, bir köyde mantık yaşadı yalnız. Bir başka köyde duygu.


Ama ne kupkuru bir mantık mutluluğa götürebildi yağız delikanlıyı. Ne de Elif’i, mantık ölçülerinin dışındaki duygu.


Onlardan geriye acı bir hayat hikâyesi kaldı.



Turan TUĞLU