İstifa

İstifa


İSTİFA a (ar 'afv'dan isti'fa)
1 Bir görevden kendi isteğiyle ayrılma, çekilme: Genel müdürle konuştuktan sonra istifadan vazgeçti

—2 Görevden ayrılma isteğini bildiren dilekçe: istifasını vermek, istifası kabul edilmedi

—3 Esk Bağışlanmayı dileme

—4 istifa etmek, görevinden kendi isteğiyle ayrılmak

—Esk istifa-yı kusur, özür dileme: " tekdir ve ihafe ettikte ayağına kapanıp istifa -yı kusur ettikten başka" (Cevdet Paşa, XIX yy)

—ida huk görevden çekilme*'nin eşanlamlısı

—isi huk istifa-yı hak, borç ve alacağın tümünün elde edilmesi
istifayı kısas, kısas kararının infazı (Haksız yere bir kişiyi öldüren ya da bir organına zarar veren kişinin işlediği suça eşit değerde bir ceza ile cezalandırılması)

—Kur tar istifa divanı (Divan-ı istifa), Ortaçağ islam devletlerinde mail İşlere bakan kurum (Devlet hazinesinin gelir ve giderlerini saptayan, denetleyen kurumun başında "müstevfi" denilen bir yönetici bulunurdu İslam dünyasına Sasaniler' den geçen bu kurum, Gazneliler ve Selçuklularda önemli bir yer tuttu)