Geldi Gene Gül Kokusu Sinemize

Geldi Gene Gül Kokusu Sinemize

Evet yeni bir yazı dizisine başlamak istiyorum bugünAslında bu bütün konulardan daha güzel ve daha berrak ,Allahın bütün mahlukları adedince selam ve salat olsun O'na
O ki her şeyiyle Allaha ve ümmetine habib
O ki her şeyiyle insanlığa rahmet
O ki doğumunda risaletine ve taki kiyamete kadar övülmeye layık olan Resuldür
haftaya perşembe günü malumunuzca peygamberimizi hıcrı takvime göre doğum yıl dönümü(yani mevlid kandili) Allah onu 14 asır önce insanlığa bir nur ve tebliğci olarak gönderdiBelki ceseden yok aramızda ama yaptıklarıyla ve bıraktıklarıyla ve kuşattığı rahmetiyle halen aramızda hissediyorum bunu
Daha doğmadan nice peygamberler ve nice semavi kitaplar ve nice kişiler tarafından müjdelenen ve haber verilen doğumuyla tüm şirk koşanları şirklerini ve putlarını alaşağı eden ve insanlığa o Rabbinden aldığı vahiyle elini uzatan O pak Yar-ı güzin efendimize(sav) sayısız selat ve selam olsun

Burada elimden geldikçe ve gücüm yettiğince onun için yazılan ve onun için dizelenen yazı ve şiirleri burda paylaşacağım inşallah

Bu noktada gönülden yazı ve şiirleri paylaşmak isteyen arkadaşlar varsa inşallah Katkılarını bekliyorum

Allah bizleri kendine hakkıyla kul ve o Sevgili habibi zi-Şana hayırlı ümmet eyleyüp Şefaatine layık eylesin
Amin

Kutlu Doğum ve Mevlid Kandili



Hayatın gayesi, yaratılışın mânâsı silinmiş, yok olmuştu Herşey mânâsız başıboşluk ve hüzün örtülerine bürünmüştü

Ruhlar birşey bekliyor, bir nurun zulmet perdesini yırtmasını içten içe hissediyordu

O vahşet devrinde kâinat ufkundan bir güneş doğdu Bu güneş âhirzaman Peygamberi Hz Muhammmed Aleyhissalâtü Vesselam idi Tarihin seyrini, hayatın akışını değiştiren bu eşsiz olay, dünyayı yerinden sarsan değişimlerin en büyüğü idi

İşte insanlığın akıl ve kalbinde düğümlenen "Necisin, nereden geliyorsun, nereye gidiyorsun?" sorularını, düğümlerini çözüp kâinatın Sahibini ilân ve ispat edecek bir zatın teşrifi sadece insanların ruh ve kalbinde değil, diğer varlıklarda, hattâ cansız eşyada bile yansımasını bulacaktı

Doğudan batıya bütün âlemin nurlara büründüğü, İlâhi değişimin tecelli ettiği o gece neler oldu neler?

Yahudi ileri gelenleri ve âlimleri kitaplarında daha önce rastladıkları işaret ve müjdelerin açığa çıktığını gördüler Kimsenin haberi olmadan en önce onlar bu müjdeyi verdiler

O gece Yahudi âlimleri semâya bakıp "Bu yıldızın doğduğu gece Ahmed doğmuştur" dediler(1)

Bîr Yahudi İleri geleni Mekke'de Peygamberimizin doğduğu gece, içlerinde Hişam ve Velid bin Muğire, Utbe bin Rabia gibi Kureyş ileri gelenlerinin bulunduğu bir toplantıda,
- "Bu gece sizlerden birinin çocuğu oldu mu?" diye sordu
- "Bilmiyoruz" diye cevap verdiler
Yahudi, "Vallahi sizin bu ihmalinizden iğreniyorum!
"Bakın, ey Kureyş topluluğu, size ne söylüyorum, iyi dinleyin Bu gece, bu ümmetin en son peygamberi Ahmed doğdu Eğer yanlışım varsa, Filistin'in kudsiyetini inkâr etmiş olayım Evet, onun iki küreği arasında kırmızımtırak, üzerinde tüyler bulunan bir ben var" dedi

Toplantıda bulunanlar Yahudinin sözünden hayrete düştüler ve dağıldılar Her birisi evlerine döndüğünde bu durumu ev halkına anlattılar "Bu gece Abdülmuttalib'in oğlu Abdullah'ın bir oğlu doğdu Adını Muhammed koydular" haberini aldılar

Ertesi gün Yahudiye vardılar:
"Bahsettiğin çocuğun bizim aramızda dünyaya geldiğini duydun mu?" dediler
Yahudi "Onun doğumu benim size haber verdiğimden önce midir, sonra mıdır?" dedi
Onlar, "Öncedir ve ismi Ahmed'dir" dediler Yahudi, "Beni ona götürün" dedi
Yahudi ile beraber kalkıp Hz Âmine'nin evine gittiler, içeri girdiler
Pegamberimizi Yahudinin yanına çıkardılar Yahudi Peygamberimizin sırtındaki beni görünce, üzerine baygınlık geldi, fenalaştı Kendine gelip ayıldığı sırada,

"Ne oldu sana, yazıklar olsun" dediler

Yahudi, "Artık İsrailoğullarndan peygamberlik gitti Ellerinden kitap da gitti Artık Yahudi âlimlerinin kıymet ve itibarları da kalmadı Araplar peygamberleriyle kurtuluşa ereceklerdir

"Ey Kureyş topluluğu, ferahladınız mı? Vallahi size, doğudan batıya kadar ulaşacak bir güç, kuvvet ve bir üstünlük verilecektir" dedi(2)

Kâinatın Efendisini dünyaya getiren bahtiyar annenin henüz dünyaya gelmeden görüp gördükleri çok manalıydı

Peygamber Efendimize hamileyken rüyasında, "Sen, insanların en hayırlısına ve bu ümmetin efendisine hamile oldun Onu dünyaya getirdiğin zaman 'Her hasetçinin şerrinden koruması için bir ve tek olana sığınırım' de, sonra ona Ahmed yahut Muhammed ismini ver"

Yine kendisinden çıkan bir nurun aydınlığında bütün doğuyu ve batiyi, Şam ve Busra saray ve çarşılarını, hattâ Busra'daki develerin uzanan boyunlarını gördüğünü Abdülmüttalib'e anlatmıştı(3)

Aynı gece Hz Âmine'nin yanında bulunan Osman ibn Âs'ın annesinin gördükleri de şöyle:

"O gece evin içi nurla doldu, yıldızların sanki üzerimize dökülecekmiş gibi sarktıklarını gördük"

Evet bu ulvî anı dile getiren Mevlid'in yazarı Süleyman Çelebi bütün bu hakikatleri şu beytiyle şiirleştirmiştir:

"Hem Muhammed gelmesi oldu yakin
Çok alâmetler belürdi gelmedin"

Rabiülevvel ayının 12 Pazartesi gecesi, yapılan hesaplamalara göre, Miladi takvime göre 20 Nisan'a denk gelen gece idi
Dünyayı şereflendiren iki Cihan Serverinin üzerini o günün bir âdeti olarak bir çanakla kapattılar

Araplara göre o zaman, gece doğan çocuğun üzerine bir çanak koymak ve gündüz olmadan ona bakmamak âdetti Fakat bir de baktılar ki Peygamber Efendimizin üzerine konulan çanak yarılarak ikiye ayrılmış, Efendimiz gözlerini gökyüzüne dikmiş, başparmağını emiyordu(5)

Evet, bu işaret her türlü küfrün, zulmün, şirkin ve her türlü bâtıl inanç ve âdetlerin parçalanıp yok olması, imanın, nurun ve hidâyetin kâinatı aydınlatması için gönderilmiş bir Peygamber idi

Aynı gece Kabe'de tapılmakta olan cansız putların çoğunun başaşağı devrildiği görüldü

Aynı gece Kisra sarayının beşik gibi sallanıp on dört balkonunun parçalanıp yerlere düştüğü öğrenildi

Sava'da mukaddes tanınan gölün suyunun çekilip gittiği görüldü

Bin senedir yakılan ve söndürülmeyen mecusi ateşinin sönüverdiği müşahede edildi

Bütün bunlar işaret ve alamettir ki, yeni dünyaya gelen zat ateşe tapmayı, puta tapmayı kaldırıp, Fars saltanatını parçalayarak Allah'ın izni olmadan kutsal tanınan şeylerin kutsallığını ortadan kaldıracaktır(6)

İşte bu geceye Veladet-i Nebi gecesi diyor ve onun bütün kalbimizle, ruhumuzla her sene yeniden yâd edip kutluyoruz Bütün kâinatla bu geceyi karşılayarak onun âleme teşrifine kıyam ediyoruz
Getirdiği ebedi nura, açtığı saadet caddesine ve sünnet-i seniyyesine yeniden sımsıkı sarılmak ve Mevlid Kandilini vesile ederek ona yeniden biatimizi, bağlılığımızı tazelemek ne yüce bir şeref ve ne büyük bir saadettir
Yüce Rabbim bizleri sevgili Resulünün şefaatine nail eylesin

Mehmet Paksu, Mübarek Gün ve Geceler, Nesil Yayınları


Kaynaklar:
(1)İbn-i Sa'd, Tabakat, 1:60
(2)Age, 1:162-163
(3)Taberî Tarihi, 2:125; İbn-i Sa'd, Tabakat, 1:102
(4)Age, 1:102
(5)İbn-i Sa'd, Tabakat, 1:102
(6)Bediüzzaman, Mektûbat,s:161,162

Yaratılmışların en meşhuru

Resûl-i Ekrem (asm), tarihin kaydettiği şöhret sahibi insanların en meşhurudur O’nun şöhreti, kendisinden başka hiç kimseye nasip olmayacak bir şöhrettir Şimdi, bu erişilmez şöhretin niçin ve nasıl olduğuna bir bakalım
Evvela; tarihin kaydettiği meşhurların hiç birisinin tarihçe-i hayatı, onunki kadar geniş ve teferruatlı olarak bilinmiyor Pek çoğunun hayatının şöhret öncesi kısmı, gizli kalmıştır
Mesela Hazret-i Îsâ (as)’ın, dünyada kaldığı otuz üç yıllık ömrünün sadece son üç yılı biliniyor Otuz yıllık hayatının macerası hakkında çok az şey biliniyor Kezâ Hazret-i Mûsâ (as)’ın hayatı hakkındaki tüm bilgiler, vefatından üç yüz yıl sonra ele geçen Tevrat’taki bilgilerdir Onlar da Hazret-i Mûsâ (as)’ın hayatının bir kısmı hakkında, çok kısıtlı malumat veriyor
Hâlbuki Hazret-i Muhammed (asm)’ın hayatının, doğduğu günden vefatına kadarki bütün safahatı, an be an, sağlam senetlerle kaydedilmiştir Gerek Müslüman gerekse gayr-i müslim tarihçiler, bu hususta müttefiktirler Bu noktada Hazret-i Muhammed (asm)’a yetişecek ikinci bir şahsiyeti, tarih daha kaydedememiş ve kaydedemeyecektir
İkinci olarak, tarihçe meşhur olan insanların şöhreti; çoğunlukla vefatlarından sonraki döneme rastlar Çok az bir kısmı dünyada iken şöhret olmuştur Sonraki dönemlerde tanınıp kendi devirlerinde kâle alınmayan nice meşhurlar vardır
Hâlbuki Hazret-i Muhammed (asm), daha dünyaya gelmeden önce şöhreti şark ve garbı tutmuştu Tevrat ve İncil’de, O’nun hakkında yüzlerce âyet vardı Bu vadide o kadar çok hadise var ki yazmaya kalksak, ciltler dolusu kitabı dolduracak mahiyettedir Yalnızca bir misal vererek geçeceğiz

İbn-i İshak nakleder ki: Ebû Tâlib, Şam’a ticaret için gideceği sırada Resûl-i Ekrem (asm) ona çok tutkunluk göstermiş Ebû Tâlib de dayanamayarak, “Vallahi O’nu da beraberimde Şam’a götüreceğim Ne ben ondan ayrılabilirim, ne de o benden ayrılabilir” demiş Kafile, seyahatin ilk durağı olan Busra şehrinde mola vermişti Bu sırada Busra’da, Bahira isminde bir rahip vardı Kendisi, râhip olarak görevlendirildiğinden beri manastırdan ayrılmamış, Hıristiyanlık hakkında pek çok bilgiye sahip bir kişi idi Kureyş kervanı daha önce de Busra’ dan geçtiği halde, Rahip Bahira onların karşısına çıkmamış, onlarla konuşmamıştı
Ama Resûlullah’ı beraberlerine aldıkları o yılda, Rahip Bahira, kervan manastırın yakınında konakladığında onları karşılamış ve onlara büyük bir ziyafet hazırlamıştı Büyük, küçük, hür, köle; herkesin gelmesini özellikle istemişti Misafirler sofranın başında toplandıklarında, Efendimiz (asm)’ ı göremeyen Bahira, geride kalan kimse olup olmadığını sorar Onlar da, geride kervanı gözetmek için bir çocuğun kaldığını söylerler Bahira O’nun da gelmesini ister O geldikten sonra, büyük bir ilgiyle O’nu takip eder
Misafirler dağıldıktan sonra Bahira, Peygamberimiz (asm)’a, Lat ve Uzza adına yemin ettirmek istemiş, fakat Resûlullah (asm), onlardan nefret ettiğini söylemiş Daha sonra “Allah adına” deyince, sorduğu sorulara cevap vermişti Rahip Bahira, en son sırtına bakmış İki omuzu arasındaki peygamberlik mührünü de gördükten sonra, Ebu Talib’e:

“Bu çocuk senin neyin olur?” diye sorar O da:
“Oğlumdur” der Bahira:

“Olamaz, bu senin oğlun değildir O’nun babası, hayatta olmamalıdır” deyince; Ebu Talib: “Kardeşimin oğludur” der

Bahira:

“İşte şimdi doğru söyledin Kardeşinin oğlunu hemen memleketine geri götür Allah’a yemin olsun ki, Yahudiler onu görüp de benim onda bulduğum vasıflardan haberdar olurlarsa, onu öldürürler Doğrusu kardeşinin oğlu büyük bir adam olacaktır Hemen onu al, memleketine çabucak götür” diye tembihler Bunun üzerine Ebu Talip, Mekke’ye geri döner

İşte şu cüz’î hadise, bütün siyer kitaplarında nakledilen bir vakıadır Resûlullah (asm), daha dünyaya gelmeden önce vasıfları hakkındaki pek çok şey, biliniyordu Hatta Hazret-i Hatice’nin amcasının oğlu Varaka bin Nevfel, O’na: “Cebrâîl (as), ilk göründüğü sıralarda sen Allah’ın va’d ettiği son peygambersin Keşke senin yurdundan kovulacağın zaman, hayatta olsam ve sana yardım edebilsem” demişti Resûlullah (asm): “Kavmim beni sürgün mü edecek?” deyince, Varaka: “Evet, sen kavmin tarafından sürgün edileceksin” demiştir Çok geçmeden Varaka, vefat eder

Bu iki hâdise, bu meyanda rivâyet edilen hâdiselerden sadece birkaçıdır Buradan anlaşılacağı üzere O zât (asm), daha dünyaya gelmeden tanınıyordu Bu vaziyete haiz başka bir şahsiyet gösterilebilir mi?

Üçüncü olarak; Fahr-i Kâinat (asm)’ ın şöhreti sadece insanlarla sınırlı kalmamış, sâir mevcudât da onun şöhretini tasdik
etmiştir
İnsanların dışında; hayvanlar, ağaçlar, dağlar, taşlar, ay ve güneş, hâsılı bütün mevcudat onu tanıyor ve biliyor Hayvanların onunla konuşması, kurdun onun peygamberliğini haber vermesi, kuru kütüğün onun ayrılığına dayanamayıp inlemesi, ağaçların yeri yara yara yanına gelip O’nun peygamberliğini ilan etmesi, dağların taşların O’na selam vermesi, ayın bir işaretiyle ikiye ayrılması, güneşin, onun verdiği haberin yalan çıkmaması için bir saat geç doğması hâdiseleri gösteriyor ki, onun şöhreti yalnızca insanlar arasında yayılmamıştır O’nu bütün âlem, bütün mükevvenât tanıyor
Dördüncü olarak; Habîb-i Zîşân (asm)’ın şöhreti, geçmişle ve kendi zamanıyla sınırlı kalmamıştır Kendisinden sonraki asırlara da intikal etmiştir O her asırda yaratılmışların en meşhuru olma özelliğini korumuştur Tarihin hiçbir devrinde şöhreti kaybolmamıştır Her asırda, insanlığın en az beşte biri O’nu tanımış ve tanımaktadır Tarihçe meşhur addedilen insanların çok az bir kısmı (peygamberler), bu özelliğe sahiptir
Pek çoğunun şöhreti, sadece kendi meslek ve meşrebinden olan insanların arasında bilinmekte ve yayılmaktadır Hâlbuki Resûlü’s-Sakaleyn (asm) (İnsanların ve cinlerin peygamberi) olan Sevgili Efendimiz’in nâmı, insanlığın bütün sınıflarını kuşatır Hatta dünyanın bütün kıtalarına ulaşmış durumdadır O’nun (asm) nûru, sadece insanlar arasında değil, cinler ve sair mahlûkat arasında da her devirde parlamış ve parlamaya devam ediyor
Şimdi söyleyiniz! Beşeriyet tarihinde nâmı onun kadar bütün mahlûkata yayılmış kim var? Kim onun kadar tanınıyor? Kim onun kadar seviliyor? Vefatından sonra adı bir an bile dillerden düşmeyen, kalplerden çıkmayan başka bir şahsiyet gösterebilir misiniz?
Her vakit ümmetinden olan insanların salât-ü selamlarıyla bir an bile ismi dillerden düşmeyen O yüce şan sahibi Zât’a kim rakip olabilir? Acaba şimdi dünyaya yeniden teşrif edecek olsa, yine dağlar taşlar, O’nu selamlamaz mı? Mübarek parmaklarıyla işaret edecek olsa, ay yarılmaz mı? Ağaçlar yerlerinden koparak gelse, O’nu tanıyıp yine tasdik etmez mi? Elbette! Elbette! Elbette tanıyacak ve yine tasdik edecek ve hep bir ağızdan arz ve sema, cûş u hurûşa gelip: “Muhammedü’r-Resûlullah” diyecektir

Yâ Rabb! Bizi dünyada, o Zât-ı Âl-i Kadr’in (asm) sünnetinden ayırma! Ukbâda da, o Zât-ı Zîşân’ın (asm) şefâatinden mahrum bırakma! Âmin!
Ya Resûlallah, seni anlatmaya kifâyet etmez kelimelerim
Âcizim, seni methetmeye;
lâkin yine de durmaz kalemim
Habîb-i kibriyâsın, sultân-ı cihansın,
bense kapında köleyim
Âb-ı kevserinden bir damla lütfet,
feyzinden bülbül gibi öteyim
Allah’a yemin olsun ki, Yahudiler onu görüp de benim onda bulduğum vasıflardan haberdar olurlarsa, onu öldürürler
Şimdi söyleyiniz! Beşeriyet tarihinde nâmı onun kadar bütün mahlûkata yayılmış kim var?

Zafer ENGİNSOY

Peygamberlik Delilleri

Mûcize, peygamberlik dâvâsına delil olmak üzere Allah tarafından, peygamberlerin ellerinde yaratılan hârikulade hâllere denir Onlar “Biz Rabbinizin size gönderdiği elçileriz” diye dâvâ ettiklerinde, Cenâb-ı Hakk onlar elinde bazı hârikulade şeyler meydana getirmekle âdetâ, “Evet doğru söylüyorlar Onlar benim elçilerimdir” demektedir

Âhirzaman nebîsi olan peygamberimiz (asm) da peygamberlik dâvâ ettiğinde pek çok defa kendisinden mûcizeler istenilmiş ve bin kadar mûcize de onun eliyle gösterilmiştir Peygamber Efendimiz (asm)’ın Allah Resûlü olduğunun delili yalnız mûcizelerinden ibaret değildir Pek çok cihetlerden onun dâvâsındaki hakkaniyeti anlaşılabilir Hatta Üstad Bediüzzaman Hazretleri, onun her bir hâlinin dahi doğruluğuna delil olabileceğini söyler Meselâ hicret esnasında düşmanları, gizlendikleri mağaranın önüne geldiklerinde, Hz Ebû Bekir (ra) telaşlanınca “Korkma ve hüzünlenme Allah bizimle beraberdir” demesi gibi her hâli onun doğruluğuna şehâdet eder Şimdi onun hakkaniyetini ve nihâyet derecede sâdık olduğunu güneş gibi gösteren bir kısım delilleri sıralamaya çalışacağız

1 KUR’ÂN EN BÜYÜK MÛCİZE

Resûl-i Ekrem (asm)’ın en büyük delili, Allah’tan bizlere getirdiği beyanı mûcize olan Kur’ân’dır Aslında o bir mûcizeler deryası gibidir İki yüz kadar mûcizelik yönleri olduğu gibi her bir sûresi, âyeti, hatta kelime ve harfleri dahi birer mûcize sayılır Kur’ân, pek çok âyetleriyle insanları onun benzeri gibi bir söz getirmeye davet etmiş ve aslâ getiremeyeceklerini de vurgulamıştır En kısa bir sûresine asılsız bir kıssayla bile olsa bir benzerini getirmeye kadar davetini tekrarlamıştır Fakat ne o günkü müşrikler, ne de sonra gelen inkârcılar bir kısa sûresinin dahi mislini getirememişlerdir İşte Kur’ân gerek belâğat ve edebiyatında, gerek hadsiz ilimleri taşıyan manalarında ve gerekse dinlemesindeki halâvet ve tatlılığında bulunduğu seviye itibarıyla taklit edilemez yüksek bir mertebededir Çünkü Allah’a ait bir kelâmın değil bir beşer, bütün beşeriyet toplansa elbette benzerini getiremezler Netice olarak Kur’ ân, bütün hakîkatleriyle ve mûcizeleriyle onun en büyük ve ebedî bir mûcizesidir Ve Allah’ın elçisi olduğunun en büyük delilidir

2 MAHLÛKATIN EN ŞEREFLİSİ

Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm’ ın Kur’ân’dan sonra en büyük mu’ cizesi, kendi zâtıdır Yani sahip olduğu pek yüce ahlâkıdır ki; bütün güzel huyların ve hasletlerin tamamı onda vardır İman, ibâdet, doğruluk, güvenilirlik, tevazu, sevgi, şefkat, cömertlik, iktisat, vakar, cesâret akıl ve zekâ hattâ sîmaca güzellik gibi bütün güzel sıfatlarda insanların en üstünü idi Hatta herbir haslette en yüksek tabakada olduğuna, dost ve düşman ittifak ediyorlar Hattâ şecaat kahramanı Hazret-i Ali (kv), tekraren diyordu: “Harbin dehşetlendiği vakit, biz Resûl-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâm’ın arkasına ilticâ edip sığınıyorduk” Bunun gibi bütün güzel ahlâklarda en yüksek ve yetişilmeyecek bir derecede bulunuyordu Elbette böyle bir zât ahlâksızların işi olan yalana ve hîleye tenezzül etmez

3 BİN KADAR MÛCİZE

Onun elinde pek çoğu tevâtürle ve sahih rivâyetlerle bildirilen bine yakın mûcize zâhir olmuştur Kamer Sûresi’nin ilk âyetlerinde bildirildiği gibi gökteki ay bir parmak işaretiyle ortadan ikiye yarılmış “Attığın zaman sen atmadın belki Allah attı” (Enfal, 17) âyetinin işaretiyle attığı bir avuç toprak Bedir ve Huneyn harplerinde her bir düşman askerinin gözüne birer avuç olarak gitmiş ve onları bozguna uğratmıştır Ordusunun susuz kaldığı üç farklı seferde parmaklarından çeşme gibi akıttığı sularla bütün askerlerin susuzluğunu gidermiştir Hutbe okurken dayandığı kuru bir hurma direği, onun ayrılığından yüksek sesle ağladığını Mescid-i Nebevî’de bulunan herkes işitmiş ve bu hâdise pek çok münafıkların hâlisâne iman etmelerine sebep olmuştur Duâlarının çok defalar anında kabûlü, az bir yemekle yüzlerce kimseyi doyurması, dağların, ağaçların, taşların, hayvanların hatta cenâzelerin dile gelip peygamberliğine şehâdet etmeleri, gelecekten verdiği haberlerin doğru çıkması, hasta ve yaralıların mübârek elinin ve nefesinin temasıyla şifa bulması, çok defa suikaste maruz kaldığı hâlde her defasında olağanüstü bir tarz ile muhafaza edilmesi gibi pek çok mûcizeler göstermiştir O kadar ki tarihçe bu zâtın (asm) yaşadığı ne kadar kat’î ise mûcizeler gösterdiği de o kadar kat’îdir

4 İRHÂSÂT

İrhâsât denilen ve peygamber olmadan önce onda görülen harikulade haller de onun delillerindendir Doğduğu gece vuku’ bulan, kâbedeki putların devrilmesi ve ateşperestlerin bin senedir yanan ateşlerinin o gece sönmesi gibi hâdiseler, küçüklüğünde başında bir bulutun ona gölgelik etmesi, bulunduğu yerlere bolluk ve bereket sebebi olması, altına oturmuş olduğu kuru bir ağacın yeşermesi gibi hârika haller tarihen sağlam bir surette nakledilmiştir Hatta amcası Ebû Talib’le Şam’a yaptıkları seferde râhip Bahira onu, başında gölgelik eden buluttan ve sırtındaki peygamberlik mühründen tanımış âhir zaman peygamberi olacağını müjdelemiştir

5 GEÇMİŞ PEYGAMBERLER VE KİTABLAR

Önceki semâvî kitap ve suhuflar ve peygamberler, ondan en ince ayrıntılarına varıncaya kadar haber vermişlerdir İsimlerini, vasıflarını nasıl bir ahlâka sahip olacağını, hatta vücut özelliklerini mübarek gözlerindeki kırmızılığa varıncaya kadar bildirmişlerdir Bakara Sûresi’nin 146 Âyeti’nde, “Kendilerine kitap verdiğimiz kimseler (Hıristiyanlar ve Yahudiler) onu kendi oğullarını tanımakta oldukları gibi tanırlar” buyurulmaktadır Bu âyetin mânâsı hakkında, Yahudi âlimlerinden iken sadece peygamber efendimizin emsalsiz güzelliğini görmekle “Bu yüzde yalan olamaz” diyerek İslâm’la ve sahâbe olmakla şereflenen Abdullah İbn-i Selâm (ra) şu îzahı yapmaktadır: “Ben Hz Peygamber (asm)’ı gördüğüm zaman oğlumu tanıdığımdan ziyade tanımıştım Çünkü oğlum hakkında belki anası hıyanet etmiştir diye şübhelenebilirim Ama Resûlullah (asm) hakkında zerre kadar bile şüphem olamaz Çünkü onun vasıfları Tevrat’ta yazılı olanların aynısı ve tamamıdır” (İbn-i Kesîr cilt 1 sh140) Bin sekiz yüzlü yıllarda Filistin’de yaşayan ve Üstad Bediüzzaman’ın kendisi hakkında mesleken birâderim dediği büyük İslam âlimi Hüseyin Cisrî Hazretleri, eski semâvî kitaplardan Peygamber Efendimiz (asm)’a bakan yüz on dört işareti, o kadar tahrif edilmelerine rağmen çıkarmıştır Demek ki daha evvel çok daha fazla ve açıkça beyanlar varmış

6 ÂRİFLER, KÂHİNLER VE HÂTİFLER

Kendisinden evvel onun dünyayı şereflendireceğini haber verenler yalnız kitaplar ve peygamberlerden ibaret değildir Ârif-i billâh denilen ve putlara tapmayan bir kısım kâmil insanlar da geleceğine yakın onu müjdeleyen haberler vermişlerdir Şık ve Satıh gibi bir kısım meşhur kâhinler de onun geleceğini ihbar edenler arasındadır Hatta yalnız sesi duyulup kendileri görülmeyen ‘hâtif’ denilen cinnîlerin bağırarak verdiği haberler de tarihlere geçmiştir Ayrıca eski dönemlerden kalma bazı taşlarda onun isim ve sıfatlarının yazılı olduğu görülmüştür Demek ki o Zât (asm) tarih boyunca yolu gözlenmiş mübarek, yüce bir zâttır

7 İNSANLARDA YAPTIĞI BENZERSİZ İNKILÂP

Peygamber Efendimiz’in, peygamberlik vazifesini îfâ etmek ve İslâm dînini te’sis etmek ve Hakk’ı tebliğ etmek için gösterdiği olağanüstü gayret ve dirâyeti, metâneti ve asla yılmaması, sabır ve kahramanlığı, ancak arkasında Allah’ın kudret ve inâyeti bulunan bir zâtta görülebilecek fevkalade bir mertebededir Çünkü meydana çıktığında bütün kavim ve kabilesi hatta amcası dahi ona düşman iken yirmi üç sene gibi kısa bir zamanda cahiliye devrinin bütün kirlerini temizlemiş bütün Arap yarımadasını iman ve Kur’ân’ın nurları ile doldurarak o asır hakikaten bir asr-ı saadet olmuştur O devrin, kendi kızlarını diri diri toprağa gömecek kadar vahşîleşmiş, câhil, kaba ve âdetlerine son derece mutaassıp insanlarından bütün o vahşî, kötü âdet ve ahlâklarını temizlemiş ve yerlerine en güzel ahlâkları, damarlarına işleyecek bir şekilde sâbit olarak yerleştirmiştir Çok kısa bir zamanda o câhiliye toplumunu öyle bir terbiyeden geçirmiştir ki daha yüz sene geçmeden batıda Fransa içlerine, doğuda Çin’e kadar ilerleyerek gittikleri yerlere îman ve Kur’ân nurlarını neşretmişler ve o zamanın medenî milletlerine hocalık ve idârecilik yapmışlar, onlara gerçek insanlık ve medeniyeti öğretmişlerdir Bu küllî ve muhteşem inkılâbın tarihte başka bir emsaline rastlamak mümkün değildir

8 FEVKALÂDE İBÂDET VE TAKVASI

Peygamber Efendimiz (asm)’ın geçmiş ve gelecek günahları bağışlanmış olduğu hâlde şahsî takvâ ve ibâdetlerinde gösterdiği gayret de hârikuladedir Dîninde bulunan bütün ibâdetlerin bütün çeşitlerinde en ileride idi “Neden kendinizi bu kadar yoruyorsunuz” denildiğinde, “Ben Rabbim’e çokça şükreden bir kul olmayayım mı?” buyurmuştu Allah’ın yasak ettiği şeylerden herkesten ziyade ictinâb etmiş ve “İçinizde Allah’tan en çok korkanınız benim” demiştir Üstelik fevkalâde daimî harbler ve mücâdeleler içinde, tam tamına ibâdetlerin en ince sırlarına kadar riâyet etmesi, hatta harb devam ederken dahi namazı cemaatle kılması, elbette dâvâsına herkesten çok kendisinin iman ettiğini gâyet açık bir şekilde gösterir

Cemaleddin ŞENER

En sevgiliyle sohbet

Sevginin mâhiyetinde sevgiliyle olan muhabbet ve mükâlemenin daimî olmasını arzulamak vardır İnsan sevdiği kişiyle birlikte olmaktan, onunla sohbet etmekten öyle büyük bir haz duyar ki, adeta zaman kavramını unutup dakikaların akışını fark edemez Vuslat ânının nihayete ereceğini düşündüğünde ise, sevenin kalbindeki saadet, yerini derin bir hüzne bırakır

Hangi sevgili O’nun kadar güzeldir ki?!
Hangi sohbet O’nunla yapılan sohbete yetişebilir ki?!
Sohbetlerin en güzelidir namaz En sevgiliyle yapılan ve dünya misafirhanesinde en kutsî bir sohbettir Ve Rabbe ait olan sevginin tezahürüdür Ne kadar seviyor ve ne kadar seviliyorsak; bir göstergedir namaz

Efendimiz (asm)’ın, “Kişi sevdiğiyle beraberdir” buyurması, seven ve sevilenin maddi ve manevi anlamda daimi birlikteliklerini ifade eder Namaz, bu fani dünyada Rabbimizle görüşmek için harika bir yol ve fırsat olup bu yoldaki müştak yolculara, sevgiliye olan sevgi ve vefalarını göstermeleri için açılmış ne güzel bir kapıdır Rabbimize olan muhabbetimizi namazlarımızla yansıtmaya gönüllü olan her birimiz, aslında namazlarımızdaki sathîlikten ve o hazzı hissedememekten ne kadar da muzdaribizdir

Asr-ı saadete göz attığımızda ibadette harikulade vasıflara sahip sahâbe-i güzin efendilerimizi hayranlıkla izleriz Ve Rablerine olan aşkla namaza müştak o âşıklara, yatsı abdestiyle sabah namazını kıldıran iştiyak ve azmin bizlerde olmaması bizi oldukça mahcup kılıyor Ve “Biz neden böyle olamıyoruz?” sualiyle zihinlerimizde gezinirken mahcûbiyetle esefleniyoruz

Elbette bu sualin başta âhirzaman dehşetinin pençesinde olmaktan, derd-i maişete kadar bir çok izahı mevcut Gaflet de bu sebepler arasında ciddi bir yer teşkil ediyor Gafletin en mühim sebebi, elbetteki dünyaya karşı duyduğumuz sevgi ve iştiyak olsa gerek Bu sevginin neticesinde fanî dünyanın bekasız işleriyle meşgul olmak, bizlerde gaflete sebeb olmakta Dünyevi gereksiz meşguliyetlerde ısrar, gafletimizi ziyadeleştiriyor

Çabuk izale edilme gayretine girilmediğinde de ülfet şeklini alıyor Yani insan günaha alışıyor ve insan böylece ibadete olan ihtiyacını hissedemiyor Hatta “Olmazsa olmaz” diye nitelendirilmesi gereken namazlarımızı dahi gaflet “Olmasa da olabilir!” diye gösterebilmekte

Gafletin izâlesindeki en tesirli sebeb, ibâdetlerde ısrarcı olmaktır Çünkü, namazda gereken huşû elde edilemese de ruh tamamen feyizsiz kalmaz Bu feyzi ve olması gereken huşû’u hissedebilmek namazlarımızdaki azim ve istikamet nisbetinde mümkündür

Gafletin verdiği manevî ağırlığının neticesi olan huzursuzluktan kurtulmak için tefekkür ve zikir oldukça mühimdir “Tefekkür gafleti izale eder” düsturundan yola çıkarak, gafletle uyuyan duygularımızı tefekkür ve zikirle uyandırabiliriz Nitekim insana namaz ihsan edilmişse namazı ve namazın hikmetlerini idrak edebilecek bir kapasite de ihsan edilmiştir

Namazlarımızda kudsî, manevi atmosferi liyakatiyle hissedemiyoruz Fakat bu hissizlikle ibâdetlerde aksaklık ve tembellik yerine, kudsî hadiste “Bana bir adım gelene ben on adım yaklaşırım” müjdesini tefekkür ederek namaza ciddiyetle yönelmek, inşâallah bizleri namazlarımızda daha müteyakkız ve daimi kılacak belki de bu ısrarımız âhirette Rabbimiz ile perdesiz konuşmayı netice verecek ulvî namazlara vesîle olacaktır inşâallah

Cahide ADİLOĞLU

Muhammed’e (asm) hasret

Senin yokluğun ürküttü beni,
Serseri yaşlarla ıslanışım,
Yüreğimde adının şahlanışındandı
Dağınıklığım gözlerinin şehla bakışından kaçma sevdasındandı
Şimdi sana yazıyorum şiirleri
Aşkından devşirmek için seni

Rüyalara dalardım eskiden
Çocuktum
Daha ürkmemiştim senden gayrı sözlerle,
Gece hep beyaz olurdu o yüzden
Alaca şafaklar içinde çıkagelirdin
Hır bahçelerde yürürdük

Utanır saklardım senden şiirlerimi
Merhametinden bir pay alırdım
Saçların parlardı
Mahzunluğa bürünürdün
Duyardıkki bir civan can verdi sahrada,
Dilinde hep sen olurdun
Umutlar tepeleri aşar el sallardı bize
Gülümserdin, gülümserdim
Eğilirdik Rabbimizin huzurunda
Sûretin saydamlaşır, beni endişelendirirdi
Ayrılık ani geldi zannıyla
Dokunurdum gözyaşımın kam teline
Secdemiz biter gülümserdin
Gülümserdim

Gezinirdik
Ellerinden tutardım,
Sıcacık ellerinden
Kutlu şehrin sokaklarını arşınlardık
Bir bayram günü olur,
Bir kuytuda yetimliğiyle bir çocuk gözyaşı dökerdi
Sarardın hüzünleri, gül tebessümleri yayılırdı yanaklara
Bir ak sakallı peydah olurdu yanımıza
Şükreder dilimizi şenlendirirdik
Yola devam ederdik
Yürür, yürür mahzunluklarımızdan,
Senin şafaklarına çıkardık
Tatlı tebessümün eşliğinde
Bahar yüzlü meleklerin ellerinden tutardık
Sen anlatırdın,
Ümmetin dinlerdi
Seni görünce nasılda sevinirlerdi
Sevinirdik…

Çok sevinirdik,
Canım Efendim
Sana çok hasretlendik…
Çünkü artık bahar yüzlü melekler tutmuyor ellerimizden,
Artık nur yüzlü çocuklar dolaşmıyor etrafımızda
Kimse senin etrafında gül kokularıyla dolaştırmıyor
Ve kimse bize parmaklarından Ab-ı Hayat içirmiyor
İçimiz kırkikindiler neşesinde sevinmiyor ayrıklara
İşte bu yüzden efendim
Canım Efendim
Tarihi var hüzünlerimin

Nur Menekşe Yıldızturan