Aşk Uydurduğumuz En Güzel Yalan!

Bir gün içimden gittin
anladım
Nereye gittiğin değildi önemli olan
Kiminle gittiğin
hangi havayı soluduğun
hangi şehrin
hangi sokağında yürüdüğün önemli değildi
Sen içimden gitmiştin
İçimde ne varsa bana ait
seninle gitmişti

Renklerim
ruhumdaki yaz
güneşim
gitmişti

Gecelerde saz çalma kokusu vardı
Sabahlar hasrete dumanlı
Gelmeyi isterdim …ve kal dediğin sürece kalmayı
Belki biraz… saza eğilmiş başını okşamak
Belki biraz… sarmaş dolaş sabahlarda dudaklarına uzanmak
Belki de… sadece kulağımı dayamak olurdu yüreğine
Bütün saltanatım


Sabahların hasrete dumanı bittiğinde… bir gün
Vedalaşırdım sesiyle sazının bir gölge gibi esmer ve üzgün
Git dediğinde… çıkardım tuzundan öpüşlerin
Düşerdi bıyıklarından sevdalarım
Biterdi aşk ama… yaşanmış olurdu…
Kalmazdı böyle yarım