İstanbulda Bır Sabah Ve Kar

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

Ağaç dallarına karın yapışmasını beklemek

Beyazda büyü yoktu aslında o sabah

diğer sabahlar gibi

Kırmızı yanaklı bir su kaplumbağası gibi titredim

ürkek bakışlı bir çocuk

ağacın altında ayaz vardı, bekledim

sihri henüz yeni bahşedilmiş

erimemiş

Beyaz yüzlü

Bilirsin beni…

Çocukluktan beri hep beklediler,

önce mışıl mışıl uyumamızı

sonra da mutlu olmamızı

biz mi?

biz aslında yıllarca uyumadık

Hep düş kurduk

Düşlerimizde yutkunduk

Sarıldık bir çift nakışa

yıldızları gökyüzüne tutturduk

gökyüzünün haberi bile olmadı

Ona da yutturduk

Değiştik

Biz o zamanlar da değişirdik

mevsimlerle sadece

Bir sonbahar bir kış olurduk

Bir duvar köşesinde ağlar

savurmazdık yaşları

o zamanlar ıslatmazdı da zaten şimdiki gibi

biz sevgiliye değil

sadece yağmura alınırdık

Ne bir gören olurdu sevdayı

ne de duyan

Ki saklamazdık

biz koynumuzda bir ateş saklayıp

ayazda hep donakalırdık

Biz

asla unutmadık

ne zaman vapura binsem kar yağardı

ne zaman Eminönü’nden Üsküdar’a geçsek uyuyakalırdım

tam da kız kulesinin önünden geçerken

ne zaman uykum kaçsa orada olurum

hala orada çocukluğum ve ben

Bir de o eldivenler

üstüne annemin kokusu sinen

Can çekişmesi gibi bir hücrenin

Bir tutam kar kopardım az önce

Elimin arasında can çekiştiğini gördüm

Eridi

Yok olmadı dönüştü, sadece

ŞİMDİ BÜTÜN KARLAR ERİMEK ZORUNDA

08-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	İstanbulda Bır Sabah Ve Kar Ağaç dallarına karın yapışmasını beklemek Beyazda büyü yoktu aslında o sabah diğer sabahlar gibi Kırmızı yanaklı bir su kaplumbağası gibi titredim ürkek bakışlı bir çocuk ağacın altında ayaz vardı, bekledim sihri henüz yeni bahşedilmiş erimemiş Beyaz yüzlü Bilirsin beni… Çocukluktan beri hep beklediler, önce mışıl mışıl uyumamızı sonra da mutlu olmamızı biz mi? biz aslında yıllarca uyumadık Hep düş kurduk Düşlerimizde yutkunduk Sarıldık bir çift nakışa yıldızları gökyüzüne tutturduk gökyüzünün haberi bile olmadı Ona da yutturduk Değiştik Biz o zamanlar da değişirdik mevsimlerle sadece Bir sonbahar bir kış olurduk Bir duvar köşesinde ağlar savurmazdık yaşları o zamanlar ıslatmazdı da zaten şimdiki gibi biz sevgiliye değil sadece yağmura alınırdık Ne bir gören olurdu sevdayı ne de duyan Ki saklamazdık biz koynumuzda bir ateş saklayıp ayazda hep donakalırdık Biz asla unutmadık ne zaman vapura binsem kar yağardı ne zaman Eminönü’nden Üsküdar’a geçsek uyuyakalırdım tam da kız kulesinin önünden geçerken ne zaman uykum kaçsa orada olurum hala orada çocukluğum ve ben Bir de o eldivenler üstüne annemin kokusu sinen Can çekişmesi gibi bir hücrenin Bir tutam kar kopardım az önce Elimin arasında can çekiştiğini gördüm Eridi Yok olmadı dönüştü, sadece ŞİMDİ BÜTÜN KARLAR ERİMEK ZORUNDA