Bir Dilek Tut

Tarihler öncesinde kalma
terkedilmiş antik bir tiyatroda
geceleri
başkaları tarafından sunulmuş oyunlar oynuyorum
seyircimse
yıldızlarından karanlığını göremediğim gökyüzü
yalnızlığından çatlamış seyirci basamakları
kırık kayalar
çılgın sevişmelere tanık olmuş,yaşlı ağaçlar
durmaksızın oyunlar oynarım
bazen trajedi
bazen komedya
bazen de dramla sonlanan
sunulmuş sevgileri,acıları
sevinçleri oynarım
masum kemanın hüzünlü sessiz telinde
seyircimse
sevildiğinden habersiz sevgiliyi bekleyen
çaresizliğini öfkeyle dalgalarına yükleyen
her defasında karayı suçlayan,hırçın deniz
unutulmuş,eskimiş bu tozlu sahnede
avuçlarıma sıkıştırılmış tiratlarla dans ederim
seyircimse
ihanet eden sevgiliyi arındırmaya çalışan
duaları gözyaşlarına saklanmış yağmur

Bu geceki oyunum feeri
seyircimse
kahkaha atan rüzgarla birlikte
in o sahneden
in o sahneden,diyerekten
çığlık atan toprak
son perden bu çocuk
hadi son bir dilek daha tut,
kayan yıldızlarından
almak isterken kendi oyununu kollarına
belki
kayan bu yıldız
yüreğine saplanmış sevgilinin
parlak hançerini çıkarır
iyileştirir yaranı
tut dileğini,sonu bir trajedi
komedya ya da dram
sen de biliyorsun,taşır bu yürek
bu sonları
bir türlü gelmeyen ilkleri
tut
korkma,
bakarsın
birlikte bir oyun yazar
oynarsınız
seyircisiz seyircilere,sevgiliyle