Zehirlemek İstedi, Ama...

Zehirlemek istedi, ama



İmâm-ı âzam Ebû Hanîfe hazretleri zamanında bir kimse vardı ki, hazret-i İmâma haset ediyordu
Düşmanlık besliyordu hattâ
Bir bahçesi vardı nehir kenarında
Bir gün, bu bahçede ziyâfet tertib edip, hazret-i İmâmı, talebesiyle birlikte yemeğe dâvet etti
Hazret-i İmâm kabul etti bu teklifi
Ancak talebesine;
- Ben yemek yemezsem, siz de yemeyin Ne yaparsam, beni tâkib edin, buyurdu
Ve geldiler dâvet yerine
Adam güler yüzle karşıladı
Yer gösterdi her birine
Ancak hazret-i İmâm;
- Önce ellerimizi yıkayalım! buyurup, akar suya doğru yürüdü
Talebeler de arkasından gittiler
Gençler tahmin etmişlerdi ters bir şeylerin olacağını
İçlerinden; bakalım bu işte ne hikmet var? diyorlardı
Velhâsıl ellerini yıkayıp da geri döndüklerinde, kıvranan bir kediyi gördüler hemen masaların yanında
Meğer zehirliymiş yemek
Yemeden geri döndüler

HESABA ÇEKİLECEĞİZ
Bir gün, derste talebeye;
- Âhirette hepimiz hesaba çekileceğiz Fakat orada ‘ne yaptın?’dan ziyâde, ‘niçin yaptın?’ yâni ‘ne niyetle yaptın?’ diye sorulacaktır, buyurdu
Ve ekledi:
- Ama buna cevap vermek zor olacaktır
Sordular:
- Yâni niyet mi önemli efendim?
- Evet Niyet çok mühimdir Eğer için yapmışsak, faydasını görürüz âhirette Ama nefsimiz içinse, o zaman hiçbir menfaatini göremeyiz Eski paçavra gibi çarpılır suratımıza




Menkıbeler
Abdüllatif Uyan