Hepsi İman Ettiler..

Mevlânâ, tahsil için, Konya'dan bir gün yine, <

Şam'a gidiyordu ki, uğradı Nusaybin'e <

<

Hıristiyan papazlar, bir yere gelmişlerdi, <

Acâyip istidraçlar, halka gösterirlerdi <

<

Gösteriş yapmak için, hazret-i Mevlânâ'ya, <

Bir oğlan çocuğunu, uçurdular havaya <

<

Celâleddîn-i Rûmî, bir duâ etti o an, <

Havada kala kalıp, düşmedi yere oğlan <

<

Feryâd ediyordu ki, korkusundan o çocuk; <

"Düşüp de öleceğim, indirin beni çabuk! <



Çok uğraştılarsa da, papazların birçoğu,

Hiç indiremediler, havadan o çocuğu


Oğlan bağırdı ki: "Sizin yanınızdaki,

O zâtın duâsıyla, işbu hâl oldu vâki


Ancak onun duâsı, kurtarır beni bundan,

Yoksa helâk olurum, yere düşüp buradan"


Papazlar bil-mecbûri, ona gelip bu kere,

Dediler: "Duâ et de, o çocuk düşsün yere"


Buyurdu ki: "Hiçbir şey kurtarmaz o çocuğu,

Kelime-i şehâdet, kurtarır yalnız onu"


Oğlan bunu duyunca, sevinip bu habere,

Kelime-i şehâdet, söyleyip indi yere


Papazlar bunu görüp, hayrette kaldı hepsi

Ve insâfa gelerek, îmân etti cümlesi