Ahh Tamara

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-26-2012

AH TAMARA AH!

Çok eskiden Vanlı bir keşişin dünyalar güzeli bir kızı varmış

Bütün Vanlı delikanlılar Tamara adındaki bu kıza hayranken, onun gözü bir gençdeymiş

İki sevgilinin gizli gizli buluştuğunu öğrenen keşiş, kızını bu sevdadan vazgeçirmek için çareyi onunla beraber Göl'ün en büyük adasına yerleşmekte bulmuş

Ancak gençlerin aşkı buna rağmen devam etmiş

Delikanlı her gece Tamara'nın yaktığı ateşi takip ederek gölden yüzerek adaya gelir, sevgilisiyle buluşur, gün ışımadan da tekrar yüzerek geri dönermiş

Bir zaman sonra keşiş durumu fark etmiş

Bir gece kızının bıraktığı işaret fenerinin yerini değiştirmiş

Delikanlı her zaman olduğu gibi yine ışığı takip ederek yüzmeye koyulmuş

Ancak kıyıdaki ışığın yeri sürekli değişiyormuş

Saatlerce yüzen delikanlı, bir türlü ışığı yakalayamamış, kollarındaki derman tükenmiş

Sonunda, kuvvetli bir dalga, gücü tükenen delkanlıyı, kaldırdığı gibi sivri ve keskin kayaların üzerine atmış

Her tarafı yara bere içinde kalan delikanlının, son nefesindeki, 'Ah Tamara, ah Tamara' feryatları, kayalıklardan yankılanarak, Tamara'ya kadar ulaşmış

Bunu duyan Tamara da hiç gözünü kırpmadan kendisini azgın dalgalara bırakmış ve kaybolmuş

Akdamar Adası'nın, işte bu acıklı olaydan sonra, 'Ah Tamara' nidasından kaldığına inanılır

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-26-2012

Tamara, Mezopotamya ve Anadolu Mitolojisi içerisinde beni en çok etkileyen destanlardan biri

Ağrı Dağı kovaklı bir mit

Çobana âşık olan kralın kızının öyküsü

Anadolu insanı olarak Yunan Mitolojisi´ni çok iyi öğrendik ve işledik sanırım (entellektüeller açısından),

Tamara´yı, Eros veya Sisyphus kadar bilmesek de çobanlara yabancı olmadığımız kesin

Ozanın veya kalem erbabının devreye girdiği yer, sanırım burada düğümleniyor

Marifet çobana âşık olup ıstırap ve elemle ömür tüketen

Tamara´nın zindanlarda yaşadıklarını bilmek değil belki

adım, soyadım da söyleniyormuş gibi uzundu

çok dövdüler beni, çok ağaçtan düştüm

kafamda on dört kırık izi var, sıyrıkları saymadım

katlayıp katlayıp boyuma uydururdu annem

yine de çıplak ayaklarımı gizleyemezdi pantalon

derken kırmızı bir kundura aldılar bir yaz Çermik'ten dönerken

eskimesin diye hiç giymedim

sonra ayağıma dar geldi

belki bir coğrafyadan uzakta,

o coğrafyanın şiirini yazıp müziğini yapmak

ancak köklerimize doğru yeşermekle olgunlaşacak bir zorsunma

Ah! Tamara -yazarı : Selim TEMO

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-26-2012

TAMARA

Van' dan, Gevas' tan ve Digor' un altin sacli kizlarindan dinledim bu öyküyü

Tamara

Tamara, senin dilin, senin Incil' in, senin nârin, senin nazin

Bu kacinci yenilgi ask ugruna? Bu kacinci intihar girisimi?

Bosuna degil biliyorum senin afanoz edilisin, benim seyhimi kendime küstürüsüm bosuna degil

Bi isik diye sana gelisim

Tamara

Birak öldürsünler beni, birak yok saysinlar, unutsunlar senin ismini

Tamara

Ask adadadir artik, ask adada

Ay dolanir geceye,

kipkizil kan gibi

Bulut gecer üstümden,

örter beni tül gibi

Sevdanin çölündeyim

Issizligin gölünde

Yolumda isigim; Tamara

Dokunamam ki tenine,

yasaksin bana

Sana giden dikenli yollar,

tuzaksin bana

Asimsin ekmegimsin,

Sevapsin bu canima

Yolumda isigim ol, Ah Tamara

“ Hu vel aha

Hu vel vera

Hu destana

Ah Tamara, ah Tamara

"

Yedi bogum akrep gibi, koynumda sevdan

Kara hancer, mavzer gibi bekliyor düsman

Bilsinler böyle sevda böyle bir can alirken

Askima fermanim ol, Ah Tamara

Vur beni hasrete vur,

göm beni göle

Oguluna ver adimi,

bin yillik öfke

Duysunlar böyle sevda böyle bir can alirken,

Askima fermanim ol, Ah Tamara

“ Hu vel aha

Hu vel vera

Hu destana

Ah Tamara, ah Tamara

"

Yücel ARZEN

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-26-2012

yaşam ve ölüm

iki hasım şimdi

iki şüpheli şahıs

her an birisindir

her an ikisi

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-26-2012

Samanyolu uzanmış sere serpe

hasat bitmiş

erzak, kuruyarı istif

geriye bir şairin hüznü kalmış biçilmedik

boy vermiş, Başak uçları göbekte!

incecik bileklerime batıyor ah, Tamara!

büyüdükçe mi yitiriyoruz saflığımızı?

Samanyolu çırılçıplak, gece yıldızlı

dut yaprakları hışırdıyor, orda mısın?

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-26-2012

meyva dalları ağır, yorgun

er sabah doğuracaklar yarın

şimdi geceye karışıyorlar simsiyah yapraklarıyla

kapımın yüzyıllık mavisi

bir sağımlık çiyi çiçeklerimin

-en çok şafakta tazedirler

hep tükenmez bir umudun habersiz sebepleridir

ağzımda dağılan Toran üzümü

sapsarı tınazlarla sağılmayı bekleyen harman

saçları tutuşan dağlar

havaya akan kuru buhar!

hep bu umudun dirilişidir Tamara!

bundan tenim bu kadar esmer

ve savrulup gidişim

adı geri verilen diyarlara

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-26-2012

tandırdan ahker eksilmez olmuş

yapışmış hamuru yakıyor, bu koku oradan

Batman Çayı, Malabadê’nin ayaklarını öpüyor

ve tutsaklığının farkında

bunca yıllık kalıbında böyle aktığı görülmemiştir

bezgin, biteviye

ve sesler eksiliyor geceden

hasretlik bir Fa vurulmuş en son

dört Mi yaralı Requiem’den

Re teslim olmuş, pişmanmış

diğerleri karanlıktan

ama alev aydınlatır dumanı da

saçılmış bir beyinden içeri

kara burunlu kara postal

işte her şey bu kadar açık, Tamara

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-26-2012

adım, soyadım da söyleniyormuş gibi uzundu

çok dövdüler beni, çok ağaçtan düştüm

kafamda on dört kırık izi var, sıyrıkları saymadım

katlayıp katlayıp boyuma uydururdu annem

yine de çıplak ayaklarımı gizleyemezdi pantolon

derken kırmızı bir kundura aldılar bir yaz Çermik’ten dönerken

eskimesin diye hiç giymedim

sonra ayağıma dar geldi

yüzlerce bilye bulurdum düşlerimde

uyanınca hiçbiri olmazdı

hep ütüldüğüm günlerde görürdüm

karığım büyüdü, düşler seyreldi

bir sabah ayrı bir dünya, intizam!

öğretmenin yazısı kadar yabancı

paydosta kendi harfleriyle ağlayan annem

hangisi bendim

ben hangisiyim

biraz Kafka okumak gibi bir şey galiba

kapkara olmak belki

belki ismin ne? hâli

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-26-2012

dört parçalı göğsümü

paletler çiğner her gün

yürür giderler kirpiklerim boyunca

önüme atılan kardeş başları

taşırır yoksul gözlerimi de

inadına ağlamam işte

acım, yaşadığımca ağlasam bitecek değil!

birilerinin kahır doluyor içi Tamara!

birileri yakıyor kendini yunmak için acılardan

yeter

yeteeer

y e e e t e e e e e e e e e r r r

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-26-2012

kaç çiçek kurusu

kaç kelebek ölüsü

kaç yüz buruşuğu

yaşanamayan kaç aşk

olası kaç heyecan

kaç eksik ürperti

hiç saramayacak kaç beden

bir

taş

oynuyor

yerinden

bir adam güç bela öpebiliyor sevgilisini

bir saz kırılıyor

bir civan uçuruma salıyor ağırlığını

bir köprü uçuyor bakmaktan

ellerim yanıyor kâğıtta

ellerime ağustos yağıyor durmadan

en çok Baharları ağlıyorum

bir yanardağın batısında

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-26-2012

beklemek zamanı çoğaltır Tamara!

belki bir deprem, hadi bir deprem

taşırır yoksul denizleri

ilk kurşun

ilk sağım

ilk ağızsütü

dışarda fırtına var:

bütün pencereleri açın!

ve kederli bir yüze kapanır kapı

tanrı kadar mağrur kadınlar bekler

köylerde, şehirlerde acır yalnızlık

başkasının ölümü: tek gerçek felaket!

sapsarı bir endişeyle sokaklara çıkılır:

Ağıt vurulmuş

Ağıt vurulmuş

ah, heval!

hiçbir romana sığmayacak

hiçbir yüzyıla hasretimiz

alnımdan kırgın sloganlarla bir şehir geçer her gün

bültenler kelle başı söz eder öldüğümüz ülkeden

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-26-2012

soğuk olur anneciğim

soğuktur beklemek

soğuktur kör umut biriktirmek sağır beyinlerde

yeni yükünü yıkmaya benzemez

ama en az senden eksilen kanlar kadar kutsal

ve yardan, yarenden yoksun, öylece,

birbaşına, sebepli bir intihar

sebepli bir koyverip kendini, arkadan geleceklere

yani anneciğim soğuk olur dizinden uzak her yer

ölüler

ölümler artar ömründe

kaygıyla bültenleri izlersin

soğuktur bahar gelmez

soğuktur, ihanet artar

soğuktur, iftira

ve ben cüzamlı bir yolcuyumdur kimsenin konuk etmediği

düşümde bir sevda bulurum, adı: Tamara!

uzar, uzar sesim sessizlikte, bıkkınlığında sessizliğin

derken yarına inanmaya başlar birileri

düşlerinde umut bulur

saçlarında bölünmüş bir şefkatin sımsıcak izi

dudaklarında kaçak tütün tebessümü

ve tokalaşmaları sertçedir, samimidir

kendi renginde akar Kızılırmak

Dicle kendi dilinde çalkanır

ansızın hatırlanmış bir şey gibi

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-26-2012

a a h, Tamara!

niye mi tutuyorum ellerini

niye mi dönüyorum köklerime

sen ki birden çok, çoktan fazla

ve kelimenin birkaç anlamıyla dişi

ve ben tutuşmalıyım Tamara

bir aşk da mutlu bitsin!

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-26-2012

Ayışığı Sonatı’nı çaldığımız akşam

tabanlarım ağırıyor

bıyıklarım gürültüyle uzuyor

hışmımdan korkuyorum Tamara!

bir namlu ucundaki darağacında

tepinir, tepinir kesilmiş bir kuş gibi içim

bıraksalar sulardım, dallarına çıkardım yeşilken

şimdi savaşçılık oynar içimdeki çocuk

artık hep ebe değil

ve oyunlarına almıyor Beko’yu

korkarak

üşenerek büyüyen Feyzo’yu vurmuşlar!

ensesine ölüm sıkılmış, iki el!

Feyzo vuruldu

Feyzo vuruldu

a a h, heval!

yaşam ve ölüm

iki hasım şimdi

iki şüpheli şahıs

her an biriyim, Tamara

her an ikisi,

07-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ahh Tamara AH TAMARA AH! Çok eskiden Vanlı bir keşişin dünyalar güzeli bir kızı varmış Bütün Vanlı delikanlılar Tamara adındaki bu kıza hayranken, onun gözü bir gençdeymiş İki sevgilinin gizli gizli buluştuğunu öğrenen keşiş, kızını bu sevdadan vazgeçirmek için çareyi onunla beraber Göl'ün en büyük adasına yerleşmekte bulmuş Ancak gençlerin aşkı buna rağmen devam etmiş Delikanlı her gece Tamara'nın yaktığı ateşi takip ederek gölden yüzerek adaya gelir, sevgilisiyle buluşur, gün ışımadan da tekrar yüzerek geri dönermiş Bir zaman sonra keşiş durumu fark etmiş Bir gece kızının bıraktığı işaret fenerinin yerini değiştirmiş Delikanlı her zaman olduğu gibi yine ışığı takip ederek yüzmeye koyulmuş Ancak kıyıdaki ışığın yeri sürekli değişiyormuş Saatlerce yüzen delikanlı, bir türlü ışığı yakalayamamış, kollarındaki derman tükenmiş Sonunda, kuvvetli bir dalga, gücü tükenen delkanlıyı, kaldırdığı gibi sivri ve keskin kayaların üzerine atmış Her tarafı yara bere içinde kalan delikanlının, son nefesindeki, 'Ah Tamara, ah Tamara' feryatları, kayalıklardan yankılanarak, Tamara'ya kadar ulaşmış Bunu duyan Tamara da hiç gözünü kırpmadan kendisini azgın dalgalara bırakmış ve kaybolmuş Akdamar Adası'nın, işte bu acıklı olaydan sonra, 'Ah Tamara' nidasından kaldığına inanılır

07-26-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Ahh Tamara Tamara, Mezopotamya ve Anadolu Mitolojisi içerisinde beni en çok etkileyen destanlardan biri Ağrı Dağı kovaklı bir mit Çobana âşık olan kralın kızının öyküsü Anadolu insanı olarak Yunan Mitolojisi´ni çok iyi öğrendik ve işledik sanırım (entellektüeller açısından), Tamara´yı, Eros veya Sisyphus kadar bilmesek de çobanlara yabancı olmadığımız kesin Ozanın veya kalem erbabının devreye girdiği yer, sanırım burada düğümleniyor Marifet çobana âşık olup ıstırap ve elemle ömür tüketen Tamara´nın zindanlarda yaşadıklarını bilmek değil belki adım, soyadım da söyleniyormuş gibi uzundu çok dövdüler beni, çok ağaçtan düştüm kafamda on dört kırık izi var, sıyrıkları saymadım katlayıp katlayıp boyuma uydururdu annem yine de çıplak ayaklarımı gizleyemezdi pantalon derken kırmızı bir kundura aldılar bir yaz Çermik'ten dönerken eskimesin diye hiç giymedim sonra ayağıma dar geldi belki bir coğrafyadan uzakta, o coğrafyanın şiirini yazıp müziğini yapmak ancak köklerimize doğru yeşermekle olgunlaşacak bir zorsunma Ah! Tamara -yazarı : Selim TEMO

07-26-2012	#3
Prof. Dr. Sinsi	Ahh Tamara TAMARA Van' dan, Gevas' tan ve Digor' un altin sacli kizlarindan dinledim bu öyküyü Tamara Tamara, senin dilin, senin Incil' in, senin nârin, senin nazin Bu kacinci yenilgi ask ugruna? Bu kacinci intihar girisimi? Bosuna degil biliyorum senin afanoz edilisin, benim seyhimi kendime küstürüsüm bosuna degil Bi isik diye sana gelisim TamaraBirak öldürsünler beni, birak yok saysinlar, unutsunlar senin ismini Tamara Ask adadadir artik, ask adada Ay dolanir geceye, kipkizil kan gibi Bulut gecer üstümden, örter beni tül gibi Sevdanin çölündeyim Issizligin gölünde Yolumda isigim; Tamara Dokunamam ki tenine, yasaksin bana Sana giden dikenli yollar, tuzaksin bana Asimsin ekmegimsin, Sevapsin bu canima Yolumda isigim ol, Ah Tamara “ Hu vel aha Hu vel vera Hu destana Ah Tamara, ah Tamara" Yedi bogum akrep gibi, koynumda sevdan Kara hancer, mavzer gibi bekliyor düsman Bilsinler böyle sevda böyle bir can alirken Askima fermanim ol, Ah Tamara Vur beni hasrete vur, göm beni göle Oguluna ver adimi, bin yillik öfke Duysunlar böyle sevda böyle bir can alirken, Askima fermanim ol, Ah Tamara “ Hu vel aha Hu vel vera Hu destana Ah Tamara, ah Tamara" Yücel ARZEN

07-26-2012	#4
Prof. Dr. Sinsi	Ahh Tamara yaşam ve ölüm iki hasım şimdi iki şüpheli şahıs her an birisindir her an ikisi

07-26-2012	#5
Prof. Dr. Sinsi	Ahh Tamara Samanyolu uzanmış sere serpe hasat bitmiş erzak, kuruyarı istif geriye bir şairin hüznü kalmış biçilmedik boy vermiş, Başak uçları göbekte! incecik bileklerime batıyor ah, Tamara! büyüdükçe mi yitiriyoruz saflığımızı? Samanyolu çırılçıplak, gece yıldızlı dut yaprakları hışırdıyor, orda mısın?

07-26-2012	#6
Prof. Dr. Sinsi	Ahh Tamara meyva dalları ağır, yorgun er sabah doğuracaklar yarın şimdi geceye karışıyorlar simsiyah yapraklarıyla kapımın yüzyıllık mavisi bir sağımlık çiyi çiçeklerimin -en çok şafakta tazedirler hep tükenmez bir umudun habersiz sebepleridir ağzımda dağılan Toran üzümü sapsarı tınazlarla sağılmayı bekleyen harman saçları tutuşan dağlar havaya akan kuru buhar! hep bu umudun dirilişidir Tamara! bundan tenim bu kadar esmer ve savrulup gidişim adı geri verilen diyarlara

07-26-2012	#7
Prof. Dr. Sinsi	Ahh Tamara tandırdan ahker eksilmez olmuş yapışmış hamuru yakıyor, bu koku oradan Batman Çayı, Malabadê’nin ayaklarını öpüyor ve tutsaklığının farkında bunca yıllık kalıbında böyle aktığı görülmemiştir bezgin, biteviye ve sesler eksiliyor geceden hasretlik bir Fa vurulmuş en son dört Mi yaralı Requiem’den Re teslim olmuş, pişmanmış diğerleri karanlıktan ama alev aydınlatır dumanı da saçılmış bir beyinden içeri kara burunlu kara postal işte her şey bu kadar açık, Tamara

07-26-2012	#8
Prof. Dr. Sinsi	Ahh Tamara adım, soyadım da söyleniyormuş gibi uzundu çok dövdüler beni, çok ağaçtan düştüm kafamda on dört kırık izi var, sıyrıkları saymadım katlayıp katlayıp boyuma uydururdu annem yine de çıplak ayaklarımı gizleyemezdi pantolon derken kırmızı bir kundura aldılar bir yaz Çermik’ten dönerken eskimesin diye hiç giymedim sonra ayağıma dar geldi yüzlerce bilye bulurdum düşlerimde uyanınca hiçbiri olmazdı hep ütüldüğüm günlerde görürdüm karığım büyüdü, düşler seyreldi bir sabah ayrı bir dünya, intizam! öğretmenin yazısı kadar yabancı paydosta kendi harfleriyle ağlayan annem hangisi bendim ben hangisiyim biraz Kafka okumak gibi bir şey galiba kapkara olmak belki belki ismin ne? hâli

07-26-2012	#9
Prof. Dr. Sinsi	Ahh Tamara dört parçalı göğsümü paletler çiğner her gün yürür giderler kirpiklerim boyunca önüme atılan kardeş başları taşırır yoksul gözlerimi de inadına ağlamam işte acım, yaşadığımca ağlasam bitecek değil! birilerinin kahır doluyor içi Tamara! birileri yakıyor kendini yunmak için acılardan yeter yeteeer y e e e t e e e e e e e e e r r r

07-26-2012	#10
Prof. Dr. Sinsi	Ahh Tamara kaç çiçek kurusu kaç kelebek ölüsü kaç yüz buruşuğu yaşanamayan kaç aşk olası kaç heyecan kaç eksik ürperti hiç saramayacak kaç beden bir taş oynuyor yerinden bir adam güç bela öpebiliyor sevgilisini bir saz kırılıyor bir civan uçuruma salıyor ağırlığını bir köprü uçuyor bakmaktan ellerim yanıyor kâğıtta ellerime ağustos yağıyor durmadan en çok Baharları ağlıyorum bir yanardağın batısında

07-26-2012	#11
Prof. Dr. Sinsi	Ahh Tamara beklemek zamanı çoğaltır Tamara! belki bir deprem, hadi bir deprem taşırır yoksul denizleri ilk kurşun ilk sağım ilk ağızsütü dışarda fırtına var: bütün pencereleri açın! ve kederli bir yüze kapanır kapı tanrı kadar mağrur kadınlar bekler köylerde, şehirlerde acır yalnızlık başkasının ölümü: tek gerçek felaket! sapsarı bir endişeyle sokaklara çıkılır: Ağıt vurulmuş Ağıt vurulmuş Ağıt vurulmuş ah, heval! hiçbir romana sığmayacak hiçbir yüzyıla hasretimiz alnımdan kırgın sloganlarla bir şehir geçer her gün bültenler kelle başı söz eder öldüğümüz ülkeden

07-26-2012	#12
Prof. Dr. Sinsi	Ahh Tamara soğuk olur anneciğim soğuktur beklemek soğuktur kör umut biriktirmek sağır beyinlerde yeni yükünü yıkmaya benzemez ama en az senden eksilen kanlar kadar kutsal ve yardan, yarenden yoksun, öylece, birbaşına, sebepli bir intihar sebepli bir koyverip kendini, arkadan geleceklere yani anneciğim soğuk olur dizinden uzak her yer ölüler ölümler artar ömründe kaygıyla bültenleri izlersin soğuktur bahar gelmez soğuktur, ihanet artar soğuktur, iftira ve ben cüzamlı bir yolcuyumdur kimsenin konuk etmediği düşümde bir sevda bulurum, adı: Tamara! uzar, uzar sesim sessizlikte, bıkkınlığında sessizliğin derken yarına inanmaya başlar birileri düşlerinde umut bulur saçlarında bölünmüş bir şefkatin sımsıcak izi dudaklarında kaçak tütün tebessümü ve tokalaşmaları sertçedir, samimidir kendi renginde akar Kızılırmak Dicle kendi dilinde çalkanır ansızın hatırlanmış bir şey gibi

07-26-2012	#13
Prof. Dr. Sinsi	Ahh Tamara a a h, Tamara! niye mi tutuyorum ellerini niye mi dönüyorum köklerime sen ki birden çok, çoktan fazla ve kelimenin birkaç anlamıyla dişi ve ben tutuşmalıyım Tamara bir aşk da mutlu bitsin!

07-26-2012	#14
Prof. Dr. Sinsi	Ahh Tamara Ayışığı Sonatı’nı çaldığımız akşam tabanlarım ağırıyor bıyıklarım gürültüyle uzuyor hışmımdan korkuyorum Tamara! bir namlu ucundaki darağacında tepinir, tepinir kesilmiş bir kuş gibi içim bıraksalar sulardım, dallarına çıkardım yeşilken şimdi savaşçılık oynar içimdeki çocuk artık hep ebe değil ve oyunlarına almıyor Beko’yu korkarak üşenerek büyüyen Feyzo’yu vurmuşlar! ensesine ölüm sıkılmış, iki el! Feyzo vuruldu Feyzo vuruldu Feyzo vuruldu a a h, heval! yaşam ve ölüm iki hasım şimdi iki şüpheli şahıs her an biriyim, Tamara her an ikisi,