Ve Öğretildi Bize,Noktadan Sonra Başlıyor Herşey..

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-24-2012

Uzun Bir Yürüyüşe Giriş Denemesi

/ Yorgun bir duayla başlarız Sureti eylül kokan bir dua bu /

Firarı verilmiş aşktı; emzirdi, büyüttü ve terk etti bizi Sözlerimize söz
geçiremez olduk, harf harf vurgun yedik Göz bebeklerimize dokunmuş
puslu bir bakıştı; ihbar etti bizi Evvel zamana düşülmüş nahif bir şerhe
değiştik, ne zamandır beklediğimiz kuşluk vaktini İflah olmaz gerekçeler,
uzadıkça uzayan gece Oysa kimi sevdiysek suskunluğumuzun uzak
ülkesiydi, her biri yüzümüzde derin ve anlamsız bir çizgi Göklerden
çağırdığımız her işaret yüreğimize yaralı bir dünya olup düştü
Düştü kir ve ağu, gerisi hain pusu
Şehri son terk eden adamlardık, saçlarımızda yağmur buseleri İçimizde
kudurgan deniz, kangren sevdamız, düşlerimiz genç kızların gülüşünde
tescilli Yıkıldı yaslandığımız duvarlar; duvar ötesi kavruk kalpler çöplüğü
Yalnızca dua ve alnımızda domurlanan sonbahar, sessiz sedasız yola
koyuldu

/ Bulutta toplandığında yağmur, alçaldığında gökler ve
kapısı çalındığında yeryüzünün /

Ellerimiz son fırtınanın koynunda karantina Acı, hoyrattır bu dem, bir o
kadar da pervasız Yırtarak boğazımızı genzimizde birikti talan edilmiş
yaslı devrim Takatsiz kaldığımız bundandır; bundandır savrukluğumuz ve
neden aşk ürpertisi dokunmaz tenimize, bundandır Alnımıza dizilen ince
sızı akar gözlerimizden; salkım saçak ışık huzmesi Orada soylu bir
güzelliğin altında yatan dingin ruhumuzdur, öylesine asil ve vakur;
sonsuzluğa serpilen yoldaşlık Sil baştan yeni sevdalar harcımız değil,
içimizde yaralı yürek, karşımızda ifrit cila Kanımıza tutunmuş çığlıktır
yalnızlık Ayaklanıyorken ete kemiğe bürünen bir hayat, biz yine yenilgiye
koştuk Serinliğini çağırdığımız her ırmak boynumuza borç olarak
bırakıyor bereketini ve kabarıyor hesap defterimiz Oysa bilen değildik
böylesi karşılıksız tevili Arsız bir gece bu, ay yangından çıkmış şüphelidir
kim varsa Kim varsa şüphenin koynunda ve kim/se damarlarına doğru
yola koyulmuş, yeri var demektir yaktığımız ateşin bir ucunda Ve
sonunda beş duyumuza eklenecektir

/ Hiçbirimiz, hiçbir yerde değildik, yalnızca yürüdük sessiz
bir duanın yeryüzüne inişiydi /

Belki varamadık içli bir ıhlamur mevsimine Kurşun bakışlı bir şiire
değiştik, incirin ve zeytinin künhünü Eşkâlimiz çakıldı umutla korku
arasına Çözülmedi belki dilimizdeki naçar mühür Ama bildik, bakışı
gölgemize değen büyülü sfenks, elimizdeki asanın merhametiyle sırıtkan
Bir öfke ayeti kadar dingin, gerilla tebessümü gibi içten geçtik kekik
kokulu vadilerden Şimdi sustuksa ulu bir sözü terk ettiğimizden değil
Fırtınalı denizlerle oynaşan fanus kimin ulağıdır ve neyin haberini taşır
kumsalımıza, bilmediğimizden değil Fiyakalı aşka mecnun olmanın
kadridir bu, zamanın heyulasından yeni bir vakti dermek Hayatı, uzun bir
şiiri belleğimize kazır gibi geçmek

/ Ve öğretildi bize, noktadan sonra başlıyor her şey /

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

10-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ve Öğretildi Bize,Noktadan Sonra Başlıyor Herşey.. Uzun Bir Yürüyüşe Giriş Denemesi / Yorgun bir duayla başlarız Sureti eylül kokan bir dua bu / Firarı verilmiş aşktı; emzirdi, büyüttü ve terk etti bizi Sözlerimize söz geçiremez olduk, harf harf vurgun yedik Göz bebeklerimize dokunmuş puslu bir bakıştı; ihbar etti bizi Evvel zamana düşülmüş nahif bir şerhe değiştik, ne zamandır beklediğimiz kuşluk vaktini İflah olmaz gerekçeler, uzadıkça uzayan gece Oysa kimi sevdiysek suskunluğumuzun uzak ülkesiydi, her biri yüzümüzde derin ve anlamsız bir çizgi Göklerden çağırdığımız her işaret yüreğimize yaralı bir dünya olup düştü Düştü kir ve ağu, gerisi hain pusu Şehri son terk eden adamlardık, saçlarımızda yağmur buseleri İçimizde kudurgan deniz, kangren sevdamız, düşlerimiz genç kızların gülüşünde tescilli Yıkıldı yaslandığımız duvarlar; duvar ötesi kavruk kalpler çöplüğü Yalnızca dua ve alnımızda domurlanan sonbahar, sessiz sedasız yola koyuldu / Bulutta toplandığında yağmur, alçaldığında gökler ve kapısı çalındığında yeryüzünün / Ellerimiz son fırtınanın koynunda karantina Acı, hoyrattır bu dem, bir o kadar da pervasız Yırtarak boğazımızı genzimizde birikti talan edilmiş yaslı devrim Takatsiz kaldığımız bundandır; bundandır savrukluğumuz ve neden aşk ürpertisi dokunmaz tenimize, bundandır Alnımıza dizilen ince sızı akar gözlerimizden; salkım saçak ışık huzmesi Orada soylu bir güzelliğin altında yatan dingin ruhumuzdur, öylesine asil ve vakur; sonsuzluğa serpilen yoldaşlık Sil baştan yeni sevdalar harcımız değil, içimizde yaralı yürek, karşımızda ifrit cila Kanımıza tutunmuş çığlıktır yalnızlık Ayaklanıyorken ete kemiğe bürünen bir hayat, biz yine yenilgiye koştuk Serinliğini çağırdığımız her ırmak boynumuza borç olarak bırakıyor bereketini ve kabarıyor hesap defterimiz Oysa bilen değildik böylesi karşılıksız tevili Arsız bir gece bu, ay yangından çıkmış şüphelidir kim varsa Kim varsa şüphenin koynunda ve kim/se damarlarına doğru yola koyulmuş, yeri var demektir yaktığımız ateşin bir ucunda Ve sonunda beş duyumuza eklenecektir / Hiçbirimiz, hiçbir yerde değildik, yalnızca yürüdük sessiz bir duanın yeryüzüne inişiydi / Belki varamadık içli bir ıhlamur mevsimine Kurşun bakışlı bir şiire değiştik, incirin ve zeytinin künhünü Eşkâlimiz çakıldı umutla korku arasına Çözülmedi belki dilimizdeki naçar mühür Ama bildik, bakışı gölgemize değen büyülü sfenks, elimizdeki asanın merhametiyle sırıtkan Bir öfke ayeti kadar dingin, gerilla tebessümü gibi içten geçtik kekik kokulu vadilerden Şimdi sustuksa ulu bir sözü terk ettiğimizden değil Fırtınalı denizlerle oynaşan fanus kimin ulağıdır ve neyin haberini taşır kumsalımıza, bilmediğimizden değil Fiyakalı aşka mecnun olmanın kadridir bu, zamanın heyulasından yeni bir vakti dermek Hayatı, uzun bir şiiri belleğimize kazır gibi geçmek / Ve öğretildi bize, noktadan sonra başlıyor her şey /