Fani Dünya Pıtraklı Memleket|Makaleler-Denemeler

Yıllar ne çabuk geçti babaanne…O küçücük torunların büyüdü…Kocaman adam oldularHepsi ayrı bir yana düştü…Darmadağın oldukAncak bayramlarda görebiliyoruz birbirimizi…Herkes kendi alemine dalmış…Gökte yıldızlar gibiyiz…Ayrı ayrı…Dünya ise hep aynıDevran dönüp duruyor işte…
Kulağıma takılı sözünü ne çok hatırlar oldum”Fani dünya, pıtraklı memleket” derdin canın sıkılınca…Henüz küçüktümAnlayamazdım…
—Fani ne demek?
-Pıtrak ne demek?Diye sorardım
-Anlarsın büyüdüğündeDerdin hep
Küçükken dinlediğim öyküleri hiç unutmadımO özlü sözlerin hep kulağımda küpe…Şimdi bu satırları yazarken…Seni hatırlıyorum da…Balkan harbinde kaçarken teyzenin omzunda Arda’dan geçtiğinizi ve Edirne’ye geldiğinizi,teyzenin büyüttüğünü yaşlı gözlerle anlatırdın
Ne kadar severdin yağlık uçkurunu şalvarının üzerinde… İş yaparken hemen futanı çekerdin
Ölene kadar da çıkarmadın hiç… Tertip ve düzenli oluşun, hele titizliğin en göze çarpan özelliğindi kuşkusuz… Ah be babaanne… Aradan çok yıllar geçti… Biz hala pıtrakları temizleyemedik Güzel bir dünya kuramadık… Doğru yolda git sekte, hep pıtraklar dolanıyor paçalarımıza
Neler değişti neler…Artık radyonun ajansları da,arkası yarınları da tarih oldu…Bilsen televizyon karşısında nutkumuz tutuldu…Evin içinde konuşamaz olduk birbirimizle…Herkesin elinde kumanda çekişir olduk…Artık hasret kokulu mektuplar bile yazmıyoruzİki üç satırla mesajlaşıyoruzİletişim çağında ne çok ilerlemişiz!Kimse kimseyi anlamıyor…DinlemiyorBir özgürlük türküsü tutturduk değme gitsinSınır tanımıyoruzKalabalıklar içinde yalnızlaştık ta haberimiz yokHerkes pür telaş dalmış yaşam kavgasına…Gülen yüzler,sıcacık selamlar bile unutuldu…Okulda her gün tekrarladığımız “büyüklere saygı,küçüklere sevgi” sözlerde kaldıKimsenin kimseyi tanımadığı,anlamadığı zaman diliminde yaşıyoruz…Yeşili yok ettik elbirliğince…Suyu da tükettik…Eski kışlar,eski yazlar yok artıkBol yağmurlar yağmıyor…Topraklar hızla çölleşti…Üretmeden tüketmeye öylesine alıştık kiSorma gitsin…
İnsan sevdiklerini kaybedince bir bir… Dünyanın fani olduğunu daha iyi anlıyor ama çok çabuk unutuyoruz… Herkes yarış içinde… Sanki ölmeyecekmiş gibi… Hırslar öylesine keskinleşmiş ki… Zehir zemberek dünyamız Senin öğrettiklerin geçmiyor artık
_Doğru olun,yalan söylemeyinSaygılı olun,birbirinizi sevinDerdin hep…Çok üzgünüm babaanneDoğru olmak geçmiyor bu zamanda,pirim yapmıyor…Zararlı çıkıyoruz hep…Sevgi mi?Onu da çok çabuk tüketiyoruz ki…Vefa çoktan terk etti bizi…İşte böylesine yaşıyoruz dünyayı…Güzel düşlerimizi çaldılar…Öykülerimizi çaldılar…Pıtraklar sardı her yanımızı …Temizleyemedik…Koza üstüne koza örüyoruz her geçen gün…
Bunlar sana iç döküşüm babaanne…Kulaklarımda hala”fani dünya,pıtraklı memleket”sözün…Ama bir gün mutlaka pıtraklar bitecekBitmeli de…Bu gecenin aydınlık sabahında güneş elbet doğacak yepyeni bir sayfa açarak insana,bu da benim özlemim…
Merhaba yeni gün…