Nazim Hikmet Ran Hayatı

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

Nazım Hikmet Ran'ın Hayatı (1902 - 1963)

15 ocak 1902’de Selanik’te dünyaya gelen Nazım Hikmet Ran, ‘Feryad-ı Vatan’ başlığını taşıyan ilk şiirini 1913’te yazar Aynı yıl Galatasaray Sultanisi’nde ortaokula başlar Heybeliada Bahriye Mektebi’ne 1917’de girer Yeni Mecmua’da yayınlanan ilk şiiri ‘Hâlâ Servilerde Ağlıyorlar mı’ başlığını taşır Sağlık nedeniyle Bahriye’yi bitirmesine birkaç ay kala ayrılmak zorunda kalır Bu sırada Hamidye Kruvazör’ünde güverte subayıdır Bolu’ya öğretmen olarak atanır Daha sonra Batum üzerinden Moskova’ya giderek Doğu Emekçileri Kominist Üniversitesi’ne yazılır Burada siyasal bilimler ve iktisat okur 1921’de gittiği Moskova’da devrimin ilk yıllarına tanık olur 1924’te Moskova’da yayınlanan ilk şiir kitabı ’28 Kanunisani’ sahnelenir Aynı yıl Türkiye’ye döner ve Aydınlık Dergisi’nde çalışmaya başlar Aynı dergide yayınlanan şiir ve yazılarından dolayı on-beş yıl hapsi istenince yeniden Sovyetler Birliği’ne gider 1928’de af kanunundan yararlanır ve yurda geri döner Bu kez Resimli Ay dergisinde çalışmaya başlar 1938’de yirmi-sekiz yıl hapis cezasına çarptırılır Çankırı ve Bursa cezaevlerinde yatar 1950’de özgürlüğüne kavuştuysa da sürekli takip altındadır Askere alınması kararlaştırılınca Romanya üzerinden Moskova’ya geçer Sağlığı gittikçe daha da kötüleşir Kırk-dokuz yaşındadır 1951’de TC vatandaşlığından çıkarılır 3 haziran 1963’te bir kalp krizi sonucu Moskova’da hayatı sona erer

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

Büyük Taarruz

Daglarda tek tek

atesler yaniyordu

Ve yildizlar öyle isiltili öyle ferahtIlar ki

sayak kalpaklı adam

nasil ve ne zaman gelecegini bilmeden

güzel, rahat günlere inaniyordu

ve gülen bıyıklarıyla duruyordu ki mavzerinin yanında,

birden bire beş adim saginda onu gördü

Pasalar onun arkasındaydılar

O, saati sordu

Pasalar `üç' dediler

Sarışın bir kurda benziyordu

Ve mavi gözleri çakmak çakmaktı

Yürüdü uçurumun kenarına kadar,

eğildi durdu

Bıraksalar

ince uzun bacakları üstünde yaylanarak

ve karanlıkta akan bir yıldız gibi kayarak

Kocatepe'den Afyon Ovasi'na atlayacaktı

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

KARIMA MEKTUP

Bir tanem!

Son mektubunda:

"Başım sızlıyor

yüreğim sersem!"

diyorsun

"Seni asarlarsa

seni kaybedersem;"

diyorsun;

"yaşayamam!"

Yaşarsın karıcığım,

kara bir duman gibi dağılır hatıram rüzgârda;

yaşarsın, kalbimin kızıl saçlı bacısı

en fazla bir yıl sürer

yirminci asırlarda

ölüm acısı

Ölüm

bir ipte sallanan bir ölü

Bu ölüme bir türlü

razı olmuyor gönlüm

Fakat

emin ol ki sevgili;

zavallı bir çingenenin

kıllı, siyah bir örümceğe benzeyen eli

geçirecekse eğer

ipi boğazıma,

mavi gözlerimde korkuyu görmek için

boşuna bakacaklar

Nâzım'a!

Ben,

alaca karanlığında son sabahımın

dostlarımı ve seni göreceğim,

ve yalnız

yarı kalmış bir şarkının acısını

toprağa götüreceğim

Karım benim!

İyi yürekli,

altın renkli,

gözleri baldan tatlı arım benim;

ne diye yazdım sana

istendiğini idamımın,

daha dava ilk adımında

ve bir şalgam gibi koparmıyorlar

kellesini adamın

Haydi bunlara boş ver

Bunlar uzak bir ihtimal

Paran varsa eğer

bana fanila bir don al,

tuttu bacağımın siyatik ağrısı,

Ve unutma ki

daima iyi şeyler düşünmeli

bir mahpusun karısı

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

GÖZLERİN

Gözlerin gözlerin gözlerin,

ister hapisaneme, ister hastaneme gel,

gözlerin gözlerin gözlerin hep güneşte,

şu Mayıs ayı sonlarında öyledir işte

Antalya tarafında ekinler seher vakti

Gözlerin gözlerin gözlerin,

kaç defa karşımda ağladılar

çırılçıplak kaldı gözlerin

altı aylık çocuk gözleri gibi kocaman ve çırılçıplak,

fakat bir gün bile güneşsiz kalmadılar

Gözlerin gözlerin gözlerin,

gözlerin bir mahmurlaşmayagörsün

sevinçli bahtiyar

alabildiğine akıllı ve mükemmel

dillere destan bir şeyler olur dünyaya sevdası insanın

Gözlerin gözlerin gözlerin,

sonbaharda öyledir işte kestanelikleri Bursa'nın

ve yaz yağmurundan sonra yapraklar

ve her mevsim ve her saat İstanbul

Gözlerin gözlerin gözlerin,

gün gelecek gülüm, gün gelecek,

kardeş insanlar birbirine

senin gözlerinle bakacaklar gülüm,

senin gözlerinle bakacaklar

1956

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-09-2012

SEN

En güzel günlerimin

üç mel'un adamı var:

Ben sokakta rastlasam bile tanımayım diye

en güzel günlerimin bu üç mel'un adamını

yer yer tırnaklarımla kazıdım

hatıralarımın camını

En güzel günlerimin

üç mel'un adamı var:

Biri sensin,

biri o,

biri ötekisi

Düşmanımdır ikisi

Sana gelince

Yazıyorsun

Okuyorum

Kanlı bıçaklı düşmanım bile olsa,

insanın

bu rütbe alçalabilmesinden korkuyorum

Ne yazık!

Ne kadar

beraber geçmiş günlerimiz var;

senin

ve benim

en güzel günlerimiz

Kalbimin kanıyla götüreceğim

ebediyete

ben o günleri

Sana gelince, sen o günleri -

kendi oğluyla yatan,

kızlarının körpe etini satan

bir ana gibi satıyorsun!

Satıyorsun:

günde on kaat,

bir çift rugan pabuç,

sıcak bir döşek

ve üç yüz papellik rahat

için

En güzel günlerimin

üç mel'un adamı var:

Biri sensin,

Biri o,

biri ötekisi

Kanlı bıçaklı düşmanımdır ikisi

Sana gelince

Ne ben Sezarım,

Ne de sen Brütüssün

Ne ben sana kızarım

ne de zatın zahmet edip bana küssün

Artık seninle biz,

düşman bile değiliz

1933

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

10-09-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Nazim Hikmet Ran Hayatı Nazım Hikmet Ran'ın Hayatı (1902 - 1963) 15 ocak 1902’de Selanik’te dünyaya gelen Nazım Hikmet Ran, ‘Feryad-ı Vatan’ başlığını taşıyan ilk şiirini 1913’te yazar Aynı yıl Galatasaray Sultanisi’nde ortaokula başlar Heybeliada Bahriye Mektebi’ne 1917’de girer Yeni Mecmua’da yayınlanan ilk şiiri ‘Hâlâ Servilerde Ağlıyorlar mı’ başlığını taşır Sağlık nedeniyle Bahriye’yi bitirmesine birkaç ay kala ayrılmak zorunda kalır Bu sırada Hamidye Kruvazör’ünde güverte subayıdır Bolu’ya öğretmen olarak atanır Daha sonra Batum üzerinden Moskova’ya giderek Doğu Emekçileri Kominist Üniversitesi’ne yazılır Burada siyasal bilimler ve iktisat okur 1921’de gittiği Moskova’da devrimin ilk yıllarına tanık olur 1924’te Moskova’da yayınlanan ilk şiir kitabı ’28 Kanunisani’ sahnelenir Aynı yıl Türkiye’ye döner ve Aydınlık Dergisi’nde çalışmaya başlar Aynı dergide yayınlanan şiir ve yazılarından dolayı on-beş yıl hapsi istenince yeniden Sovyetler Birliği’ne gider 1928’de af kanunundan yararlanır ve yurda geri döner Bu kez Resimli Ay dergisinde çalışmaya başlar 1938’de yirmi-sekiz yıl hapis cezasına çarptırılır Çankırı ve Bursa cezaevlerinde yatar 1950’de özgürlüğüne kavuştuysa da sürekli takip altındadır Askere alınması kararlaştırılınca Romanya üzerinden Moskova’ya geçer Sağlığı gittikçe daha da kötüleşir Kırk-dokuz yaşındadır 1951’de TC vatandaşlığından çıkarılır 3 haziran 1963’te bir kalp krizi sonucu Moskova’da hayatı sona erer

10-09-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Nazim Hikmet Ran Hayatı Büyük Taarruz Daglarda tek tek atesler yaniyordu Ve yildizlar öyle isiltili öyle ferahtIlar ki sayak kalpaklı adam nasil ve ne zaman gelecegini bilmeden güzel, rahat günlere inaniyordu ve gülen bıyıklarıyla duruyordu ki mavzerinin yanında, birden bire beş adim saginda onu gördü Pasalar onun arkasındaydılar O, saati sordu Pasalar `üç' dediler Sarışın bir kurda benziyordu Ve mavi gözleri çakmak çakmaktı Yürüdü uçurumun kenarına kadar, eğildi durdu Bıraksalar ince uzun bacakları üstünde yaylanarak ve karanlıkta akan bir yıldız gibi kayarak Kocatepe'den Afyon Ovasi'na atlayacaktı

10-09-2012	#3
Prof. Dr. Sinsi	Nazim Hikmet Ran Hayatı KARIMA MEKTUP Bir tanem! Son mektubunda: "Başım sızlıyor yüreğim sersem!" diyorsun "Seni asarlarsa seni kaybedersem;" diyorsun; "yaşayamam!" Yaşarsın karıcığım, kara bir duman gibi dağılır hatıram rüzgârda; yaşarsın, kalbimin kızıl saçlı bacısı en fazla bir yıl sürer yirminci asırlarda ölüm acısı Ölüm bir ipte sallanan bir ölü Bu ölüme bir türlü razı olmuyor gönlüm Fakat emin ol ki sevgili; zavallı bir çingenenin kıllı, siyah bir örümceğe benzeyen eli geçirecekse eğer ipi boğazıma, mavi gözlerimde korkuyu görmek için boşuna bakacaklar Nâzım'a! Ben, alaca karanlığında son sabahımın dostlarımı ve seni göreceğim, ve yalnız yarı kalmış bir şarkının acısını toprağa götüreceğim Karım benim! İyi yürekli, altın renkli, gözleri baldan tatlı arım benim; ne diye yazdım sana istendiğini idamımın, daha dava ilk adımında ve bir şalgam gibi koparmıyorlar kellesini adamın Haydi bunlara boş ver Bunlar uzak bir ihtimal Paran varsa eğer bana fanila bir don al, tuttu bacağımın siyatik ağrısı, Ve unutma ki daima iyi şeyler düşünmeli bir mahpusun karısı

10-09-2012	#4
Prof. Dr. Sinsi	Nazim Hikmet Ran Hayatı GÖZLERİN Gözlerin gözlerin gözlerin, ister hapisaneme, ister hastaneme gel, gözlerin gözlerin gözlerin hep güneşte, şu Mayıs ayı sonlarında öyledir işte Antalya tarafında ekinler seher vakti Gözlerin gözlerin gözlerin, kaç defa karşımda ağladılar çırılçıplak kaldı gözlerin altı aylık çocuk gözleri gibi kocaman ve çırılçıplak, fakat bir gün bile güneşsiz kalmadılar Gözlerin gözlerin gözlerin, gözlerin bir mahmurlaşmayagörsün sevinçli bahtiyar alabildiğine akıllı ve mükemmel dillere destan bir şeyler olur dünyaya sevdası insanın Gözlerin gözlerin gözlerin, sonbaharda öyledir işte kestanelikleri Bursa'nın ve yaz yağmurundan sonra yapraklar ve her mevsim ve her saat İstanbul Gözlerin gözlerin gözlerin, gün gelecek gülüm, gün gelecek, kardeş insanlar birbirine senin gözlerinle bakacaklar gülüm, senin gözlerinle bakacaklar 1956

10-09-2012	#5
Prof. Dr. Sinsi	Nazim Hikmet Ran Hayatı SEN En güzel günlerimin üç mel'un adamı var: Ben sokakta rastlasam bile tanımayım diye en güzel günlerimin bu üç mel'un adamını yer yer tırnaklarımla kazıdım hatıralarımın camını En güzel günlerimin üç mel'un adamı var: Biri sensin, biri o, biri ötekisi Düşmanımdır ikisi Sana gelince Yazıyorsun Okuyorum Kanlı bıçaklı düşmanım bile olsa, insanın bu rütbe alçalabilmesinden korkuyorum Ne yazık! Ne kadar beraber geçmiş günlerimiz var; senin ve benim en güzel günlerimiz Kalbimin kanıyla götüreceğim ebediyete ben o günleri Sana gelince, sen o günleri - kendi oğluyla yatan, kızlarının körpe etini satan bir ana gibi satıyorsun! Satıyorsun: günde on kaat, bir çift rugan pabuç, sıcak bir döşek ve üç yüz papellik rahat için En güzel günlerimin üç mel'un adamı var: Biri sensin, Biri o, biri ötekisi Kanlı bıçaklı düşmanımdır ikisi Sana gelince Ne ben Sezarım, Ne de sen Brütüssün Ne ben sana kızarım ne de zatın zahmet edip bana küssün Artık seninle biz, düşman bile değiliz 1933