Öznesi Kayıp Bir Cümle Gibi Ortadayım

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

Öznesi kayıp bir cümle gibi ortadayım
Can çekişiyor yüreğimmeçhul sevdamın yakasında

Ziyadesiyle aşk; son damlasına kadar sen kokuyor!
Gecenin arka yüzünde çoğalıyor hüzünler
Kapımdaki eylül içime seni biriktiriyor

Hayatın izleri düşüyor sağır yalnızlığıma
Gurbetinde sürükleniyor ruhum her gece

Pencere ağzı hüzünlere ekliyorum seni
Kendinden savruk birinin iç kanamaları oluyor
Yüzümün sen yanında savrulan…
Kelimeler kırılıyor içimde harf harf
Geceye bileniyor ayaklarım…
Şehrin sokaklarında adımlıyorum adını
Karanlığa soruyorum alnımda biriken yılları

Yine hücremde tek bir nefes var

Sana yeminli ben ;bana gölgeli sen !
Ha bir de ara sıra hüznümü ıslatan yalnızlık

Ateş çemberinde tek ayak üstü duruyor zaman
Yürek mahkumluğu omuzlarımı acıtan

Gözlerimdeki yorgunluk alnıma sızıyor
İçimde biri ağlıyor sana düşüş provası yapan

Varlıkla yokluk arası gel_gitler biriktiriyorum
Sağır susuşlarıma…
Alnımı içime gömüp sana üşüyorum

Kabuslara az kala dönüyor senden gece
Uykuma gölgeli hayaletler sızıyor

Saçlarımda dipsiz kuyular yol alıyor
Yaralarım isyan ediyor çürük dokunuşlara…
Ardımda iz sürüyor kör kütük aşk
İçime senden biri sızıyor

Ben düşmeyi öğrenirken ;zaman sana bensizlik sunuyor

Sen birikirken hücre hücre
Ben üşüyorum her kelimede

Sen çoğaldıkça ben azalıyorum
Ve her şey sen oldukça ben yokluğa varıyorum…

08-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Öznesi Kayıp Bir Cümle Gibi Ortadayım Öznesi kayıp bir cümle gibi ortadayım Can çekişiyor yüreğimmeçhul sevdamın yakasında Ziyadesiyle aşk; son damlasına kadar sen kokuyor! Gecenin arka yüzünde çoğalıyor hüzünler Kapımdaki eylül içime seni biriktiriyor Hayatın izleri düşüyor sağır yalnızlığıma Gurbetinde sürükleniyor ruhum her gece Pencere ağzı hüzünlere ekliyorum seni Kendinden savruk birinin iç kanamaları oluyor Yüzümün sen yanında savrulan… Kelimeler kırılıyor içimde harf harf Geceye bileniyor ayaklarım… Şehrin sokaklarında adımlıyorum adını Karanlığa soruyorum alnımda biriken yılları Yine hücremde tek bir nefes var Sana yeminli ben ;bana gölgeli sen ! Ha bir de ara sıra hüznümü ıslatan yalnızlık Ateş çemberinde tek ayak üstü duruyor zaman Yürek mahkumluğu omuzlarımı acıtan Gözlerimdeki yorgunluk alnıma sızıyor İçimde biri ağlıyor sana düşüş provası yapan Varlıkla yokluk arası gel_gitler biriktiriyorum Sağır susuşlarıma… Alnımı içime gömüp sana üşüyorum Kabuslara az kala dönüyor senden gece Uykuma gölgeli hayaletler sızıyor Saçlarımda dipsiz kuyular yol alıyor Yaralarım isyan ediyor çürük dokunuşlara… Ardımda iz sürüyor kör kütük aşk İçime senden biri sızıyor Ben düşmeyi öğrenirken ;zaman sana bensizlik sunuyor Sen birikirken hücre hücre Ben üşüyorum her kelimede Sen çoğaldıkça ben azalıyorum Ve her şey sen oldukça ben yokluğa varıyorum…