ßuruk Gülümsemeler Dindirebilir Mi Hüznü Ah! Can?

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

buruk gülümsemeler dindirebilir mi hüznü ah! Can? kime ne verebiliriz ki gönül mü? ömür mü? can mı? mal mı? yok yok yüreğimizden başka servetimiz Her baktığımız göz yuttu gönlümüzü hançerini sapladı her tuttuğumuz el hangi adaya sığınsak ihanet kokuyor

nereye gidebiliriz ki ah! Can yüreğimizden başka sokaklar çıkmaz sokak ömrümüzde

kahretsin…

Çıktığımız her yolculukta

düştüğümüz her kalabalıkta

ıssız bir kıyıda üşüdü ömrümüz

yetim bir ruh nemli gözlerle

her gece sarılıp bir hayale

yalnızlığımızı alıp bastık bağrımıza…

kırgındık mevsimlerin koynunda yaralıydık

acılarla yattık acılarla kalktık

bir ömür acılara acılar kattık

kurudu gözpınarlarımız

karanlığı siper edip gözlerimize

yüreğimizle ağladık

Kimsesiz bir çocuğun yüreğine çizip resimlerimizi

kayıp mezarlara gömdük

yüzümüze siper ettiğimiz gülüşleri

ve yükleyip sevdalı bir kuşun kanadına anılarımızı

ardında el açıp aşka ve acıya ağladık…

Hep yüreğimizde saklı tuttuk sevgimizi

gözlerimizde yüzümüzün hüznünde saklı tuttuk…

gökyüzünü doldurup soluğumuza

isyanımızı kilometrelere zincirleyip

kayıp bir vadide idam ettik geçmişimizi…

Gidenler dönmedi ah! Can

solgun bir güz bahçesi renginde

boynu bükülü gelincikler gibi kaldık

yaralı uçurumları birer birer koşarak

boş yere yollara baktık türküler yaktık

kurudu gözpınarlarımız yüreğimizle ağladık

Yaralı bir ülkeyiz şimdi terkedilmiş bir şehir

nehir nehir acılar damlıyor bedenimize

önümüzde dağ dağ uçurumlar

ardımızda ölümün ayak sesleri

nasılda acıyor hayatımız ahh! Can

Gurbet ki kahreden yanımız

acılara gömdüğümüz isyanımız

derdimizi kime nasıl anlatırız

kimimiz var ki

lime lime yüreğimiz

ilmik ilmik gözyaşlarımızdan başka…

Hasret ki göçmen kuşların kanadında taşıdığı

gamdan bir dağ gibi oturmuş gözlerimize…

buruk gülümsemeler dindire bilir mi hüznü ah! Can?

kime ne anlatabiliriz ki

ağızdan çıkan her söz yaralıyor yüreğimizi…

08-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	ßuruk Gülümsemeler Dindirebilir Mi Hüznü Ah! Can? buruk gülümsemeler dindirebilir mi hüznü ah! Can? kime ne verebiliriz ki gönül mü? ömür mü? can mı? mal mı? yok yok yüreğimizden başka servetimiz Her baktığımız göz yuttu gönlümüzü hançerini sapladı her tuttuğumuz el hangi adaya sığınsak ihanet kokuyor nereye gidebiliriz ki ah! Can yüreğimizden başka sokaklar çıkmaz sokak ömrümüzde kahretsin… Çıktığımız her yolculukta düştüğümüz her kalabalıkta ıssız bir kıyıda üşüdü ömrümüz yetim bir ruh nemli gözlerle her gece sarılıp bir hayale yalnızlığımızı alıp bastık bağrımıza… kırgındık mevsimlerin koynunda yaralıydık acılarla yattık acılarla kalktık bir ömür acılara acılar kattık kurudu gözpınarlarımız karanlığı siper edip gözlerimize yüreğimizle ağladık Kimsesiz bir çocuğun yüreğine çizip resimlerimizi kayıp mezarlara gömdük yüzümüze siper ettiğimiz gülüşleri ve yükleyip sevdalı bir kuşun kanadına anılarımızı ardında el açıp aşka ve acıya ağladık… Hep yüreğimizde saklı tuttuk sevgimizi gözlerimizde yüzümüzün hüznünde saklı tuttuk… gökyüzünü doldurup soluğumuza isyanımızı kilometrelere zincirleyip kayıp bir vadide idam ettik geçmişimizi… Gidenler dönmedi ah! Can solgun bir güz bahçesi renginde boynu bükülü gelincikler gibi kaldık yaralı uçurumları birer birer koşarak boş yere yollara baktık türküler yaktık kurudu gözpınarlarımız yüreğimizle ağladık Yaralı bir ülkeyiz şimdi terkedilmiş bir şehir nehir nehir acılar damlıyor bedenimize önümüzde dağ dağ uçurumlar ardımızda ölümün ayak sesleri nasılda acıyor hayatımız ahh! Can Gurbet ki kahreden yanımız acılara gömdüğümüz isyanımız derdimizi kime nasıl anlatırız kimimiz var ki lime lime yüreğimiz ilmik ilmik gözyaşlarımızdan başka… Hasret ki göçmen kuşların kanadında taşıdığı gamdan bir dağ gibi oturmuş gözlerimize… buruk gülümsemeler dindire bilir mi hüznü ah! Can? kime ne anlatabiliriz ki ağızdan çıkan her söz yaralıyor yüreğimizi…