Reşat Nuri Güntekin Sönmüş Yıldızlar Özeti

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-25-2012

Reşat Nuri Güntekin Sönmüş Yıldızlar Özeti

SÖNMÜS YILDIZLAR
Misafir salonunda sizinle karsı karsıya geldiğim zaman ne kadar sasırdığımı hatırlarsınız

Aman ya
Rabbi! Bu kadar ince ve derin seyler söyleyen sanatkâr

o kısa pantolonlu

sarısın çocuk muydu?
Gözlerime inanamı-yordum

Siz de benim hayretime gülmeğe baslamıstınız

Artık eskisi gibi mahcup
ve çekingen değildiniz

Tavırlarınıza emniyet

sözlerinize tatlı ve serbest bir nese gelmisti

Çok
değismistiniz Kenan Bey… Yalnız o eski masum saffetiniz hâlâ baki idi

O günden sonra sizinle iki
samimî dost olduk

Haliniz

bana öyle emniyet veriyordu ki

hayatımın en gizli gamlarını ve acılarını
size söylemekten çekinmiyordum

Yazılarınızı daha büyük bir dikkatle takibe baslamıstım

Fakat
onlarda bir zamandan beri garip bir değisme farkediyordum

Mahzun

tatlı hayalperestliğinizi yavas
yavas kaybediyor; hırçın

acı bir muharrir oluyordunuz

Artık mukaddesata dil uzatmağa

güzel seylerle eğlenmeğe baslamıstınız

Artık hayat ile çarpısmaktan
çekinmiyor

kaleminizi zalim bir kamçı gibi kullanıyor; zavallı insanları hakaretlere

istihzalara
boğuyordunuz

Daha sonra neseli

alaycı bir muharrir oldunuz

Herkes

sizi takdir ediyordu

Fakat

ya Rabbi

ben

sizin
eski hüzünlerinizi ne kadar tercih ediyordum

Maatteessüf

bu kadarla da kalmadınız Kenan Bey… Bir
zaman geldi ki

o hakaretleri

istihzaları bile çok gördünüz

Zavallı insanların gözünüzde eğlenilmeğe

hırpalanmağa bile

değer bir kıymeti kalmamıstı

Niçin böyle oldu Kenan Bey? Niçin siirsiz

bedbin

bedbaht

müstehzi

gaddar bir hikayeci oldunuz? Niçin semanızdaki yıldızlar birer birer dökülüp
söndüler? Bunu bana söylemeğe mecbursunuz; çünkü onlar

benim gamlı günlerimin

karanlık
gecelerimin en derin tesellisiydi

Temiz

ince

yüksek ruhlu Hüseyin Kenan’ı öldüren bu müstehzi

gaddar adama karsı içimde sönmez bir kin var

08-25-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Reşat Nuri Güntekin Sönmüş Yıldızlar Özeti Reşat Nuri Güntekin Sönmüş Yıldızlar Özeti SÖNMÜS YILDIZLAR Misafir salonunda sizinle karsı karsıya geldiğim zaman ne kadar sasırdığımı hatırlarsınız Aman ya Rabbi! Bu kadar ince ve derin seyler söyleyen sanatkâr o kısa pantolonlu sarısın çocuk muydu? Gözlerime inanamı-yordum Siz de benim hayretime gülmeğe baslamıstınız Artık eskisi gibi mahcup ve çekingen değildiniz Tavırlarınıza emniyet sözlerinize tatlı ve serbest bir nese gelmisti Çok değismistiniz Kenan Bey… Yalnız o eski masum saffetiniz hâlâ baki idi O günden sonra sizinle iki samimî dost olduk Haliniz bana öyle emniyet veriyordu ki hayatımın en gizli gamlarını ve acılarını size söylemekten çekinmiyordum Yazılarınızı daha büyük bir dikkatle takibe baslamıstım Fakat onlarda bir zamandan beri garip bir değisme farkediyordum Mahzun tatlı hayalperestliğinizi yavas yavas kaybediyor; hırçın acı bir muharrir oluyordunuz Artık mukaddesata dil uzatmağa güzel seylerle eğlenmeğe baslamıstınız Artık hayat ile çarpısmaktan çekinmiyor kaleminizi zalim bir kamçı gibi kullanıyor; zavallı insanları hakaretlere istihzalara boğuyordunuz Daha sonra neseli alaycı bir muharrir oldunuz Herkes sizi takdir ediyordu Fakat ya Rabbi ben sizin eski hüzünlerinizi ne kadar tercih ediyordum Maatteessüf bu kadarla da kalmadınız Kenan Bey… Bir zaman geldi ki o hakaretleri istihzaları bile çok gördünüz Zavallı insanların gözünüzde eğlenilmeğe hırpalanmağa bile değer bir kıymeti kalmamıstı Niçin böyle oldu Kenan Bey? Niçin siirsiz bedbin bedbaht müstehzi gaddar bir hikayeci oldunuz? Niçin semanızdaki yıldızlar birer birer dökülüp söndüler? Bunu bana söylemeğe mecbursunuz; çünkü onlar benim gamlı günlerimin karanlık gecelerimin en derin tesellisiydi Temiz ince yüksek ruhlu Hüseyin Kenan’ı öldüren bu müstehzi gaddar adama karsı içimde sönmez bir kin var