Ezberimdeki Herşeyi Sustum

İçimde hızla yükselen bir karanlık var, hissediyorum

Şarkılar teğet geçiyor,

Şiirler yürüyemiyor, ciddi kırıklar sarmış kelimeleri

Donup kalmış sanki zaman, akmıyor

Dokunsam ellerim yanar, acısından

Dokunmasam cesaretim sızlar



Ruhum yüzüstü düştü yine, iklimsizliğine

"Ruh" benim suçlu olduğumu düşünüyor,

"um" vazgeçiyor benden

Küsüz şimdi



Oysa, bende vazgeçişler çok daha eski

Bilmiyor


Biraz hayattan, biraz benden ama en çok da senden,

Duygusal atık gibi, ağzımda bıraktığı tadı

Dişlerime çarpıyor keder, yutmaktan korkuyorum

Şöyle, derinden bir nefes alamıyorum,

Boğazımda düğümlenmiş "keşkeler" var

İsyan etmeyi özledim



Biliyorum,

Kocaman bir bulut geçiyor içimden,

Sel götürdü mevsimlerimi, baharlar şaşkın ve kaygılı

Her yağmurda öfkem ıslanıyor, ben kusuyorum

Ciğerlerimde yoğun bir toprak kokusu

Öksürdükçe çamura bulanıyor en derinim


Dudağımı büktüm,

Gözlerimi sımsıkı kapattım, ağlamamak için

Beni terketmesini bekliyorum,

Fakat içimde öyle çok gürültü yaptı ki, susmayı ezberledim

Sustukça sustum

Ezberimdeki herşeyi sustum artık

Sustum

Sus

Sus