Hiçbir Ayrılıkta Hoşçakalamıyor İnsan...

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

aşkımıza ödül diye yüreğimde taş bıraktın gidiyorken imza diye gözlerimde yaş bıraktın

Gözlerini kapat ve bana bak, ben diye ne varsa gördüğün aslında senin yokluğun

Gece yarısına yaklaşıyor zaman

Bu vakitlerde gitmiştin en tavırsız halinle

Umursamaz zamanların vardı

Sırtında ne eksik bir düş ne fazla bir gülüş vardı

Geldiği gibi gitmiyordu aşk

Masada yarım kalmış bir hayat,ucu yırtılmış birkaç anı var

Zamanı geliyor yaklaşıyoruz geceye,

Gece yarıları yaklaşıyor bize

Dizilir peşi sıra eksik kalmış söz kırımı heceler

Kelimeler eksikKelimeler YetersizKelimeler Bizi Yitirmiş!

Vakit geçiyor gece yaklaşıyordu bize

Aklından geçen ne varsa ayrılığı besteliyordu

Sözlerinde fikrin,satırlarında suretin

Senden geçiyordu,

Senden geliyordu ayrılık

Sendeliyordun!

Dudağından akan cümlelerin yok oluyordu

Bilmediğin yolculuğun seyrine akıp gidiyordun

Sözlerine karan/lık bürümüş cümleler kurup,aynı karanlıkta yol alıyordun

Tenine sis değmemiş bir gökyüzü arıyorsun,

Yönün yanlış!

Yolun yanlış!

Sen yalnızsın/ben yalın

Benim artık tek kalabalığım gece yarılarında bana yaklaşan yıldızlarım

Düşte bile ayrı kalsan

Hiçbir ayrılıkta hoş/ça kalamıyor insan!

08-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Hiçbir Ayrılıkta Hoşçakalamıyor İnsan... aşkımıza ödül diye yüreğimde taş bıraktın gidiyorken imza diye gözlerimde yaş bıraktın Gözlerini kapat ve bana bak, ben diye ne varsa gördüğün aslında senin yokluğun Gece yarısına yaklaşıyor zaman Bu vakitlerde gitmiştin en tavırsız halinle Umursamaz zamanların vardı Sırtında ne eksik bir düş ne fazla bir gülüş vardı Geldiği gibi gitmiyordu aşk Masada yarım kalmış bir hayat,ucu yırtılmış birkaç anı var Zamanı geliyor yaklaşıyoruz geceye, Gece yarıları yaklaşıyor bize Dizilir peşi sıra eksik kalmış söz kırımı heceler Kelimeler eksikKelimeler YetersizKelimeler Bizi Yitirmiş! Vakit geçiyor gece yaklaşıyordu bize Aklından geçen ne varsa ayrılığı besteliyordu Sözlerinde fikrin,satırlarında suretin Senden geçiyordu, Senden geliyordu ayrılık Sendeliyordun! Dudağından akan cümlelerin yok oluyordu Bilmediğin yolculuğun seyrine akıp gidiyordun Sözlerine karan/lık bürümüş cümleler kurup,aynı karanlıkta yol alıyordun Tenine sis değmemiş bir gökyüzü arıyorsun, Yönün yanlış! Yolun yanlış! Sen yalnızsın/ben yalın Benim artık tek kalabalığım gece yarılarında bana yaklaşan yıldızlarım Düşte bile ayrı kalsan Hiçbir ayrılıkta hoş/ça kalamıyor insan!