İmkansız Hayallerden Başka Tutunacak Bir Şeyim Kalmadı Ki...
Bu şehirde buldum buğday ellerini
Bu şehirde sevdim badem dillerini
Senle unuttum bütün ezberlerimi
Pişman değilim ama göçtüm kederden
Son cümlelerini yazmaya hala korkuyorum bu hikayenin Bu yüzden hep eksik, hep yarım kalıyor bir yanım gibi Tamamlanamıyorum Hiç bir şey de yerli yerinde değil zaten Herşey karmakarışık, darmadağın Bu karmaşanın içinde gözlerimi kapatıp yürüyorum sadece Nereye gittiğimi bilmeden, nereye varacağımı düşünmeden Yaşamaksa bu eğer, yaşıyorum
Gelip geçici heveslere sarılıp, mutluluk sanıyorum onları Oysa ki değiller
Yalnızlığa her takılıp kaldığımda sessiz bakışlarımı sen dolduruyorsun yine
Sana dair kurduğum cümlelerimde, düşüncelerimde keşkelere yer olmadı hiç Yine olsan, yine yaşardım seni doyasıya Sonunun acı, özlem, gözyaşı olduğunu, gideceğini, biteceğimizi bilsem de Gidişinle ardında böyle küskün, böyle yarım bir ben bırakacağını bilsem de
Tuhaf buluyorlar bu kaçak halimi
Seninle doldurdum yasak ihlalimi
Seninle kapattım aşk defterlerimi
Düşman değilim ama çöktüm erkenden
Son sözleri söyledi hayat bizim sevdamız adına, kapattı perdeyi Ne senin gücün yeterdi yeniden açmaya, ne de benim Hayata inat direndik bu hikayenin sonunu yazmamaya Yarım kaldı
Kim kazanmıştı, kim kaybetmişti, onu bile bilemedik Ne sana kırılabildim, ne de kendime Yokluğuna,sensizliğe düşman oldum ben sadece
Gözüm kapalı yürüdüğüm , açıp gözümü durduğum yerler senden artan sevmelerle dolu olacak
Dedim ya; bu hikayeye bir son bulamadım ben Hiç bir sonu yakıştıramadım sevdamıza
İmkansız hayallerden başka tutunacak bir şeyim kalmadı ki
|