Seninle Aynı Şeyleri Özlüyoruz....

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

Seninle aynı şeyleri özlüyoruz aslında

Sıradan şeyler

Basit zarif anlaşılır

Kıyıları özlüyoruz mesela

Ve kıyıda kalbimiz gibi bir evi

Ve orada bize benzeyen insanlarla bir arada yaşamak istiyoruz

Çocuklar bize boyun eğen bir doğa ve yavaşlatılmış bir hayat istiyoruz

Her şey açık olsun ve hayat içimizden aksın ama yine de bize pek zarar vermesin istiyoruz

İyi insanlar olmak istiyoruz

İyi

Bir sarmaşık gibi birbirimize sarılıp sonsuza dek kopmamak istiyoruz

Oysa özlemek başka; kim olduğumuz ve neyi istediğimiz başka

Ve bu oyunu önce ben bozdum

Sen de bozabilirdin

Özlemlerini seni sıkan terli bir gömlek gibi üzerinden çıkarıp bir bilinmezliğe doğru alıp başını gidebilirdin

Önce ben çıkmak istedim yola

Bitişi değildi bu sana duyduğum sevginin

Bu sonu değildi içimdeki aşkın

Bu yüzden sen şimdi vazgeçtin kendi yolculuklarından; vazgeçtin ruhunun gurbetinden dönmekten

Vazgeçtin kendinden

Ve sen şimdi her şeyi bile bile beni bu hayata çağırıyorsun

Özlemlerimize yer açmaya çalıştığımız bu bilinmez bu yalancı topraklara

Beni yitirmemek için kendinden vazgeçiyorsun

Kendine dönmekten

Sevgin kendinden daha önemli

Sevgin bugüne dek ertelediğin bütün yolculuklarından daha önemli

Bana duyduğun aşk için hep anlaşılır olmaya hep iyi olmaya çalışıyorsun

Bense iyi ve anlaşılır olmak istemiyorum

Belki de haklısın! Ben iyileşmek istemiyorum

Hayat

İnsanlar

Bu dünya pek inanmadığın halde senin söylediğin gibidir belki de

Babalar çocuklarını seviyordur

Kadınlar eşlerine sevgiyle bağlıdırlar

Otobüste yaşlı insanlara yer veriliyordur

İşçiler çalışkan esnaf dürüsttür

Mevsimler iyi huylu insanlar yardımseverdir

Geceleri aşk koruyordur şehirleri

Ve en önemlisi sen beni katıksız seviyorsundur

Oysa bilmiyor değilim ben bunları

Hayatın içindeyken hayatı mahcup bir özlemle özlerim çünkü

Şükran duyarım ona ama yine de eksiğimdir ondan; belki de biraz fazla

Her şey hazırdır

Avuçlarımdadır özlediğim her şey ama yine de beni çağıran sese giderim ben

Giderim kendime

Onca emek onca çile sonunda bana sunulan her şeyi istesem de istemesem de elimin tersiyle iter giderim artık ertelemek istemediğim yolculuklarıma

Giderim sonunda

Ulaşmak için çırpındığım bu yüzden kendimi kınadığım her şey silinip gider; kendimle çırılçıplak kalırım orada

Buymuş derim; buymuş işte aradığım! Bu tarifsiz acı bu tarifsiz çözümsüzlük

Bu saf hasret

Ve orada yıkarım yüzümü ağlayışımı gizleyen o karanlık sularla

Yıkarım yüzümü kaybetmenin o deli o çıplak sevinciyle

İyi ki derim iyi ki kaçıp gelmişim buralara

İyi ki burada kendimle baş başa yaralarıma bakmışım

Oysa çok geldim bu karanlık ve dost denizin önüne

Çok yalvardım ona

Ona bu susuzluğun ne olduğunu bilmediğini söyledim

Korkusuzca açtım önünde varlığımı

Yalvardım

Küfrettim

Haykırdım

Arındım

Sınırlarımı aşmak istercesine hayatı ve bütün iyiliklerini hayatı ve bütün kötülüklerini ve çözümsüzlüklerini ona şikâyet ettim

Hayatı ve bütün aşklarını; sevgilerini

Gözyaşlarımı karanlık denizin tuzuyla seviştirirken o an hayatta olmaktan derin bir haz duyarken ama aynı anda yok olmanın sınırında gezinmenin kirli gururuyla varlığımı ona şikâyet ettim

Umutlarımı aşklarımı ve özlemlerimi ona şikâyet ettim

Anladım sevgili!

Anladım

Kendimi ve bana ait olan her şeyi şikâyet ettiğim bu karanlık denizin önünde

Anlam özlediğim her şey beni benden kopartıyormuş

Anladım sevgili!

Ben iyileşmek istemiyorum

İnan hayatın insanların iyi olup olmaması beni zerrece ilgilendirmiyor bu anda

Kimse sorumlu değil

Suçlu yok

Böyleyim ben

Sevgisiz bencil biri değilim

Bunu en çok senin bilmen gerek

Evet aşkı çok arzuladım

Girdim çıplak ayakla onun topraklarına

Büyülendim ve sustum

Ve ben aşkı özlerken o beni benden kopardı

Aşk ben bu hayattan kurtulmak isterken beni bu hayata benzetti

İşte bu yüzden seni ne kadar sevsem de sen gidince ferahlık duymam

Evet en çok seni seviyorum bu yeryüzünde

Bunu kanıtlayabilirim sana

Önceleri bundan çok utanırdım

Bir zaman sonra yanımdan gitmeni istememden

Sen gidince içimin ferahlamasından

Ama artık utanmıyorum

Çünkü en çok yokken varsın sen bende

Özlemini hayalini alıp o karanlık denizin önüne getiriyorum

Orada sen yokken seninle fısıldaşıyorum

Orada sen yokken seninle haykırıyorum karanlık denize

Senin yokluğunda ama yokluğundan daha sahici olan hayalinle arınıyorum o karanlık denizin önünde

Titreyerek sabırsızca çocukça ve cesur!

Seni yokluğunu ve beni bu karanlık denizin önüne sürükleyen varoluşumla arınmak istiyorum

Ne arıyorum ben burada? Benim için her şeyin iyiye ve doğruya gittiği söylenirken neden ben burada bana ait her şeyi yok etmek istiyorum?

Boşunaymış alınganlıklarım

Boşunaymış incinmelerim

Sordum kendime sordum; öfkemin ve arzularımın doruğunda sandığım an

Sordum "Sahi ne istiyorsun sen?" diye

Çok cesurdum ama ölmek istemiyordum

Bu hayatı da istemiyordum aslında

Çünkü kendimi ne kadar kandırsam da er geç geleceğim yer yine bu karanlık denizin önüydü

Daha çok gidebilmek isterdim

Sonuna dek

İçimde biriktikçe beni yaralayan hüznümün ne olduğunu biliyorum

Hissettiğim yere kadar gidememekti benim hüznüm

Hep yarı yoldan dönmek

Hep son anda vazgeçmek

Burası bana ait değil

Bu hayat

Sevgilim beni affet! Sana duyduğum o büyük aşk bana ait değil

Düşünsene en çok sevdiğim sensin ama yine de sen gidince içim ferahlıyor!

Düşünsene senin için her şeyimi feda edebileceğim şu an yine de sensiz gitmek istiyorum o

karanlık denizin önüne!

Sensiz

Orada varoluşumun o büyük acısıyla baş başa kalmak istiyorum

Bu bir sevgisizlik; bu bir bencillik değil

Ben değil sen bozsaydın oyunu önce sen isteyecektin bunu benden

Ve bil ki burada bu karanlık denizin önünde yokluğumla savaşırken en çok senin adın geçiyor içimden!

Senden aldıklarım sana kattıklarım

En çok da senin için hesap veriyorum bu karanlık denize

Saçlarının kokusu gözlerinin cinnet yarısı aşk için o derin çırpınışın ölümü ne kadar istesen de hayata duyduğun o derin özleyişin

İnan ben kendimle birlikte sana bana ve dışımızdaki her şey için hesap veriyorum bu karanlık denize!

Ne olur beni engelleme!

Çünkü ne pahasına olursa olsun giderim ben oraya

Orada belki kendimi bulurum belki bulamam: Ama giderim

Engellersen sana en korkak en zavallı en düşkün yanımı bırakırım

Çoğu insan böyle yapıyor

Ve ben o çoğunluktan olmak istemiyorum

Bırak beni gideyim kendime!

Ne olur incitme ve bunu benim bencilliğime yorma!

Beni kınama ve araya aşkı sevgiyi sokma!

Kalırsam burada beni benimle yalnız bırakırsın

Ne olur beni benimle ıssız bırakma!

Ne olur "bana benimle ihanet etme!

"

Sana göre belki gidecek bir yer yok

Hepsi hepsi burası

Bir de aşk üzerine bütün

bildiklerimiz

Sakın seni eksik sevdiğimden şüphelenme

Ben bu hayata gerekli olduğu söylenen bir sürü şeyi bu sevgi yüzünden öğrenmek istemedim

Sen varken öğreneceğim her şeyi sana rakip saydım

Ama yine de gitmek istedim o karanlık denizin önüne

Çünkü gideremedi susuzluğumu sendeki aşk

Gideremedi aşk üzerine bütün bildiklerim

Gideremedi avuçlarıma bırakılan özlediğim her şey

İşte bu yüzden kendimden başka biri olmak istemiyorum

Çok ama çok acı çeksem de almasın beni benden kimse

Bunu çok istiyorum

Sen benim için herkesten daha önemlisin

Ama ben kendisini özleyen bir başkasıyım

Ve bildim

Kendimi anlamak hayatı anlamak kadar düş kırıcıydı

Ama böyle; belki de iyi ki böyle oldu

İşte bu yüzden iyileşmek istemiyorum

Beni iyileştirmeye çalışma ne olur!

Ve beni benimle yalnız bırakma! Bana benimle ihanet etme!

Belki gidecek hiçbir yer yok

Belki her şey bu kadar

Belki de boşuna çırpınıyorum

Boşuna kanatıyoruz gökyüzünü ve hayallerimizi

Ama eminim sen de biliyorsun

Aşk içindeki aşka rağmen yine de kendisini aramaya gidenlerle mümkün bu dünyada

08-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Seninle Aynı Şeyleri Özlüyoruz.... Seninle aynı şeyleri özlüyoruz aslında Sıradan şeyler Basit zarif anlaşılır Kıyıları özlüyoruz mesela Ve kıyıda kalbimiz gibi bir evi Ve orada bize benzeyen insanlarla bir arada yaşamak istiyoruz Çocuklar bize boyun eğen bir doğa ve yavaşlatılmış bir hayat istiyoruz Her şey açık olsun ve hayat içimizden aksın ama yine de bize pek zarar vermesin istiyoruz İyi insanlar olmak istiyoruz İyi Bir sarmaşık gibi birbirimize sarılıp sonsuza dek kopmamak istiyoruz Oysa özlemek başka; kim olduğumuz ve neyi istediğimiz başka Ve bu oyunu önce ben bozdum Sen de bozabilirdin Özlemlerini seni sıkan terli bir gömlek gibi üzerinden çıkarıp bir bilinmezliğe doğru alıp başını gidebilirdin Önce ben çıkmak istedim yola Bitişi değildi bu sana duyduğum sevginin Bu sonu değildi içimdeki aşkın Bu yüzden sen şimdi vazgeçtin kendi yolculuklarından; vazgeçtin ruhunun gurbetinden dönmekten Vazgeçtin kendinden Ve sen şimdi her şeyi bile bile beni bu hayata çağırıyorsun Özlemlerimize yer açmaya çalıştığımız bu bilinmez bu yalancı topraklara Beni yitirmemek için kendinden vazgeçiyorsun Kendine dönmekten Sevgin kendinden daha önemli Sevgin bugüne dek ertelediğin bütün yolculuklarından daha önemli Bana duyduğun aşk için hep anlaşılır olmaya hep iyi olmaya çalışıyorsun Bense iyi ve anlaşılır olmak istemiyorum Belki de haklısın! Ben iyileşmek istemiyorum Hayat İnsanlar Bu dünya pek inanmadığın halde senin söylediğin gibidir belki de Babalar çocuklarını seviyordur Kadınlar eşlerine sevgiyle bağlıdırlar Otobüste yaşlı insanlara yer veriliyordur İşçiler çalışkan esnaf dürüsttür Mevsimler iyi huylu insanlar yardımseverdir Geceleri aşk koruyordur şehirleri Ve en önemlisi sen beni katıksız seviyorsundur Oysa bilmiyor değilim ben bunları Hayatın içindeyken hayatı mahcup bir özlemle özlerim çünkü Şükran duyarım ona ama yine de eksiğimdir ondan; belki de biraz fazla Her şey hazırdır Avuçlarımdadır özlediğim her şey ama yine de beni çağıran sese giderim ben Giderim kendime Onca emek onca çile sonunda bana sunulan her şeyi istesem de istemesem de elimin tersiyle iter giderim artık ertelemek istemediğim yolculuklarıma Giderim sonunda Ulaşmak için çırpındığım bu yüzden kendimi kınadığım her şey silinip gider; kendimle çırılçıplak kalırım orada Buymuş derim; buymuş işte aradığım! Bu tarifsiz acı bu tarifsiz çözümsüzlük Bu saf hasret Ve orada yıkarım yüzümü ağlayışımı gizleyen o karanlık sularla Yıkarım yüzümü kaybetmenin o deli o çıplak sevinciyle İyi ki derim iyi ki kaçıp gelmişim buralara İyi ki burada kendimle baş başa yaralarıma bakmışım Oysa çok geldim bu karanlık ve dost denizin önüne Çok yalvardım ona Ona bu susuzluğun ne olduğunu bilmediğini söyledim Korkusuzca açtım önünde varlığımı Yalvardım Küfrettim Haykırdım Arındım Sınırlarımı aşmak istercesine hayatı ve bütün iyiliklerini hayatı ve bütün kötülüklerini ve çözümsüzlüklerini ona şikâyet ettim Hayatı ve bütün aşklarını; sevgilerini Gözyaşlarımı karanlık denizin tuzuyla seviştirirken o an hayatta olmaktan derin bir haz duyarken ama aynı anda yok olmanın sınırında gezinmenin kirli gururuyla varlığımı ona şikâyet ettim Umutlarımı aşklarımı ve özlemlerimi ona şikâyet ettim Anladım sevgili! Anladım Kendimi ve bana ait olan her şeyi şikâyet ettiğim bu karanlık denizin önünde Anlam özlediğim her şey beni benden kopartıyormuş Anladım sevgili! Ben iyileşmek istemiyorum İnan hayatın insanların iyi olup olmaması beni zerrece ilgilendirmiyor bu anda Kimse sorumlu değil Suçlu yok Böyleyim ben Sevgisiz bencil biri değilim Bunu en çok senin bilmen gerek Evet aşkı çok arzuladım Girdim çıplak ayakla onun topraklarına Büyülendim ve sustum Ve ben aşkı özlerken o beni benden kopardı Aşk ben bu hayattan kurtulmak isterken beni bu hayata benzetti İşte bu yüzden seni ne kadar sevsem de sen gidince ferahlık duymam Evet en çok seni seviyorum bu yeryüzünde Bunu kanıtlayabilirim sana Önceleri bundan çok utanırdım Bir zaman sonra yanımdan gitmeni istememden Sen gidince içimin ferahlamasından Ama artık utanmıyorum Çünkü en çok yokken varsın sen bende Özlemini hayalini alıp o karanlık denizin önüne getiriyorum Orada sen yokken seninle fısıldaşıyorum Orada sen yokken seninle haykırıyorum karanlık denize Senin yokluğunda ama yokluğundan daha sahici olan hayalinle arınıyorum o karanlık denizin önünde Titreyerek sabırsızca çocukça ve cesur! Seni yokluğunu ve beni bu karanlık denizin önüne sürükleyen varoluşumla arınmak istiyorum Ne arıyorum ben burada? Benim için her şeyin iyiye ve doğruya gittiği söylenirken neden ben burada bana ait her şeyi yok etmek istiyorum? Boşunaymış alınganlıklarım Boşunaymış incinmelerim Sordum kendime sordum; öfkemin ve arzularımın doruğunda sandığım an Sordum "Sahi ne istiyorsun sen?" diye Çok cesurdum ama ölmek istemiyordum Bu hayatı da istemiyordum aslında Çünkü kendimi ne kadar kandırsam da er geç geleceğim yer yine bu karanlık denizin önüydü Daha çok gidebilmek isterdim Sonuna dek İçimde biriktikçe beni yaralayan hüznümün ne olduğunu biliyorum Hissettiğim yere kadar gidememekti benim hüznüm Hep yarı yoldan dönmek Hep son anda vazgeçmek Burası bana ait değil Bu hayat Sevgilim beni affet! Sana duyduğum o büyük aşk bana ait değil Düşünsene en çok sevdiğim sensin ama yine de sen gidince içim ferahlıyor! Düşünsene senin için her şeyimi feda edebileceğim şu an yine de sensiz gitmek istiyorum o karanlık denizin önüne! Sensiz Orada varoluşumun o büyük acısıyla baş başa kalmak istiyorum Bu bir sevgisizlik; bu bir bencillik değil Ben değil sen bozsaydın oyunu önce sen isteyecektin bunu benden Ve bil ki burada bu karanlık denizin önünde yokluğumla savaşırken en çok senin adın geçiyor içimden! Senden aldıklarım sana kattıklarım En çok da senin için hesap veriyorum bu karanlık denize Saçlarının kokusu gözlerinin cinnet yarısı aşk için o derin çırpınışın ölümü ne kadar istesen de hayata duyduğun o derin özleyişin İnan ben kendimle birlikte sana bana ve dışımızdaki her şey için hesap veriyorum bu karanlık denize! Ne olur beni engelleme! Çünkü ne pahasına olursa olsun giderim ben oraya Orada belki kendimi bulurum belki bulamam: Ama giderim Engellersen sana en korkak en zavallı en düşkün yanımı bırakırım Çoğu insan böyle yapıyor Ve ben o çoğunluktan olmak istemiyorum Bırak beni gideyim kendime! Ne olur incitme ve bunu benim bencilliğime yorma! Beni kınama ve araya aşkı sevgiyi sokma! Kalırsam burada beni benimle yalnız bırakırsın Ne olur beni benimle ıssız bırakma! Ne olur "bana benimle ihanet etme!" Sana göre belki gidecek bir yer yok Hepsi hepsi burası Bir de aşk üzerine bütün bildiklerimiz Sakın seni eksik sevdiğimden şüphelenme Ben bu hayata gerekli olduğu söylenen bir sürü şeyi bu sevgi yüzünden öğrenmek istemedim Sen varken öğreneceğim her şeyi sana rakip saydım Ama yine de gitmek istedim o karanlık denizin önüne Çünkü gideremedi susuzluğumu sendeki aşk Gideremedi aşk üzerine bütün bildiklerim Gideremedi avuçlarıma bırakılan özlediğim her şey İşte bu yüzden kendimden başka biri olmak istemiyorum Çok ama çok acı çeksem de almasın beni benden kimse Bunu çok istiyorum Sen benim için herkesten daha önemlisin Ama ben kendisini özleyen bir başkasıyım Ve bildim Kendimi anlamak hayatı anlamak kadar düş kırıcıydı Ama böyle; belki de iyi ki böyle oldu İşte bu yüzden iyileşmek istemiyorum Beni iyileştirmeye çalışma ne olur! Ve beni benimle yalnız bırakma! Bana benimle ihanet etme! Belki gidecek hiçbir yer yok Belki her şey bu kadar Belki de boşuna çırpınıyorum Boşuna kanatıyoruz gökyüzünü ve hayallerimizi Ama eminim sen de biliyorsun Aşk içindeki aşka rağmen yine de kendisini aramaya gidenlerle mümkün bu dünyada