Kelebek İle Papatyanın Hikayesi

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

Günlerden bir gün, evrenin bir noktasında, küçük bir tırtıl gözlerini

hayata açmış

Doğal içgüdüleri ile hemen beslenmeye başlamış

Ne bulursa yemiş

Bir süre sonra, yeterince büyüdüğünde,

kendine güvenli bir yer bulup, bir koza örmeye başlamış

Bu kozanın içinde geçirdiği uzunca bir sürenin sonunda da,

rengarenk kanatlı bir kelebek olup çıkmış

minik kelebek, uçabiliyor olmanın da verdiği mutlulukla uçmaya

başlamış

Dağlar tepeler aşmış, ormanın her yerini dolaşmış

Derken bir vadiye gelmiş

Rengarenk çiçeklerin bulunduğu bir vadiye

Etrafına şaşkın şaşkın bakarken, vadinin öbür ucunda bir papatya

görmüş

Bir anda afallamış

Ne düşüneceğini, ne yapacağını

bilememiş

içinden "Ne muhteşem bir çiçek" diye geçirmiş

Ve vakit kaybetmeden yüzlerce renkli, hoş kokulu çiçeğin

üzerinden geçip doğruca onun yanında almış soluğu

"Merhaba" demiş papatyaya, "sizi uzaktan gördüm ve yanınıza

gelmek istedim

"

Nazlı papatya şöyle bir bakmış konuğuna ve

"Merhaba" demiş, "ben de yalnızlıktan sıkılmıştım zaten

"

Ve konuşmaya başlamışlar

Kelebek ona hayat hikayesini,

nerede dünyaya geldiğini, geçtiği ormanı, tepeleri anlatmış

Papatya da ona kendinden bahsetmiş

Birbirlerinden gerçekten

hoşlanmışlar

Kelebek bütün zamanını papatyayla geçirmiş

Gece olunca beraber yıldızları ve ateş böceklerinin danslarını

seyretmişler

Gündüz olunca kelebek, kanatlarıyla papatyayı

güneşin yakıcı ışınlarından korumuş

Minik kelebek papatyayı çok

sevmiş

O kadar çok sevmiş ki, bir türlü onun yanından ayrılamamış

Papatyanın da onu sevip sevmediğini merak ediyormuş

Ama cesaret

edip de bunu papatyaya söyleyememiş bir türlü

Onu kırmaktan,

incitmekten, bu yüzden kaybetmekten korkmuş

Papatya da

kelebeği çok sevmiş ama o da bir türlü söyleyememiş sevgisini

Duygularının karşılığının olmayacağından, bu yüzden kelebeği

kaybedeceğinden korkmuş

Böylece iki sevgili yan yana

ama sevgilerini paylaşmadan sürekli sohbet etmişler

Böylece saatler saatleri kovalamış

Günler geçip de, kelebek

artık zamanı kalmadığını, gücünün tükendiğini anlayınca, papatyaya

dönmüş ve; "Üzgünüm ama senden ayrılmam gerekecek" demiş

Papatya buna bir anlam verememiş

"Neden" demiş

"Yoksa

benim yanımda mutsuz musun?"

"Hayır" demiş kelebek

"Bilakis,

sen benim hayatıma anlam kattın

Fakat biz kelebeklerin ömrü

sadece üç gündür

Ve ben de ömrümü tamamladım

Artık

kelebeklerin hiç ölmediği bir yere gitmeliyim

"

Papatya bu duruma çok üzülmüş ama yapacak bir şey yokmuş zaten

Kelebek artık hiç gücünün kalmadığını, daha fazla tutunamayacağını

fark ettiğinde, son bir gayretle papatyaya "Sevi seviyorum"

diyebilmiş ancak

Papatya donakalmış

Sadece "Bende

"

diyebilmiş kelebeğin arkasından

Ardından da gözyaşlarına boğulmuş

İçinden "Keşke onun da beni sevdiğini bilseydim

Keşke onu sevdiğimi söyleyebilseydim

" diye geçirmiş

Papatya, sevdiğinin onu sevdiğini bilmeden geçirdiği günlerin

acısına dayanamamış

Bir süre sonra yaprakları önce solmuş,

sonra da dökülmeye başlamış

Her düşen yaprakta papatya, "seviyormuş" diye geçirmiş içinden

İşte o günden beri, bunu bilen aşıklar,

sevgililerine soramadıklarını hep papatyalara sormuş:

"Seviyor mu, sevmiyor mu?

08-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Kelebek İle Papatyanın Hikayesi Günlerden bir gün, evrenin bir noktasında, küçük bir tırtıl gözlerini hayata açmış Doğal içgüdüleri ile hemen beslenmeye başlamış Ne bulursa yemiş Bir süre sonra, yeterince büyüdüğünde, kendine güvenli bir yer bulup, bir koza örmeye başlamış Bu kozanın içinde geçirdiği uzunca bir sürenin sonunda da, rengarenk kanatlı bir kelebek olup çıkmış minik kelebek, uçabiliyor olmanın da verdiği mutlulukla uçmaya başlamış Dağlar tepeler aşmış, ormanın her yerini dolaşmış Derken bir vadiye gelmiş Rengarenk çiçeklerin bulunduğu bir vadiye Etrafına şaşkın şaşkın bakarken, vadinin öbür ucunda bir papatya görmüş Bir anda afallamış Ne düşüneceğini, ne yapacağını bilememiş içinden "Ne muhteşem bir çiçek" diye geçirmiş Ve vakit kaybetmeden yüzlerce renkli, hoş kokulu çiçeğin üzerinden geçip doğruca onun yanında almış soluğu "Merhaba" demiş papatyaya, "sizi uzaktan gördüm ve yanınıza gelmek istedim" Nazlı papatya şöyle bir bakmış konuğuna ve "Merhaba" demiş, "ben de yalnızlıktan sıkılmıştım zaten" Ve konuşmaya başlamışlar Kelebek ona hayat hikayesini, nerede dünyaya geldiğini, geçtiği ormanı, tepeleri anlatmış Papatya da ona kendinden bahsetmiş Birbirlerinden gerçekten hoşlanmışlar Kelebek bütün zamanını papatyayla geçirmiş Gece olunca beraber yıldızları ve ateş böceklerinin danslarını seyretmişler Gündüz olunca kelebek, kanatlarıyla papatyayı güneşin yakıcı ışınlarından korumuş Minik kelebek papatyayı çok sevmiş O kadar çok sevmiş ki, bir türlü onun yanından ayrılamamış Papatyanın da onu sevip sevmediğini merak ediyormuş Ama cesaret edip de bunu papatyaya söyleyememiş bir türlü Onu kırmaktan, incitmekten, bu yüzden kaybetmekten korkmuş Papatya da kelebeği çok sevmiş ama o da bir türlü söyleyememiş sevgisini Duygularının karşılığının olmayacağından, bu yüzden kelebeği kaybedeceğinden korkmuş Böylece iki sevgili yan yana ama sevgilerini paylaşmadan sürekli sohbet etmişler Böylece saatler saatleri kovalamış Günler geçip de, kelebek artık zamanı kalmadığını, gücünün tükendiğini anlayınca, papatyaya dönmüş ve; "Üzgünüm ama senden ayrılmam gerekecek" demiş Papatya buna bir anlam verememiş "Neden" demiş "Yoksa benim yanımda mutsuz musun?" "Hayır" demiş kelebek "Bilakis, sen benim hayatıma anlam kattın Fakat biz kelebeklerin ömrü sadece üç gündür Ve ben de ömrümü tamamladım Artık kelebeklerin hiç ölmediği bir yere gitmeliyim" Papatya bu duruma çok üzülmüş ama yapacak bir şey yokmuş zaten Kelebek artık hiç gücünün kalmadığını, daha fazla tutunamayacağını fark ettiğinde, son bir gayretle papatyaya "Sevi seviyorum" diyebilmiş ancak Papatya donakalmış Sadece "Bende" diyebilmiş kelebeğin arkasından Ardından da gözyaşlarına boğulmuş İçinden "Keşke onun da beni sevdiğini bilseydim Keşke onu sevdiğimi söyleyebilseydim" diye geçirmiş Papatya, sevdiğinin onu sevdiğini bilmeden geçirdiği günlerin acısına dayanamamış Bir süre sonra yaprakları önce solmuş, sonra da dökülmeye başlamış Her düşen yaprakta papatya, "seviyormuş" diye geçirmiş içinden İşte o günden beri, bunu bilen aşıklar, sevgililerine soramadıklarını hep papatyalara sormuş: "Seviyor mu, sevmiyor mu?