İstanbul

İstanbul !

Ertelenmiş sevinçler müjdeledin

Belki bugün olur dediğimiz yarınlara

Her mutsuz olduğunda,

Penceresinde nafile yazlar bekleyen

Gelmediğinde vefasız sonbaharlara inat ağlayan

Bir kadın bıraktın

Suçluluk duyma!

Üzerine yağmadı ,sevdiğimin gözyaşları

Yağsaydı üzerine silinirdi belki

Yokluğunda sitemle duvarlarına yazdıklarım,

Alay edercesine yaktın yine bu gece ışıkları

Bir büyük sevda,dar geldiya sokaklarına

Ya bizi bırak

Ya da boğma karanlığa

İnat etme!

O yoksa yetmez binlerce ışığın

Bu şehri aydınlatmaya

Çok şey istemedim

O ışıklardan birinin altında

Onunla aynı yastığa başkoymaktan başka

Bu senin sokalarında bir ev olsa da

Ey istanbul!

Yine duymazlıktan gelme

Yetmez gücüm, o yoksa

Aydınlık sabahlara çıkmaya


IHLAMURLAR ALTINDA