Hangi Günahın Bedeli Senin Yokluğun...

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

Yokluğun içimde ateşten bir gömlek

Her gün yenisiyle değiştiriyorum

Her gün bir öncekinden daha çok yanıyor canım

her gün bir öncekinden daha çok ölüyor ruhum

Senin sevginle hayat bulurken

diğer yandan yokluğunla biraz daha yok oluyorum

Yokluğun içimde fırtına önceki bir sessizlik

Her zamankinden daha çok durgunum, her zamankinden daha çok yaralı

Rüzgarda yolunu şaşırmış bir kelebek misali salınıyor cansız bedenim sensizliğin girdabında

Sana deli gibi aşıkken kollarımın hep boşluğu sarması acı veriyor

Sözler dokunuşların yerini almıyor

Bu yüzden ne söylesem hep yarım ne yazsam hep eksik kalıyor

Seni sensiz yaşamaya alıştım demiştim ya

Yalan söyledim sana

Kendimle birlikte kandırdım seni de

Bir avuntuydu imkansızlığına karşı

Bir teselliydi çaresizliğimize nispet

Hani sensiz yaşayamam ben ölürüm demiştim ya sevgili

Şimdilerde nefessiz kalışım bu yüzden

Ben sensizim yokluğunda

Ben nefes alamıyorum

Ben ölüyorum sevgili

Ben ölüyorum

Yokluğun ölümün diğer adı

Bugünlerde garip bir hal var üzerimde

Alıştım sandığım yokluğun yüreğimi eziyor

Şarkımızı dinleyemiyorum artık

İmkansızlığın ruhumu yakıyor

Şarkımızdan akan her ezgiyle, gözümden akamayan kristal gözyaşlarım kalbimi acıtıyor

Ben güçlü değilim

Kalbim kalbine emanet yar

Hani derler ya, “gitmek mi zor kalmak mı”

Ben bu sorunun cevabını veriyorum şimdilerde gece gözlüm

Benim için en zoruydu aşkını sensiz yaşamak, seninle sensizliğinde kalmak

Herşeyi ardında bırakıp da gitmek

Ruhunu emanet aldığın yere teslim etmek

Adını kurutulmuş bir gül gibi yüreğimde saklıyorum
Bu sevgiyi senden uzakta sensiz yaşıyorum

Ne sesin var ne kokun

Hangi günahın bedeli senin yokluğun!

Alinti

08-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Hangi Günahın Bedeli Senin Yokluğun... Yokluğun içimde ateşten bir gömlek Her gün yenisiyle değiştiriyorum Her gün bir öncekinden daha çok yanıyor canım her gün bir öncekinden daha çok ölüyor ruhum Senin sevginle hayat bulurken diğer yandan yokluğunla biraz daha yok oluyorum Yokluğun içimde fırtına önceki bir sessizlik Her zamankinden daha çok durgunum, her zamankinden daha çok yaralı Rüzgarda yolunu şaşırmış bir kelebek misali salınıyor cansız bedenim sensizliğin girdabında Sana deli gibi aşıkken kollarımın hep boşluğu sarması acı veriyor Sözler dokunuşların yerini almıyor Bu yüzden ne söylesem hep yarım ne yazsam hep eksik kalıyor Seni sensiz yaşamaya alıştım demiştim ya Yalan söyledim sana Kendimle birlikte kandırdım seni de Bir avuntuydu imkansızlığına karşı Bir teselliydi çaresizliğimize nispet Hani sensiz yaşayamam ben ölürüm demiştim ya sevgili Şimdilerde nefessiz kalışım bu yüzden Ben sensizim yokluğunda Ben nefes alamıyorum Ben ölüyorum sevgili Ben ölüyorum Yokluğun ölümün diğer adı Bugünlerde garip bir hal var üzerimde Alıştım sandığım yokluğun yüreğimi eziyor Şarkımızı dinleyemiyorum artık İmkansızlığın ruhumu yakıyor Şarkımızdan akan her ezgiyle, gözümden akamayan kristal gözyaşlarım kalbimi acıtıyor Ben güçlü değilim Kalbim kalbine emanet yar Hani derler ya, “gitmek mi zor kalmak mı” Ben bu sorunun cevabını veriyorum şimdilerde gece gözlüm Benim için en zoruydu aşkını sensiz yaşamak, seninle sensizliğinde kalmak Herşeyi ardında bırakıp da gitmek Ruhunu emanet aldığın yere teslim etmek Adını kurutulmuş bir gül gibi yüreğimde saklıyorum Bu sevgiyi senden uzakta sensiz yaşıyorum Ne sesin var ne kokun Hangi günahın bedeli senin yokluğun! *Alinti*