Alıstım Ayrılıklara

Alıştım Ayrılıklara


Sen, hayatıma girmeden önce ben vardım

Sen, hayatıma girdiğinde ise ben yine vardım

Ancak birbirinden farklı iki varlık

İki kişilik, iki ruh, iki beden olarak

Yokluğunda ben;

Geceleri oturur; Radyo dinlerdim

Aşıkların birbirine arğaman ettiği şarkıları,

Ben de yalnızlığıma armağan ederdim

Herşey anlamsızlaşırdı çoğu kez

Ve çoğu zaman anlamsızlıklarda kaybolur giderdim

Yaşamak mı daha acı veriyor yoksa ölmek mi? gibi

Acımasız sorularla kendimi irdelerdim

Varlığında ise herşey bambaşkaydı

Ben bir başkaydım

Gecelere seninle beraber veda eder

Günün ilk ışıklarına seninle Merhaba derdim

Ve anlamlı gelirdi herşey

Anlam karmaşaları bir bir terkedi beni

Sen de var olmayı, seninle birlikte yaşamayı

Ve herşeyi seninle paylaşmayı severdim

Seni her geçen gün daha da çok severdim

Ancak nerden bilebilirdim ki masalın sona ereceğini

Nerden bilebilirdim habersiz çekip gideceğini

Dün vardın bende vardım

Bugün yoksun; Bense varmıyım yokmuyum bilmiyorum

Dolmayacak cinsten bir boşluksun şimdi

Ne sana benzeyen biri bu boşluğu doldurabilir

Ne de yeniden çıkıp gelsen SEN doldurabilirsin

Öyle bir boşluk ki sorma gitsin

Boşver ve sevgili

Alıştım ben yalnızlığa ayrılıklara

Bırak artık böyle sürüp gitsin!

HAKAN KUTLU