Ruh 21 Grammış...

BAŞLIĞIN cevabını vermeden önce asıl soruyu soralım Ruhun ağırlığı var mıdır?

Varmış

İnsan ruhunun ağırlığı, tamı tamına 21 grammış

Çok şaşırtıcı değil mi?

Ama hemen belirteyim Bunlar benim bilgim değil

Amerika Birleşik Devletleri'nde yeni çıkan bir kitapta okuduklarım

* * *

Kitabın adı ‘‘Stiff''

Alt başlığı da şöyle:

‘‘İnsan kadavralarının ilginç yaşamı''

Yazarı Mary Roach adlı bir kadın

Şimdi size insan ruhunun kaç gram olduğunu, bunu taşıyan bedenin darasının ne olduğunu anlatacağım

Amerika'nın Massachusetts eyaletinin Haverhill şehrinde 1907 yılında bir deney yapılıyor

Deneyi yapan kişi Duncan Macdougall adında bir doktor

Doktor Macdougall, ölüm döşeğindeki hastaları için özel bir yatak yaptırmış

Bu yatak bir onsun onda ikisine kadar duyarlı bir tartı şeklindeymiş

Bir ons 28 gram olduğuna göre, bu tartı 56 grama kadar ağırlıkları çok hassas biçimde ölçebiliyormuş

Dr Macdougall ölmekte olan altı hastasını, ölümden hemen önce, ölüm anında ve ölümden hemen sonra bu tartı-yatak sayesinde tartmış

Amacı, insanın ölmeden önceki ağırlığı ile ölümden sonraki ağırlığını ölçüp, ‘‘bedeni terk eden ruhun'' bir ağırlığı olup olmadığını belirlemekmiş

İlk hastasını ölümden önce tartmış Ölümünden hemen sonra yaptığı ikinci tartıda ağırlığından 1 onsun dörte üçü kadar kaybettiğini görmüş

Bir ons, 28 gramdır

Bu durumda hastanın kaybettiği ağırlık tam 21 gram oluyor

Peki bu ağırlık kaybı, solunum sistemindeki ıslaklığın ve terin buharlaşmasından kaynaklanmış olamaz mı?

Dr Macdougall, ‘‘Hayır olamaz'' diyor

* * *

Çünkü ölümden önce bu iki olguya bağlı ağırlık kaybını da ölçmüş Dakikada bir onsun altmışta biri (04 gram) oranında gerçekleşiyormuş

Oysa ölümle birlikte aniden 21 gram ağırlık kaybı oluyormuş

‘‘Böbreklerden boşalan bir miktar idrarın da yatakta kaldığı dikkate alınırsa, ağırlığı etkilememesi gerekir'' diyor

Geriye tek faktör kalıyor

Akciğerlerdeki havanın boşalması

Doktor bunun da deneyini şöyle yapmış Yatağa kendi yatmış ve ciğerindeki havayı boşaltmış Ancak bu, tartının ibresinde hiçbir değişiklik yapmamış

İşte o nedenle kesin teşhisini koyuyor:

‘‘İnsan ruhunun maddi bir ağırlığı vardır ve bu 21 gramdır''

* * *

Dr Macdougall burada kalmamış Daha sonra ölmekte olan 15 ayrı köpek üzerinde de aynı deneyi yapmış

Ama onların ölümden sonra ağırlıklarında herhangi bir değişim olmamış

Buradan da şu sonuca varmış:

‘‘Hayvanların ruhu yoktur''

Bu arada küçük bir ayrıntı Kitabın yazarı, doktorun, hasta 15 köpeğin başında bekleyeceğine ihtimal vermediği için haklı olarak şu soruyu soruyor:

Acaba Dr Macdougall, bu deneyi yapmak için 15 köpeği öldürdü mü?

Muhtemelen öyle

İçinizden gelecek sesi daha şimdiden işitiyorum

Palavra

Sakın bana kızmayın Ben sadece bu olayı size aktaran biriyim

Ama şunu da hatırlatayım Dr Macdougall yaptığı deneyin sonuçlarını ‘‘American Medicine'' Dergisi'nin 1907 Nisan sayısında yayınlamış ve bunun epey yankısı olmuş

Mesela Augustus P Clarke adında bir başka doktor, meslektaşının, ‘‘Ölüm anında, kan akciğerden geçerken soğumadığı için vücut ısısındaki ani yükselişi hesaba katmadığını, bunun da ter ve sıvının buharlaşmasına yol açtığını'' söylüyor

Zaten köpeklerin ölümden sonra ağırlık kaybetmemesini de buna bağlıyor

Çünkü köpeklerin ter bezi yoktur Soğumayı soluyarak sağlarlar

Size de aynı şey oldu değil mi? Bunları okurken, siz de benim gibi felsefi tartışmalara daldınız

Mesela şu soruyu kendi kendinize sordunuz:

‘‘Ruhun sıskası veya obezi olur mu?''

O zaman ‘‘ince ruhlu'' dediğimiz zaman neyi kastediyoruz? Ruhunun ağırlığı 21 gramdan az olan kişileri mi?

* * *

Bütün bunları bilmiyorum Ama ben bu kitabı okurken hep 1980'li yıllarda beni çok etkileyen Milan Kundera'nın o şahane kitabını düşündüm:

‘‘Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği''

Meğer bu kitabın adı ne kadar doğruymuş

Ruhun bütün ağırlığının 21 gram olduğunu, taşıdığımız o koskoca maddi gövdenin bu kadarcık bir ruhu taşıyan kof bir daradan ibaret olduğunu düşünürsek, Kundera'ya bir şapka çıkarmamız gerekmiyor mu?

Bence gerekiyor


Alıntı