Oyunculuk Ve Farkındalık Çelişkisi...

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-20-2012

WİSHDROPPER-FARKINDALIK YAZISINDAN BİR KISIM (duyguları izlemek kısmından)

''inat ettim hiç müdahele etmeden düşüncelerimi izledim

4 saat sürdü

ardı arkası kesilmedi

o kadar komiktiki size anlatamam 4 saat boyunca onu çaktırmadan izledim müdahele etmeden

ilkokulda hoşlandığım kızdan ünviersitede çektiğim kopyaya taksimde içip kustuğum günlere kadar ne kadar alakasız şey varsa hepsini arka arkadaya sıraladı sıraladı acı çektirmeye çalıştı bana

kız arkadaşımın beni aldattığını düşündürdü onu kanıtlamaya çalıştı ailemle ilgili şeyler

binlerce

tam 4 saat

ve en sonunda gülme krizine girdim artık bu komediye dayanamadım

bakın ne oldu =)

orda bana saatlerce gösterdiği şeyler artık aklıma gelmedi

halen de gelmiyor ve kıyamete kadar o acılar silindi

çünkü benim onun numarasını yemediğimi anladı ve artık onları düşündüremiyor bana

demek istediğim aslında düşüncelerinizi izlemek BİR ZİHİNSEL TEMİZLİKTİR

zihnim temizlendi''

ilk bu yazısını okumuştum ve bir çok kez bunu uygulamakta başarısız oluyordum

Ama artık biliyorum ki bu aşamayı geçmem imkansız gibi

ben tiyatro oyuncusuyum

ve ikinci bir mesleğim daha var ve buda duygularla ilişkili bir dal

bir oyuncunun farkındalığının yüksek olması gerekiyor

gözlem gücünün yüksek olması ve çevresinde olup biteni yakalaması lazım

rol modellere ihtiyacı olduğunda bilinçaltındaki hayaletin çıkıp gelmesi gerekiyor

gelebilmesi içinde orada kalabilmesi

bardağı nasıl tuttuğunu bilmesi,yüzünü yıkadığında ki hissiyatı her zaman hatırlaması gerekiyor

vs

ben ödev olarak 8 saatlik zaman diliminde saniye saniye ne yaptığımı kaydedip,bunu yazmak zorunda kaldığımı hatırlarım

odaya girerken attığım adımın hangi ayakla başladığına kadar izlemek zorunda kaldığımı bilirim

Ama gelin görün ki konsantre aşamasında beslenmemiz istenen geçmiş tepkiler,can simidimiz

ağlamak için en yıkıcı anıları kullanıyoruz,gülmek için en komik anları

acı hissini verebilmek için elimizin yandığı bir anı

yada kaybetmenin şoku için kaybedilen şeyleri

aynı olayı başka başka duygular için hatırlamak zorunda olduğumuz bile oluyor

şimdi takıldığım kısım şurası

ciddi anlamda geçmişte yaşadıklarımın yarattığı duyguları izledim belli bir kısma kadar

ve şimdi o ana kadar yaşadığım hiçbir olayı kullanamıyorum

inanılmaz önemsiz geliyorlar

hatta canlandıramıyorum bile

ve devam etmeye korkuyorum

Çünkü acıda olsalar,kişiliğimi bozmuşta olsalar,bana pişmanlıkta hissettirseler onlarla yaşamak zorundayım

yani ego beni hep yenecek

tam farkındalık sahibi olamayacağım sanırım

Yani hem farkında olarak yaşamak zorunda olup,hemde gerektirdiği kuralları uygulayamamak çok kötü

İkincisi ise evrene pozitif enerji yollamayla alakalı

Ne düşünürsen o olur

çekim yasası olayı

şimdi bir dialog yazıyorum diyelim

onu yazabilmek için yerine koyma sistemini uyguluyorsun

(Allah korusun)anneme böyle bir şey olsa söylediğim ilk cümle ne olurdu? diye kendine soruyorsun

ve cevap için hayal gücün o anı yaşamaya başlıyor

işte bu noktada frekans olarak ben evrene olumsuz düşünceler yolluyorum

ve sorunun cevabını bulana kadar bunu tekrar tekrar yapıyorum

bu doğrultuda ki düşüncelerin gerçekleşme olasılığı fikri bile insanı yaralıyor

Bu kadar uğraşmaya,olumlamaya normalde olsa dünyanın en mutlu insanı olurdum

ama olumsuzlukla,olumluluk arasında ki dengeyi kurabilmek için canım çıkıyor

Bu çelişkiler arasında sıkışıp kaldım bu aralar

wish yazından alıntı yaptım izin almadan

kusuruma bakma

08-20-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Oyunculuk Ve Farkındalık Çelişkisi... WİSHDROPPER-FARKINDALIK YAZISINDAN BİR KISIM (duyguları izlemek kısmından) ''inat ettim hiç müdahele etmeden düşüncelerimi izledim4 saat sürdüardı arkası kesilmedio kadar komiktiki size anlatamam 4 saat boyunca onu çaktırmadan izledim müdahele etmedenilkokulda hoşlandığım kızdan ünviersitede çektiğim kopyaya taksimde içip kustuğum günlere kadar ne kadar alakasız şey varsa hepsini arka arkadaya sıraladı sıraladı acı çektirmeye çalıştı banakız arkadaşımın beni aldattığını düşündürdü onu kanıtlamaya çalıştı ailemle ilgili şeyler binlercetam 4 saatve en sonunda gülme krizine girdim artık bu komediye dayanamadım bakın ne oldu =) orda bana saatlerce gösterdiği şeyler artık aklıma gelmedihalen de gelmiyor ve kıyamete kadar o acılar silindiçünkü benim onun numarasını yemediğimi anladı ve artık onları düşündüremiyor bana demek istediğim aslında düşüncelerinizi izlemek BİR ZİHİNSEL TEMİZLİKTİRzihnim temizlendi'' ilk bu yazısını okumuştum ve bir çok kez bunu uygulamakta başarısız oluyordumAma artık biliyorum ki bu aşamayı geçmem imkansız gibi ben tiyatro oyuncusuyumve ikinci bir mesleğim daha var ve buda duygularla ilişkili bir dal bir oyuncunun farkındalığının yüksek olması gerekiyorgözlem gücünün yüksek olması ve çevresinde olup biteni yakalaması lazımrol modellere ihtiyacı olduğunda bilinçaltındaki hayaletin çıkıp gelmesi gerekiyorgelebilmesi içinde orada kalabilmesibardağı nasıl tuttuğunu bilmesi,yüzünü yıkadığında ki hissiyatı her zaman hatırlaması gerekiyorvsvs ben ödev olarak 8 saatlik zaman diliminde saniye saniye ne yaptığımı kaydedip,bunu yazmak zorunda kaldığımı hatırlarımodaya girerken attığım adımın hangi ayakla başladığına kadar izlemek zorunda kaldığımı bilirimAma gelin görün ki konsantre aşamasında beslenmemiz istenen geçmiş tepkiler,can simidimizağlamak için en yıkıcı anıları kullanıyoruz,gülmek için en komik anlarıacı hissini verebilmek için elimizin yandığı bir anıyada kaybetmenin şoku için kaybedilen şeyleriaynı olayı başka başka duygular için hatırlamak zorunda olduğumuz bile oluyorşimdi takıldığım kısım şurasıciddi anlamda geçmişte yaşadıklarımın yarattığı duyguları izledim belli bir kısma kadarve şimdi o ana kadar yaşadığım hiçbir olayı kullanamıyoruminanılmaz önemsiz geliyorlarhatta canlandıramıyorum bileve devam etmeye korkuyorumÇünkü acıda olsalar,kişiliğimi bozmuşta olsalar,bana pişmanlıkta hissettirseler onlarla yaşamak zorundayımyani ego beni hep yenecektam farkındalık sahibi olamayacağım sanırımYani hem farkında olarak yaşamak zorunda olup,hemde gerektirdiği kuralları uygulayamamak çok kötü İkincisi ise evrene pozitif enerji yollamayla alakalıNe düşünürsen o olurçekim yasası olayışimdi bir dialog yazıyorum diyelimonu yazabilmek için yerine koyma sistemini uyguluyorsun(Allah korusun)anneme böyle bir şey olsa söylediğim ilk cümle ne olurdu? diye kendine soruyorsunve cevap için hayal gücün o anı yaşamaya başlıyorişte bu noktada frekans olarak ben evrene olumsuz düşünceler yolluyorumve sorunun cevabını bulana kadar bunu tekrar tekrar yapıyorumbu doğrultuda ki düşüncelerin gerçekleşme olasılığı fikri bile insanı yaralıyor Bu kadar uğraşmaya,olumlamaya normalde olsa dünyanın en mutlu insanı olurdumama olumsuzlukla,olumluluk arasında ki dengeyi kurabilmek için canım çıkıyor Bu çelişkiler arasında sıkışıp kaldım bu aralar wish yazından alıntı yaptım izin almadankusuruma bakma