Cinli Ev

Birgün, işten eve geldiğimde annemi ağlarken gördüm "Hayırdır anne, ne oldu?" dedim Bana, "Kardeşin Kardeşine bak, delirdi sanki" diye korku dolu gözlerle bakınca yerimden fırlayıp kardeşimin bulundugu odaya girdim Bana tuhaf gelen hiçbir şey fark etmedim "Ahmet, birşey mi var kardeşim?" dedim Bana, "Hayır abi, gayet iyiyim" dedi Ben de fazla üstüne gitmek istemedim

Ertesi gün yine eve geldiğimde, merdivenleri çıkarken sanki bizim evin kapısı uzaklaşıyormuş gibi tuaf bir korkuya kapıldım Tam ne oluyor diye düşünürken, annemin çığlığını duydum Hızlı adımlarla evin kapısına ulaştım Elimi cebime atıp anahtarlarımı bulmaya çalıştım

Birden içerden annemin hıçkırığının dışında, hırıltılı ama insana ait olamayacak bir ses duydum Bunu duyunca, evde biri acaba anneme mi saldırıyor diye düşünüp eve hışınla girdim Annem ve küçük kardeşim, holde bana bakıyorlardı "Anne, ne oldu?" dedim "Yine Ahmet çıldırdı Küçük kardeşin Füsun'la bana saldırdı" Çok sinirlenmiştim Ya annem bana yalan söylüyor, yada kardeşim delirdi diye düşünmeye başladım Annemin suratına tekrar baktığımda, korku dolu gözlerle yine karşılaştım Füsun da çok korkmuştu; ama hala şaka yapılıyor sanmıştı (Füsun 5 yaşında)

Sinirlenmiştim Tam hızla Ahmet'in bulundugu odaya girecekken, Ahmet birden kapıda belirdi (İnanırmısınız, ufak kardeşimden ilk defa ürkmüştüm) Bana bakıyordu sanki düşmanca Sonra arkasını dönüp odasına girdi Peşinden gidip "Ahmet!" dediğimde tekrar bana bakıp, "Beni rahat bırak abiiiiiiii!" diye bağırdı Sinirlenmiştim "Seni öldürürüm oğlum! Babam, az sonra gelecek Ya anlatırsın herşeyi yada çok fena olacak Babama anneme saldırdığını söylerim" "Tamam abi ama bana biraz zaman ver Sana herşeyi anlatacağım" dedi İlk defa kardeşimin bana yalan söyledigini hissettim

O gece, herkes yatmıştı Ben de kardeşimi izlemeye başladım Odasına gittim, baktım uyuyordu Tam arkamı dönmüştüm ki, sanki içimden bir ses, "Kardeşin sana bakıyor!" dedi ve aniden döndüm; ama bakmıyordu Sonra, "Lan oglum, manyak mısın!" dedim kendi kendime O gece yattım ama ne yatış! Sabaha kadar uyuyamadım Sanki gözümü kapatınca Ahmet yanımda Acıyorum "Yok arkadaş, bu böyle olmuyacak" dedim "En iyisi mi, yarın tüm günümü kardeşime ayırayım, onu sesizce takip edeyim" dedim

Sabah olmustu Ben, erken kalktığım için, anneme, "Ben, saat 10 gibi dönerim" deyip çıktım Ahmet de uyanmıştı Bana candan yakın olan kardeşim, şimdi çok uzaktı Yanıma bile gelmedi Tam çıkarken, "Gece iyi uyudun mu?" dedi irkilmiştim Ona bakmadan hemen çıktım ve kahveye gittim

Saat 10'a gelince eve hızlı adımlarla vardım Sessizce mutfağa girdim; çünkü ordan kardeşimin odası gözüküyordu Beni görmesin diye, daha önceden mutfağın perdelerini sıkı sıkı örtmüştüm Sadece minik bir delik kalacak şekilde bırakıp, odayı tamamen görür bir haldeydi Kardeşim, odadaydı ve tek başına kanepeye oturmuş, dizlerini ovuyordu Sonra birden durdu Benim de kanım sanki cekiliyor gibi hissetmeye başladım Sonra birden göz göze geldik Aman Allah'ım! Minicik delikten baktığımı hissetmişti

Çıldıracak gibi oldum Hızlıca odasına girdim Gözüm dönmüştü "Lan noluyor!" dedim, hiç tepkime yok! Ona dokununca, kaskatı oldugunu hissettim Anneme, "Anne, koş!" dediğim anda, elimi öyle bir tuttu ki kırılıyor sandım Sonra hırıltılı bir sesle, "Seni öldüreceğim!" dedi ve yere düştü Sallanıyordu yada titreme gibi birşeydi Sesi değişmişti Çıglık mıydı yoksa hırıltı mı, anlayamamıştım

Annem, koşa koşa içeri girdi "Ahmet, oglum! Ahmet'im!" Ben, donmuş gibiydim Sanki ayakta öylece kalmıştım Annem bana, "Oğlum, tut! Kendine zarar verecek!" diye bağırdıgında kendime geldim Annemle bile tutamıyorduk sanki kardeşimi Sonra birden kaskatı durdu Sanki kilitlenmiş gibiydi Kafası geriye düşmüş, gözü simsiyaha dönüşmüş gibiydi Sanki, parmakları dönmüş, kırılmış gibi duruyorlardı Bir noktaya bakıyordu

Annem, "Dokunma!" dedi ve dua okumaya başladı O arada bir defter fark ettim Elime aldım İçini açınca değişik bir yazı stili ile birşeyler yazılı olduğunu gördüm Sonra, insana ait olamayacak bir sesle Ahmet bana birden, "Sakın dokunma!" diye bağırdı Defter, elimden düştü Korkmuştum Bana saldıracak sandım Nefes alıp verişi değişmişti Bana bakıyordu Gözlerinin beyazlığını fark edemiyordum

Sonra kafasını sağa sola savurmaya ve garip ses yada cığlıkla, "Abi niye baktın, abi niye baktın!" diye habire birşeyler söylüyordu Birden kaskatı kesildi Kolunu yavaşca kaldırdı İşaret parmagı ile pencereyi gösterdi Sonra bana bakarak, "Geliyor, geliyor!" diye ağlamaya başladı "Ne geliyor, neeeeeeeeeee!" diye bağırdım

Annem, durmadan sureler okuyordu Birden, "Allahu ekber, Allahu ekber!" diye hoca ezan okuyunca, kardeşim iyice çıldırdı Sara kırizine benzer gibi yere düşdü Sarsılıyordu Hoca, her "Allahu ekber!"deyişinde kardeşim cığlık atıyordu Ve bayıldı

Annemle ben, şok içindeydik "Ne yapabiliriz, ne!" diye düşünmeye başladık "Babama söyliyelim" dedim Annem, "Onun inancı yok ki, inanmaz!" "Anne, inanmıyor da bu ne! Hadi göstersin doktorluğunu!" dedim Çıldıracağım!

Sonra kardeşim, "Abi, abi" demeye başladı "Ahmet'im, canım kardeşim! Ne oluyor sana? Ne olur söyle!" "Abi, ben yatakta değil miydim? Ne işim var burda? Bana ne olmuş ki???" dedi "Hatırlamıyor musun?" dedim, "Hayır" dedi "Abi, annem niye ağlıyor, niye abi?" dedi O sırada kapı sesi duyuldu Babam gelmişti

"Anne, babama herşeyi anlatalım Saklama!" O gece babamla konuşmaya karar verdik Tuhaf olan şey, Ahmet hiçbir zaman babamın yanında garip olmuyordu Gayet normaldi O gece, babam viskisini yudumluyor, hasta raporlarını inceliyordu Kapıya vurdum, yanına girdim "Ne oldu Murat?" dedi Babama, "Ahmet" dedim Ama bir kere nefes alıp verdim (Babamla sakin konuşmak istiyordum Yaşım 25 olmasına rağmen, hala ondan çekiniyordum)

Babama, "Seninle birşey konuşmak istiyorum" dedim O, "Şimdi olmaz Önemli bir ameliyatım var ertesi gün Raporları incelemem gerek!" dedi; ama ben anlatmaya kararlıydım "Ahmet" dedim
"Lütfen baba, sadece dinle Çok önemli" deyince, "Tamam, ama kısa tut!" dedi Babam, sakindi Bugünki tüm olanı biteni anlattım Beni sakince dinledi Sonra birden, "Hadi ordan, ben öyle şeylere inanmam! Tamam, bu kadar yeter! Çık dışarı, çalışmam gerek!" dedi

Çok sinirlenmiştim Tam kapıya yönelmiştim ki, Ahmet'in odasından korkunç bir çığlık yükseldi Evin ışıkları gidip gidip geliyordu Ürkünçtü Ev, sanki kolonlardan çatırdıyordu Dönüp babama baktım "Buyur baba, hadi açıkla bu olayı" dedim "Kötü bir rüya görmüştür" dedi Sonra Ahmet'in odasına yöneldik Babama, "Peki ışıklar niye gidip geldi?" dedim Bana,"Bu kadar salak olma 21 yüzyılda yaşıyoruz" dedi

Ahmet'in odasına yaklaştıgımızda, acık olan kapı birden kapandı ve içerden kilitlendi Babam, "Neler oluyor böyle!" dedi Sonra kardeşimin çığlıkları odadan yükselmeye başladı Babamı ilk defa paniklemiş gördüm Bana, "Kapıyı kır!" dedi "Kır şu kapıyı, ne bakıyorsun!" Kapıyı kırdım