|
Prof. Dr. Sinsi
|
Peygamber Efendimiz (S.A.V) İle Şeytan'ın Konuşması (Kesinlikle Okuyun.)
Şeytan
Kötü ruhun, kötü birinin, kötülüğe teşvik edenin, kötülüğün temsilcisinin, karanlık ve delaletin önderinin, Allah'ın ve O'nu seven, O'na kullukta bulunan herkesin büyük düşmanının müşahalaştırılmış şekli veya kötülüğün sembolü olmuş varlık
Evren'de Hz Adem (as)'den önce yaratılmış melek ve cin adında iki varlık mevcuttu
Şeytan, cin denen varlık grubuna mensup idi Yüce Allah'ın Adem'e secde emrine karşı gelip isyan ettiği için ilahi rahmetten kovulan ve insanların amansız düşmanı olan, cin taifesinin inkarcı kesiminden gizli bir varlıktır
şeytan
HzAdem'e (as) karşı büyüklük taslaması ve secde emrine isyanı neticesinde ilahi rahmetten ebediyen kovuluşu "İblis" adını almasına sebep oldu O'nun küfrü inkar şeklinde olmayıp, emri yerine getirmeyi kabul etmeme ve itiraz şeklindedir
Lanetlenmesi ve Cennetten Kovulması
HzAdem'e (as) secde emrine kadar hissiyatına dokunan bir teklif yapılmamış ve imtihan olunmamıştı Onun bu ana kadar, Allah'ın emirlerine göre mi, yoksa öz nefsinin isteklerine göremi hareket ettiği bilinmiyordu Emir hissiyatına ters düştü ve emri yerine getirmekten kaçındı Gerekçesi, kendisinin ateşten, Adem'in ise topraktan yaratılmış olmasıydı Böylece o, ateşin topraktan üstünlüğü gibi iki madde arasında, aslında olmayan bir farklılık görmüştü Her iki maddenin yaratıcısının da Allah olduğunu itiraf etmesine rağmen Adem'in yeryüzünde Allah'ın halifesi olması, Allah'tan bir ruh taşıması gibi asıl üstünlüklerini bilmezden gelmişti Adem'de toprak toprak, kendisinde ateşten başka bir mahiyet görmemiş; ölüden diri, diriden ölü yaratan ve bütün meziyetleri bahşeden Allah'ı maddeye mahkum sanmıştı
Bu anlayış, Şeytan'a Allah huzurundan kovulma, rahmetinden ümit kesme ve kıyamete kadar O'nun lanetini haketme dışında hiçbirşey kazandırmadı Çünkü o dar görüşlüydü, maddenin ötesini görememişti Maddeyi tek ve gerçek ölçü sanmakla şeytanca bir yanılgıya düşmüştü
Şeytanın bu itirazı, büyüklük taslamaya ve neticede kendisini inkara götüren bir isyana dönüştü Çünkü o, neticede sahibini alçaltacak olan bir büyüklük anlayışına sahipti
Cenab-ı Hak buyuruyor:
Allah, “Şimdi in aşağı oradan Çünkü senin orada büyüklük taslamak haddine değil! Hemen çık!
Çünkü sen aşağılıklardansın” dedi
(Araf, 13)
Allah, “Öyleyse çık oradan, çünkü sen kovuldun
Şüphesiz hesap gününe kadar lânet senin üzerinedir” dedi
(Hicr,34-35)
Yücelik sıfatları kendisine ait olan Yüce Allah, bu emirle onu bulunduğu makamdan derhal azledip indirdi Kibirine karşılık küçüklüğe ve hakarete mahkum etti Aslının ateş olmasına güvenerek, hayırlılık ve fazileti kendisinde aslından intikal eden bir miras, elinden alınmaz bir kişisel özellik gibi varsayarak bu imtihan zamanına kadar bulunduğu o mutluluk makamından düşmeyeceğini zanneden ve bu zannıyla:
Yaratıcı'nın emrini eleştirmeğe kalkışan İblis'e bu ilâhî emir, eşyanın bütün özelliklerinin sadece bir Allah vergisi olduğunu, bu şekilde bir defada fiilen anlatıverdi
(Elmalı Tefsiri, Araf Suresi)
Cennet'ten Niçin kovuldu?
Yüce Allah, İblis'i isyanından dolayı kovuvermemiş, sorguya çekmiştir Sorgusunda özür beyan etme yerine kibir ve gururla gösterdiği inat ve küfürden dolayı da bulunduğu makamdan indirmiş, yerinden çıkarmış "in oradan çık, artık alçaksın, küçüksün" diye yerinden atıp düşürerek, aşağılamış ve alçatmış, birinci "çık" emrinin mutlak oluşuna göre o anda bu çıkarmanın henüz ebedî bir kovma olmadığı anlaşılmaktadır
Eğer İblis uslanıp edebini takınsa, düzelmeye yüz tutsaymış affı muhtemel bulunuyormuş Nitekim, zaman tanıma ricası bir dereceye kadar yerine getirilmiştir Fakat bunun üzerine şükür ve düzelme yerine bütün bütün şımarıp hak yola ve iman edenlere ve doğru yolda bulunanlara karşı kötülük etmeye ebediyyen, azmettiğini ortaya koyduğu zamandır ki emriyle tamamen kınanmaya, kovulmaya ve ahirette de kendisine uyanlarla beraber ebedî azaba mahkûm edilmiştir
İblis'in, yaratıcıyı ve ahireti inkar etmediği halde bu düşme ve bedbahtlığına sebep kibir ve gurur ile hissiyata tabi olması ve bu şekilde arzusuna uygun olmayan hususlarda, ilâhî emre sataşıp saldırma fikrinde bulunması olmuştur Onda bu hasletin ortaya çıkmasına da, insanın özel bir şeref ile yaratılması ve secde emrini kazanması sebep olmuştur Buna karşılık İblis'in ecelinin tehir olunmasında da insanın düşmesine yakın sebep, kendi hatalarıdır Fakat bu hataların karşılıklı olarak birbirleriyle ilgili yönleri vardır
Allah'a karşı serbest kalmak isteyen İblis insan ile imtihan olmuş bulunduğu gibi, İblis gibi serbest kalmak sevdasına düşecek olan insanlar da İblis ile imtihan kılınmışlardır Şu halde yaratılışlarıyla İblis'in düşmesine sebep olmuş insanlar, kendi iradeleriyle onun akıbetine düşmemek için yaratılışlarına bahşedilen bu ezelî nimetin şükür hakkını yerine getirmeli ve İblis'in izine gitmekten son derece sakınmalıdır Ve bilmelidir ki, İblis'in gösterdiği huylardan hangisi bir kimsede varsa, onda şeytandan bir huy var demektir ve onun düzeltilmesine çalışmalıdır
(Elmalı Tefsiri, Araf Suresi)
Mühlet Verilişi
amamen yalnız kalan şeytan bu defa intikam peşine düştü Hedef insandı Çünkü insan yüzünden ilahi rahmetten uzaklaştırılmıştı Amacına ulaşabilmek için de Allah'tan kıyamete kadar mühlet istedi
Şeytan,
"İnsanların tekrar dirilecekleri güne kadar bana mühlet ver"
(Araf, 14)
diye Allah'a yalvardı İnsanların tekrar dirileceği günden maksat ise sur'a ikinci üfürülüş zamanıdır Bu şekilde yalvarmakla, tekrar dirilmeden sonra artık ölümün olmayacağını biliyor ve böylece ölümden kurtulacağını sanıyordu
Hiçbir yaratığın herhangi bir dilek ve duasını toptan reddetmek, şânından olmayan yüce Allah, huzurundan kovduğu İblis'in bile ricasını mutlak suretle reddetmiyerek:
Allah da, “Sen süre verilenlerdensin” dedi
(Araf, 15)
Belirli bir zamandan maksat ise, sur'a birinci üfleniş zamanıdır Bununla o, zillet ve hakaret dolu bir hayatı ölüme tercih etti Onun için esas düşüş de bu oldu
Şeytan'ın Görevi
Şeytan, hatasını anlayıp tevbe ederek suçunu affettirme yoluna gitmedi Bilakis daha da azgınlaştı Kendisine, kıyamete kadar meşgul olabileceği bir hedef seçti Bu insandı Gönlündeki intikam duygularını cüretkar bir eda ile Yüce Allah'a şöyle açıkladı:
"İblis, “Rabbim! Beni azdırmana karşılık, andolsun ki yeryüzünde kötülükleri onlara güzel göstereceğim, içlerinde ihlâsa erdirilmiş kulların hariç, onların hepsini azdıracağım” dedi "
(Hicr, 39-40)
O bilinen vakte kadar mühlet müsadesini alan İblis Ya Rabbi! dedi, beni azdırmana karşılık yemin ederim ki veya azgınlığıma hükmetmen sebebi ile; yani Allah katından kovulmuş, iyilik ve rahmetten uzaklaştırılmış bir melûn, böyle bir mühlet müsaadesini elde edince şımarır da onu azgınlığa bir teşvik vasıtası olarak kabul eder
şeytan
Böyle şımartman hakkı için veya çamurdan yaratılanı küçümseyip secdeetmediğimden dolayı benim azgın âsi olduğuma hükmetmenden dolayı mutlaka ben, yeryüzünde onlara süsleme yapacağım Yani maddelerini bahane ederek o kuru çamuru, o kokar balçığı, onlar için süsleyip insanlığın esas yükselmesine vesile olan ruhtan daha hoş, daha süslenmiş, daha kıymetli göstereceğim Ve mutlaka hepsini azdıracağım
Ayetdende anlaşılacağı gibi şeytana, Allah'ın halis kulları üzerinde etki olabilecek hiç bir güç verilmemiştir Binanyaleyh düşüncesinde, yaşayışında ve huyunda şeytana karşı olan insan, "Allah'ın kulu" sıfatını koruyacaktır Şeytana ait bir vasfı taşıyan kimsede ise, şeytandan bir haslet var demektir
Havva'nın Yaratılışından Sonra
HzAdem Adn Cenneti'nde ikamet ediyordu Kendi cinsinden ve nefsinden eşi de yaratıldı Eşinin adı Havva idi Bu arada şetan öç almayı planlıyordu Bunun üzerine Adem ve eşini Allah şöyle uyardı:
(Bakara 35)
Aslında Adem'e ve eşine yaklaşılmaması tavsiye edilen ağaç bir imtihan sahasıydı Onun meyvasından yemek ise, yasak bir fiilin işlenmesi, sorumluluk sahsına çıkılması ve Allah'ın koyduğu bir yasağın çiğnenmesi demekti
Adem ve eşi, melek olma veya Cennet'te ebedi kalma ihtimallerini duyunca, şeytanın kendilerine düşman olduğunu unuttular
"Derken onların, kendilerinden gizli kalan çirkin yerlerini kendilerine göstermek için onlara fısıldadı:
"Rabbiniz, başka bir sebepten dolayı değil, sırf ikiniz de birer melek ya da ebedî kalıcılardan olursunuz diye sizi şu ağaçtan men etti" dedi Ve onlara:
"Elbette ben size öğüt verenlerdenim" diye de yemin etti"
(Araf 20-21)
"Ağaca yaklaşmayın" emrine sabırsızlık edip ondan yediler Ağaçtan meyve tadınca ayıp yerleri kendilerine açılıverdi
"Böylece onları aldatarak aşağı sarkıttı Ağacı tadınca, çirkin yerleri kendilerine göründü ve cennet yapraklarını üst üste yamayıp üzerlerini örtmeğe başladılar"
(Araf 22)
Allah Adem'e görevini hatırlatarak:
" Ben sizi o ağaçtan men etmedim mi ve şeytan size apaçık düşmandır, demedim mi?"
(Araf 22)
Fakat hatalarını çok çabuk anladılar, derhal tevbe ettiler
"Ey Rabbimiz! Biz kendimize zulmettik, eğer bizi bağışlamaz ve bize rahmetinle muamele etmezsen muhakkak ziyana uğrayacaklardan oluruz!"
(Araf 23)
Allah'da tevbelerini kabul etti Fakat cennet de daha fazla kalmalarına müsaade etmedi ve şu emri verdi:
"Birbirinize düşman olarak inin, sizin yeryüzünde bir süreye kadar kalıp geçinmeniz gerekmektedir Orada yaşayacaksınız, orada öleceksiniz ve yine oradan çıkarılacaksınız!"
(Araf 24-25)
|