Sevinçler Paylaştıkça Çoğalır...

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-04-2012

Evlilikte Mutluluğa Giden Üç Basamak

Genç kadın sızlanıyordu:

"Eşim ne beni duyar, ne anlar ne de sevdiğini dile getirir

Kendine ait bir dünya kurmuş orada tek başına yaşar

Sonra da bana "hiçbir şeyle mutlu olmayan karamsar kadınsın" deyip işin içinden çıkar

Evet, evlilikte mutluluğa giden üç basamak vardır:
"Duymak, anlamak sevmek

"

"Duymak" insanı "anlamak" basamağına "anlamak"sa "sevmek" basamağına çıkarır

Nasıl ki, dilsiz ve sağır bir insanın dilini bilmediğinizden duyamazsınız

Duymadığınız için de anlayamazsınız

Eşler de birbirlerinin beklentilerini duyup cevap vermezse eşin, sürekli "beni anlamıyorsun?" diye sızlanmasına zemin hazırlar

Böyle bir eş, eşinin sadece madde boyutunda yanında olur

Ruh boyutunda ise yalnız bırakır

Ruh dünyasının gereksinimlerini yerine getirmez

Anlaşılmadığını düşünen eş ise kendisini yalnız hisseder

Yalnızlığın başladığı evlilikte ise ciddi problemler ortaya çıkar

Eşler birbirini çok sevse bile birbirlerinin beklentilerinin ne olduğunu anlamadıkları için,

"Neden beni anlamıyorsun, anlamak istemiyorsun? vb

" tartışmaları arasında sevgileri de buza keser

Birbirlerini anladıklarında, beklentilerine cevap verdiklerinde aralarındaki tartışma kalkar

Anlayış güneşi sevgi buzunu çözmeye, anlayış ateşi sevgi aşını pişirmeye başlar

Genelde birbiriyle anlaşamayan eşler, ayrı ayrı fert olarak mükemmel insanlardır

Fakat eş olarak bir araya geldiklerinde birbiriyle anlaşamaz hatta ayrılırlar

Prof

Nevzat Tarhan'ın çok güzel bir tespiti var

Aileyi orkestraya benzetir

Eşlerin her biri çaldıkları enstrümanı tanır, bilir ve dilinden anlayarak çalarsa o orkestrada uyum olur

Aksi halde ortaya kulakları sağır eden bir ses çıkar

Ki böyle bir orkestranın olduğu ortamda bulunanlar orayı terk eder

İşte ayrı ayrıyken mükemmel olan ama bir araya geldiklerinde anlaşamayan çiftler, kendilerini o orkestranın bir parçası olarak kabul etmez

Çalacağı enstrümanın diğer enstrümana uyum sağlaması gerektiğini anlamadan bildiği gibi çalar

O zaman da eşler arasında uyum olmaz

Her kafadan bir ses çıkar

Aile curcunaya döner

Ve birlik beraberlik de bozulur

Demek ki, evlilikteki mutluluk formülü "duymak, anlamak, sevmektir"

Bu formül evlilikte "biz" duygusunu harekete getirir

Eşler, "bizim evimiz, bizim çocuğumuz, bizim aşkımız, bizim sevinç ve kederimiz" diye düşünür

Aksi halde eşlerin "egoları" devreye girer

"Ben seni dinlemek zorunda değilim

Çünkü ben bilirim

Ben anlarım

Ben böyleyim

Beni böyle sev" düşüncesi oluşmaya başlar

"Ben" duygusunun hakim olduğu ailede despot bir kral ve uyulması gereken kurallar vardır

Aile bireyleri o kurallara uymak zorundadır

Uymayan anında cezalandırılır

Eşler "biz" dediği zaman ise katı kuralların hakim olduğu despotça baskı ortadan kalkar

Paylaşım başlar

Paylaşımın olduğu yerde ise huzur, saadet ve mutluluk vardır

Çünkü;
"Sevinçler Paylaştıkça Çoğalır

Sıkıntılar Paylaştıkça Azalır

"
Alıntı: Gülay ATASOY

08-04-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Sevinçler Paylaştıkça Çoğalır... Evlilikte Mutluluğa Giden Üç Basamak Genç kadın sızlanıyordu: "Eşim ne beni duyar, ne anlar ne de sevdiğini dile getirir Kendine ait bir dünya kurmuş orada tek başına yaşar Sonra da bana "hiçbir şeyle mutlu olmayan karamsar kadınsın" deyip işin içinden çıkar Evet, evlilikte mutluluğa giden üç basamak vardır: "Duymak, anlamak sevmek" "Duymak" insanı "anlamak" basamağına "anlamak"sa "sevmek" basamağına çıkarır Nasıl ki, dilsiz ve sağır bir insanın dilini bilmediğinizden duyamazsınız Duymadığınız için de anlayamazsınız Eşler de birbirlerinin beklentilerini duyup cevap vermezse eşin, sürekli "beni anlamıyorsun?" diye sızlanmasına zemin hazırlar Böyle bir eş, eşinin sadece madde boyutunda yanında olur Ruh boyutunda ise yalnız bırakır Ruh dünyasının gereksinimlerini yerine getirmez Anlaşılmadığını düşünen eş ise kendisini yalnız hisseder Yalnızlığın başladığı evlilikte ise ciddi problemler ortaya çıkar Eşler birbirini çok sevse bile birbirlerinin beklentilerinin ne olduğunu anlamadıkları için, "Neden beni anlamıyorsun, anlamak istemiyorsun? vb" tartışmaları arasında sevgileri de buza keser Birbirlerini anladıklarında, beklentilerine cevap verdiklerinde aralarındaki tartışma kalkar Anlayış güneşi sevgi buzunu çözmeye, anlayış ateşi sevgi aşını pişirmeye başlar Genelde birbiriyle anlaşamayan eşler, ayrı ayrı fert olarak mükemmel insanlardır Fakat eş olarak bir araya geldiklerinde birbiriyle anlaşamaz hatta ayrılırlar Prof Nevzat Tarhan'ın çok güzel bir tespiti var Aileyi orkestraya benzetir Eşlerin her biri çaldıkları enstrümanı tanır, bilir ve dilinden anlayarak çalarsa o orkestrada uyum olur Aksi halde ortaya kulakları sağır eden bir ses çıkar Ki böyle bir orkestranın olduğu ortamda bulunanlar orayı terk eder İşte ayrı ayrıyken mükemmel olan ama bir araya geldiklerinde anlaşamayan çiftler, kendilerini o orkestranın bir parçası olarak kabul etmez Çalacağı enstrümanın diğer enstrümana uyum sağlaması gerektiğini anlamadan bildiği gibi çalar O zaman da eşler arasında uyum olmaz Her kafadan bir ses çıkar Aile curcunaya döner Ve birlik beraberlik de bozulur Demek ki, evlilikteki mutluluk formülü "duymak, anlamak, sevmektir" Bu formül evlilikte "biz" duygusunu harekete getirir Eşler, "bizim evimiz, bizim çocuğumuz, bizim aşkımız, bizim sevinç ve kederimiz" diye düşünür Aksi halde eşlerin "egoları" devreye girer "Ben seni dinlemek zorunda değilim Çünkü ben bilirim Ben anlarım Ben böyleyim Beni böyle sev" düşüncesi oluşmaya başlar "Ben" duygusunun hakim olduğu ailede despot bir kral ve uyulması gereken kurallar vardır Aile bireyleri o kurallara uymak zorundadır Uymayan anında cezalandırılır Eşler "biz" dediği zaman ise katı kuralların hakim olduğu despotça baskı ortadan kalkar Paylaşım başlar Paylaşımın olduğu yerde ise huzur, saadet ve mutluluk vardır Çünkü; "Sevinçler Paylaştıkça Çoğalır Sıkıntılar Paylaştıkça Azalır" Alıntı: Gülay ATASOY