Yunus Günce'nin Defne'ye Mektubu

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-04-2012

Defne “JOY”

Çok insanla tanıştım

Çoğunu unuttum çoktan

Onlar da beni unutmuştur eminim

Kızmam hiçbirine

Alınmam

Üstüme almam

Hayat çok hızlı bir tren gibi

Senin camından baktığın çok hızlı bir tren

Ne çok şey görürsün o camdan

Ne azını hatırlarsın

Seninle tanıştığım günü hatırlıyorum mesela

Bilindik, alıştığımız “Tanışmalar”a benzemediğini hatırlıyorum

Bir “Buluşma” gibiydi daha çok

Bir “Kavuşma”

Beni, benim seni sevdiğim kadar sevdiğini gördüğümde çok rahatlamıştım

Çok korkmuştum beni sevmiyorsundur diye

Dokunurdu öyle olsaydı

Senin beni seviyor olman lazımdı

İnsan yaşarken hep bir “Aferin” arar ya, toplar ya bulduklarını

Senin beni sevmen benim “Aferin”imdi

Neden sevdiğini bimiyorsan gerçektir o

Başka çaren yoksa eğer, sevmekten başka çaren yoksa gerçektir

Ben bilmiyordum neden seni sevdiğimi

“Başka” türlü bir kızdın sen

“I am a virgin, but this is a very old t-shirt” yazan bir tişörtün vardı

Çok iyi yemek yapardın

Zetinyağlı fasulyeni hatırlıyorum

Beslemeyi severdin

Misafiri severdin

Sıkılınca “Sıkıldım

Git biraz

” derdin

Ben de giderdim

Bazen sen söylemeden anlardım, giderdim

Ayakkabılarımı giyerken ben, sen bana bakar, gülümserdin

Çok yan yana uyuduk

Hiç sevişmedik

Kimseyi de inadıramadık

Zaten bir müddet sonra inandırmaya da uğraşmadık

Yan yana uyumaya devam ettik

Kızardın bana

"Oğlum sen salaksın

Sen salak mısın? Niye böylesin?" diye azarlardın

"Peki sen niye böylesin?" dediğimde, susardın

Ben çok özlerim seni Defne! Çok !

Uyandığımda öldüğünü duyacağımı bilseydim, uyanmazdım

Bir daha yatsam, uyusam?

Sen dönene kadar uyanmasam?

Ağlamadım ilk duyduğumda, Defne

Ama bak

Şimdi ağlıyorum!

08-04-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Yunus Günce'nin Defne'ye Mektubu *Defne “JOY”* Çok insanla tanıştım Çoğunu unuttum çoktan Onlar da beni unutmuştur eminim Kızmam hiçbirine Alınmam Üstüme almam Hayat çok hızlı bir tren gibi Senin camından baktığın çok hızlı bir tren Ne çok şey görürsün o camdan Ne azını hatırlarsın Seninle tanıştığım günü hatırlıyorum mesela Bilindik, alıştığımız “Tanışmalar”a benzemediğini hatırlıyorum Bir “Buluşma” gibiydi daha çok Bir “Kavuşma” Beni, benim seni sevdiğim kadar sevdiğini gördüğümde çok rahatlamıştım Çok korkmuştum beni sevmiyorsundur diye Dokunurdu öyle olsaydı Senin beni seviyor olman lazımdı İnsan yaşarken hep bir “Aferin” arar ya, toplar ya bulduklarını Senin beni sevmen benim “Aferin”imdi Neden sevdiğini bimiyorsan gerçektir o Başka çaren yoksa eğer, sevmekten başka çaren yoksa gerçektir Ben bilmiyordum neden seni sevdiğimi “Başka” türlü bir kızdın sen “I am a virgin, but this is a very old t-shirt” yazan bir tişörtün vardı Çok iyi yemek yapardın Zetinyağlı fasulyeni hatırlıyorum Beslemeyi severdin Misafiri severdin Sıkılınca “SıkıldımGit biraz” derdin Ben de giderdim Bazen sen söylemeden anlardım, giderdim Ayakkabılarımı giyerken ben, sen bana bakar, gülümserdin Çok yan yana uyuduk Hiç sevişmedik Kimseyi de inadıramadık Zaten bir müddet sonra inandırmaya da uğraşmadıkYan yana uyumaya devam ettik Kızardın bana "Oğlum sen salaksınSen salak mısın? Niye böylesin?" diye azarlardın "Peki sen niye böylesin?" dediğimde, susardın Ben çok özlerim seni Defne! Çok ! Uyandığımda öldüğünü duyacağımı bilseydim, uyanmazdım Bir daha yatsam, uyusam? Sen dönene kadar uyanmasam? Ağlamadım ilk duyduğumda, Defne Ama bak Şimdi ağlıyorum!