Hayat Kör Kuyudan Çıkabilmektir...

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-03-2012

Günlerden bir gün, köylerden birinde

Adamın birinin eşeği, kuyuya düşmüş

Niye düşer, nasıl düşer sormayın

Eşek bu Düşmüş işte

Belki kör bir kuyuydu, ağzı tahtayla kapatılmıştı

belkide, üzerine toprak dökülmüştü

Zamanla tahta çürüdü, zayıfladı,

toprakta biten otları yemek isteyen eşeğin ağırlığını çekemedi ve güm

Hayvancık saatlerce acı içinde kıvrandı,

bağırdı kendi dilinde Ayıptır söylemesi, anırdı yani

Sesini duyan sahibi gelip baktı ki zavallı eşeği kuyunun dibinde

melul mahzun bakınıyor

Üstelik yaralanmış

Karşılaştığı bu durumda kendini eşeği kadar zavallı hisseden adamcağız

köylüleri yardıma çağırdı

Ne yapsak, ne etsek, nasıl çıkarsak soruları havada kaldı

Sonunda karar verildi ki kurtarmak için çalışmaya değmez

Tek çare, kuyuyu toprakla örtmek

Ellerine aldıkları küreklerle etraftan kuyunun içine toprak attılar

Zavallı hayvan, üzerine gelen toprakları

her seferinde silkinerek dibe döktü

Ayaklarının altına aldığı toprak sayesinde

her an biraz daha yükseldi ve sonunda yukarıya kadar çıkmış oldu

Köylüler ağzı açık bakakaldı

* * *

Hayat, bazen bizim de üzerimize abanır (Ne bazeni, çoğu zaman)

Toz toprakla örtmeye çalışanlar çok olur

Bunlarla başetmenin tek yolu, yakınıp sızlanmak değil,

Düşünüp silkinmek ve kurtulmak,aydınlığa adım atmaktır

Kör kuyuda olsak bile

08-03-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Hayat Kör Kuyudan Çıkabilmektir... Günlerden bir gün, köylerden birinde Adamın birinin eşeği, kuyuya düşmüş Niye düşer, nasıl düşer sormayın Eşek bu Düşmüş işte Belki kör bir kuyuydu, ağzı tahtayla kapatılmıştı belkide, üzerine toprak dökülmüştü Zamanla tahta çürüdü, zayıfladı, toprakta biten otları yemek isteyen eşeğin ağırlığını çekemedi ve güm Hayvancık saatlerce acı içinde kıvrandı, bağırdı kendi dilinde Ayıptır söylemesi, anırdı yani Sesini duyan sahibi gelip baktı ki zavallı eşeği kuyunun dibinde melul mahzun bakınıyor Üstelik yaralanmış Karşılaştığı bu durumda kendini eşeği kadar zavallı hisseden adamcağız köylüleri yardıma çağırdı Ne yapsak, ne etsek, nasıl çıkarsak soruları havada kaldı Sonunda karar verildi ki kurtarmak için çalışmaya değmez Tek çare, kuyuyu toprakla örtmek Ellerine aldıkları küreklerle etraftan kuyunun içine toprak attılar Zavallı hayvan, üzerine gelen toprakları her seferinde silkinerek dibe döktü Ayaklarının altına aldığı toprak sayesinde her an biraz daha yükseldi ve sonunda yukarıya kadar çıkmış oldu Köylüler ağzı açık bakakaldı *** * * Hayat, bazen bizim de üzerimize abanır (Ne bazeni, çoğu zaman) Toz toprakla örtmeye çalışanlar çok olur Bunlarla başetmenin tek yolu, yakınıp sızlanmak değil, Düşünüp silkinmek ve kurtulmak,aydınlığa adım atmaktır Kör kuyuda olsak bile**