08-03-2012
|
#2
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Ey Yûsufi Bir Düşle Sevdiğim Yar!
Bu gece zifiri karanlık dört bir yan 
Ay geceye dargın,ben sana
Adımların karanlıkta sesini kaybederken,uzanıp tutmak istedim ardından gölgeni 
Hani bir gece ve son defa benle kalırsın diye 
Tutamadım  
Tutunamadım sana 
Öğlece yığılıp kaldım kaldırımın soğuk bedenine 
Ben her gecemde seni yaşarken 
Sen tek gecede karanlığa teslim ettin beni
Belki de Ay'ın geceye dargınlığı bu yüzdendir 
Benim de sana  
Gülüşlerim vardı benim   Ben kimin , ben nerdeyim ?
Tam karşıya geçerken bıraktığın o el benim Her uykuya dalışımda ,sana kapatırdım gözlerimi 
Düşümdeki senden habersizdin 
Sabah, silüetini alınca düşümden,sensizliğe açardım gözlerimi
Güneş güne küsseydi bir kez de,doğmasaydı hiç 
Ve sen hep saklı kalsaydın düşlerimde her gece 
Bir de sen bırak beni
Unut gittiğin bir yerde
Kim kaldı ki
Çok büyüdüm sayendeParmak uçlarımdaki titremeye bir anlam veremiyorum 
Oysaki üşümüyorum da hiç
Yine sensizlik düştü yüreğime galiba 
Kan revan içinde sayıklamalarım olacak sanırım 
Terleyecek ellerim,yanacak bu gece yine kalbim 
Harflerimin çığlığını duyuyorum
Ömrümü yakmıştı ya ansızın gidişin 
Şimdi yine 
Beni yakacak harflerimi topluyorum yerden 
Ve çakıyorum kibriti birden 
Tabirim caiz değil , numunem yok , sende kalsın aslım
Müstakil bir masaldı , bitti işte , ben aynı haytayım
Gülüşlerim vardı benim   Ben kimin , ben nerdeyim ?
Tam karşıya geçerken bıraktığın o el benim Şimdi  
Beni yakan cümlelerimin aşkına 
Beni karanlığa teslim eden gözlerinin aşkına 
Giderken yanağımı nemlendiren yaşlarının aşkına 
Aşk'ının aşkına  
Gel de al küllerimi,savur geceye  
Bir de sen bırak beni
Unut gittiğin bir yerde
Kim kaldı ki
Çok büyüdüm sayende 
|
|
|