İlahi Armağan -41- Meclis

Ey evlat! Sözlerimi iyi anla ve amel et Dediklerimi anlamak ko­lay değildir Ancak bilfiil tatbikat yapmak lazımdır Tatbikat her şeyde elzemdir Yapılmasını sevdiğim şeyleri yapmayan, sözlerimin devamını dinleyemez ve anlayamaz Hakkımda iyi düşünce beslemeyen, sözlerimin doğruluğuna inanamaz Bir sözle ki, iş yapılmaz, o söz ne ile ve nasıl anlaşılır?
Ebû Hureyre (ra), Peygamber (sav) Efendimiz’den işittiği şu hadîs-i şerifi rivayet eder: “Bir kimse, Allah'tan hoşnut olarak sıtmalı bir gece geçirse, anadan doğduğu gün gibi günahtan çıkar”
Bu günlerde sana bir şey gelmez oldu Yola gelmen için biraz daralman lazımdır Başka türlü olmayacak
Ashâb-ı Kirâm'dan Muaz (ra) bazen ince ve derin dinî mese­lelere işaret eder, şöyle derdi: “Geliniz, bir anımızı imanlı geçirelim” Bunun mânası: “Geliniz, bir anlık olsun zevk âlemine dalalım; geliniz, o yüce kapıdan bir anlık olsun içeri girelim”
Bu kelâmı ile Muaz (ra) her şeye esas nazarla bakılmasını ve yakîn gözü ile görülmesini isterdi Zahirde her İslâm adını alan, iman sahibi olamaz Derin, ince ve önemli meselelere akıl yorması ve an­laması lazımdır Benliğinde ilâhî bir yakınlık duymayan da iman sa­hibi olmaz Muaz (ra) bunları iyi bilirdi Sözlerini bilgisine göre söylerdi
Sözü, Peygamber (sav) Efendimiz’e şikâyet yollu duyuruldu: “Sanki imanımız yok mu da, bize Muaz böyle diyor?” Bunun üzerine Peygamber (sav) Efendimiz şöyle buyurdu
“Muaz'ı haline bırakınız”
Ey nefse ve şeytana tapan, dünyaya kul olan, senin kullar ya­nında kıymetin yok; Hak katında da önemin kalmadı Salih kullar yüzüne bakmaz oldular O salih kişiler âhiretin nimetine tapanı bi­le sevmezler; sen dünyaya tapar oldun; bakarlar mı yüzüne?
Yazık, hâline acı; işin dil kalabalığı ile geçiyor Onunla eline ge­çen şeyi alma Sözü bırak, işe bak Sen başkalarına göre yalancısın; ama doğruluktan dem vuruyorsun Şirk ettiğin bilindiği hâlde, tas­dik ettiğini vehmediyorsun
Doğruluk, karışık işler arasında olmaz İşlerin çürük; ama her işini cevherli sanmaktasın
Şu anda seninleyim; senin iyiliğin için meşgul olmaktayım Ya­lan söylemeni yasak ediyorum Doğru söylemeni emrediyorum Elim­de üç âlet var Her şeyi bunlarla ölçmekteyim O ölçüler; Kitap, Sün­net ve kalbimdir Bunlarla bütün iyiyi, kötüyü bilirim, anlarım Kal­bimle, kalıpların durumunu sezerim Yaptıkları işe bakarım Bir kalbin her şeyi olduğu gibi bilmesi için, Kitap ve Sünnetle amel etmesi icap eder İnsan, kâmil olabilmesi için, Peygamber (sav) Efen­dimiz’e tam uymalı; Kur'an yolunu tutmalıdır Başka kurtuluş yolu yoktur
Bilgi ile amel etmek, ilmin süsüdür Bilgi ile amel kalbi sağlam kılar ve temizler Kalp sağlam olursa, bütün duygular sağlam olur Kalp temiz olunca da bütün duygular ona uyar Kalbe süsler açılın­ca, dış duygulara da verilir O öyle bir et parçasıdır ki, sağlam olur­sa bünye de sağlam olur
Kalbin sıhhati, Yaratan'la kul arasındaki muamelenin dürüstlü­ğüne bağlıdır O muamele bir sırdır Bazen bir kuş gibi uçar gider Kalp bir kafestir, sağlam olursa kuşu tutar Kalp de bir kuştur; onun kafesi ise bünyedir; sağlam olursa kalp orada durur Bünye de bir kuştur; kafesi ise kabirdir O öyle bir kafestir ki, ondan kaçıp kurtul­mak imkânsızdır Herkes oraya girer Oranın darlığından kurtulan­lar ise, iman sahipleridir