At Bulunur Meydan Bulunmaz Meydan Bulunur At Bulunmaz Kompozisyon

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-28-2012

At Bulunur Meydan Bulunmaz Meydan Bulunur At Bulunmaz ATasözü Anlamı

At Bulunur Meydan Bulunmaz Meydan Bulunur At Bulunmaz Açıklaması

AT BULUNUR, MEYDAN BULUNMAZ MEYDAN BULUNUR AT BULUNMAZ

Doğumdan ölüme kadar ömrümüz, daima bir çaba ve çırpınma içinde geçer

Genel zaafımız, sürekli olarak bir şey istemek, ihtiyaç duymak ve arzuladığımız şeylerin tümüne kavuşamamaktır

Bütün çırpınmalarımıza rağmen, ihtiyaçlarımız hiçbir zaman bitmez

Bir isteğimizi yerine getirdiğimiz anda bir başkasının telaşına kapılırız; sonra yine bir koşuşmadır başlar

Galiba insanın kaderi hep çabalamak ve bir şeylerin peşinde koşmak

Bu, ona bir bakıma zevk de verir, eziyet de… Geçenlerde, her zaman alışveriş ettiğim bir kırtasiyeciye, ihtiyaçlarımın hiç bitmediğinden şikayet etmiştim

Oda bana şu sözü söylemişti: “İhtiyaçlar ancak ölümle biter:” Bu söz bana çok anlamlı geldi, üzerinde uzun uzun düşündüm

Belki de yaşamak denen şey, hep bir şeylere ihtiyaç duymak… Bir düzen kuramadığımızdan, eksikliklerden, iki yakamızın bir araya gelmeyişinden yakınmadan önce, Pollyana gibi kendi kendimize bir felsefe yaratırsak, sızlanmalarımızın yerini belki de tükenmez bir mücadele gücü alır

Yaşamak mademki hep değişik şeylere ihtiyaç duymaktır, o halde ihtiyaç duyduğumuz nispette yaşıyoruz demektir

Ne dersiniz?

07-28-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	At Bulunur Meydan Bulunmaz Meydan Bulunur At Bulunmaz Kompozisyon At Bulunur Meydan Bulunmaz Meydan Bulunur At Bulunmaz ATasözü Anlamı At Bulunur Meydan Bulunmaz Meydan Bulunur At Bulunmaz Açıklaması AT BULUNUR, MEYDAN BULUNMAZ MEYDAN BULUNUR AT BULUNMAZ Doğumdan ölüme kadar ömrümüz, daima bir çaba ve çırpınma içinde geçer Genel zaafımız, sürekli olarak bir şey istemek, ihtiyaç duymak ve arzuladığımız şeylerin tümüne kavuşamamaktır Bütün çırpınmalarımıza rağmen, ihtiyaçlarımız hiçbir zaman bitmez Bir isteğimizi yerine getirdiğimiz anda bir başkasının telaşına kapılırız; sonra yine bir koşuşmadır başlar Galiba insanın kaderi hep çabalamak ve bir şeylerin peşinde koşmak Bu, ona bir bakıma zevk de verir, eziyet de… Geçenlerde, her zaman alışveriş ettiğim bir kırtasiyeciye, ihtiyaçlarımın hiç bitmediğinden şikayet etmiştim Oda bana şu sözü söylemişti: “İhtiyaçlar ancak ölümle biter:” Bu söz bana çok anlamlı geldi, üzerinde uzun uzun düşündüm Belki de yaşamak denen şey, hep bir şeylere ihtiyaç duymak… Bir düzen kuramadığımızdan, eksikliklerden, iki yakamızın bir araya gelmeyişinden yakınmadan önce, Pollyana gibi kendi kendimize bir felsefe yaratırsak, sızlanmalarımızın yerini belki de tükenmez bir mücadele gücü alır Yaşamak mademki hep değişik şeylere ihtiyaç duymaktır, o halde ihtiyaç duyduğumuz nispette yaşıyoruz demektir Ne dersiniz?