Ben Hayatı Alayım Şıklık Size Kalsın

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

Boşver, aldırma diyorsun içinden

Olur mu, boşvermek yakışır mı hiç sana, diyorlar

Önemsiyorsun, dertleniyorsun, üzülüyorsun

Uykuların kaçıyor

Hiç takmayacaksın, bunları dert etmek sana yakışmıyor, diyorlar

Üstten bakıyorsun

Yakışmadığını söylüyorlar

Aşağıdan alıyorsun

Yakışmıyormuş, öyle diyorlar

Arkanı dönüyorsun

Olmuyor

O zaman gözünün içine içine bakıyorsun

Bu sefer de kabalık sayıyorlar

Sanki hayat yakaya takılan bir gül bunlara göre

Öyle uzaktan bakıp değerlendiriyorlar: İyi duruyor mu, durmuyor mu? Uymuş mu, uymamış mı? Cıvık mı, şık mı?

Öyle olsa ne güzel olur

Ama değil, bu bizim mecburiyetlerimizle özgürlüklerimizi aynı kazanda harmanlamaya çalıştığımız hayat olsa olsa ancak solgun bir gül oluyor dokununca

Duygularının dikine gidiyorsun

Yaşına başına yakıştırmıyorlar

Aklını başına topluyorsun

Bu kadar usluluk sana yakışmaz, diyorlar

Öfkeleniyorsun

Yakıştıramıyorlar

Sakin kalıyorsun

Bu kez ya tepene çıkıyorlar ya da yakışıksız bir kayıtsızlık olarak algılıyorlar

Susuyorsun

Sana yakışmaz!

Konuşuyorsun

Sana yakışmaz!

Bağırıyorsun

Hiiiç yakışmaz!

Arkanı dönüp gidiyorsun

Oldu mu ya şimdi, biz seni böyle kaçak bilmezdik!

Orada durup kişiliğinde, sevginde ve inancında ayak diriyorsun

Şık olmadı!

Sanki her şey hayatın üzerine geçirdiğimiz kılık kıyafetten ibaret!

Sanki bir kravatın hafifçe yana kayık, bir davranışın hafifçe uyumsuz görünmesinden daha önemli bir şey yok!

Anlıyorum hepsini, anlıyorum da; bu dışın hiç mi içi yok yahu?

Bu garip şıklık merakınının zirve noktasına gelince

Ölüyorsun

Basbayağı ölüyorsun

Herkes gibi

Eninde sonunda herkesin öleceği gibi

Gazeteye ilan veriyorlar:

Ölüm sana yakışmadı

Geride kalanların acı duygularının, ince kederlerinin sonucu elbette böyle bir ifade!

Ama en derin şıklığın; bile ne kadar sığ bir arayış olduğunu nasıl da nasıl da yüzümüze vuruyor

Yok

Yanlış anlaşılmasın!

Şıklığı seviyorum

(Dikkat! Önemsemiyorum şıklığı, seviyorum

İkisi farklı!)

Her şey birbirine; davranışlarımız da her zaman bize yakışsa ne güzel olur!

Fakat biliyorum

Çoktandır biliyorum ki, göze hoş görünen nice şeyin içi boş!

Üstelik şıklıkta horlayıcı bir alay; yakıştırma çabasında gizli bir şiddet de var

Oysa gerçek şu ki, içtenlik çoğu zaman dışardan bakana yakışıksız geliyor

Aşk, itici

Zekânın saçı başı dağınık, gömleği dışarda

Bilgelik, bir lokma bir hırka

Özgür düşünce deseniz, o zaten hepten kaba saba kalıyor

Bu durumda tercihim açık!

Şıklığınız; içi şiddet dışı etiket medeniliğiniz size

Bazen vandallık gibi algılanan ve çoğu zaman biçimsiz olan şey; yani bütün saflığıyla hayat bize!

Haşmet Babaoğlu yazılarından alıntıdır

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ben Hayatı Alayım Şıklık Size Kalsın Boşver, aldırma diyorsun içinden Olur mu, boşvermek yakışır mı hiç sana, diyorlar Önemsiyorsun, dertleniyorsun, üzülüyorsun Uykuların kaçıyor Hiç takmayacaksın, bunları dert etmek sana yakışmıyor, diyorlar Üstten bakıyorsun Yakışmadığını söylüyorlar Aşağıdan alıyorsun Yakışmıyormuş, öyle diyorlar Arkanı dönüyorsun Olmuyor O zaman gözünün içine içine bakıyorsun Bu sefer de kabalık sayıyorlar Sanki hayat yakaya takılan bir gül bunlara göre Öyle uzaktan bakıp değerlendiriyorlar: İyi duruyor mu, durmuyor mu? Uymuş mu, uymamış mı? Cıvık mı, şık mı? Öyle olsa ne güzel olur Ama değil, bu bizim mecburiyetlerimizle özgürlüklerimizi aynı kazanda harmanlamaya çalıştığımız hayat olsa olsa ancak solgun bir gül oluyor dokununca Duygularının dikine gidiyorsun Yaşına başına yakıştırmıyorlar Aklını başına topluyorsun Bu kadar usluluk sana yakışmaz, diyorlar Öfkeleniyorsun Yakıştıramıyorlar Sakin kalıyorsun Bu kez ya tepene çıkıyorlar ya da yakışıksız bir kayıtsızlık olarak algılıyorlar SusuyorsunSana yakışmaz! KonuşuyorsunSana yakışmaz! Bağırıyorsun Hiiiç yakışmaz! Arkanı dönüp gidiyorsun Oldu mu ya şimdi, biz seni böyle kaçak bilmezdik! Orada durup kişiliğinde, sevginde ve inancında ayak diriyorsunŞık olmadı! Sanki her şey hayatın üzerine geçirdiğimiz kılık kıyafetten ibaret! Sanki bir kravatın hafifçe yana kayık, bir davranışın hafifçe uyumsuz görünmesinden daha önemli bir şey yok! Anlıyorum hepsini, anlıyorum da; bu dışın hiç mi içi yok yahu? Bu garip şıklık merakınının zirve noktasına gelince Ölüyorsun Basbayağı ölüyorsun Herkes gibi Eninde sonunda herkesin öleceği gibi Gazeteye ilan veriyorlar: Ölüm sana yakışmadı Geride kalanların acı duygularının, ince kederlerinin sonucu elbette böyle bir ifade! Ama en derin şıklığın; bile ne kadar sığ bir arayış olduğunu nasıl da nasıl da yüzümüze vuruyor Yok Yanlış anlaşılmasın! Şıklığı seviyorum (Dikkat! Önemsemiyorum şıklığı, seviyorum İkisi farklı!) Her şey birbirine; davranışlarımız da her zaman bize yakışsa ne güzel olur! Fakat biliyorum Çoktandır biliyorum ki, göze hoş görünen nice şeyin içi boş! Üstelik şıklıkta horlayıcı bir alay; yakıştırma çabasında gizli bir şiddet de var Oysa gerçek şu ki, içtenlik çoğu zaman dışardan bakana yakışıksız geliyor Aşk, itici Zekânın saçı başı dağınık, gömleği dışarda Bilgelik, bir lokma bir hırka Özgür düşünce deseniz, o zaten hepten kaba saba kalıyor Bu durumda tercihim açık! Şıklığınız; içi şiddet dışı etiket medeniliğiniz size Bazen vandallık gibi algılanan ve çoğu zaman biçimsiz olan şey; yani bütün saflığıyla hayat bize! Haşmet Babaoğlu yazılarından alıntıdır