Elimi Bile Farklı Tutsun Biri İstiyorum

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

Bazen damarlarımda aktığını düşünüyorum hayatın o sıvısının

İntahar değilki bu çırpınışlarım

Yok oluşların içinde varoluş çabalarım

Kimse yokki burda karşımda durabilecek

Bir söz yokki beni durdurabilecek ve hiç biri yokki beni sarsabilecek

Sadece ben varım bomboş odamda sessizliğimle

Boş insanların arasında nefesimle

Daha ne kadar soluyabilirim ki sizi?Unutulmuş bir enkazın içindeyim daha ne kadar dayanabilirim?

Sıkışmış durumdayım kanayan duvarların arasında

Yokki kanı durdurabilecek çekip beni götürebilecek

Ve birinden başka kimse yokki sonuna kadar beni bu hayatta tutabilecek

Sonsuz hikayelerim yok benim yazıp oynayabileceğim ve bir ailem yok benim arkadalarına geçip korunabileceğim

Kalkanlarım yok benim yalanlarınız karşısında durup gülebileceğim

Hiç yalanım yokki benim sizden biri olabileceğim uçabilirim bazen çok yukarıya

ve çoğu kez inebilirim boşluğa

Utanabilirim bazen kendimden seni hala düşlemelerimden kendimden vazgeçmelerimden

Kimse bilmiyor

İçimin kanadığını kayboluşlarımdaki yalnızlığı ve içimdeki karartıyı

Kimse anlamıyor

Çabalar ve vazgeçişlerle bu kaos

Herkes beni ulaşılmaz zannediyor

Kimse benim yıkılmış sarayımın bir kişi daha kaldıramayacağını

bilmiyor

Kimsenin kan akıtacak cesareti yok benim mezarımda!Ve herkesin sadece bir sözü var yaşayan ölü bedenlerin cehenneminde

İşte bu gün kusuyorum çiğnemeden yuttuğumuz tüm kehanetleri

Belki bu andan itibaren çabalarımın çabasızlığını önemsemiyorum ve aşklarımı kendime tek tek itiraf ediyorum

Oysa bendim dimi kimseyi sevmeyen umursamayan alamayan boşluklar için yalnızlığıyla konuşamayan?Aslında benim herşeyi yalnızlığa boğan neyse benim zaten tek hiç sizde melekler

Siz kanatlarınızı takarken bendim ağladığım belli olmasın diye yağmuyu bekleyen

Islanan hepiniz teker teker

yok oldunuz

Yok oldunuz yitip gittiniz cesetleştiniz benim için leşleştiniz

Yok oluşlarınız bir varlık ve sessizlikleriniz bir çığlık etkisinde hala bende

İki ölü beyni daha bitirdim en son çöplüğümde iki yalansız yalanı

İki delik daha açtılar param parça bedenimde ve daha çok kanadım bu sefer gözlerimde kanadı benle birlikte süzüldüler çıplak tenimde ışıltılar bir

süre

Geçici bir travma belkide

Yine kan kaybettim

Sarılamaz değilim belkide ama kimseye ihtiyacımda yok

Sargılarım eskidi sadece çok sorar oldum neden diye neden sevemez oldum o hisleride mi beraberinizde götürdünüz?Ve neden her sevildiğimde

çizik oldum kanattım

İstemsizce?Niye herkez ben olmak istedi!tabutumun içindeyken nefessiz kalmışken seni bile soluyamıyorken?Ve niye onlar tekrar gelip beni istedi

Ben seni çalarken?Ne de olsa biz kaybettik neyse benim oyunlarım yokki yalnış hamle benden

gelsin karşımdakini mat etsin veya buna benzer bişey

Hiç insanım yokki mazbaamda

Ve artık hiç umudum yokki beni besleyebilecek veya siz beni küçülttünüz umut bekletecek kadar

Ve önce sen beni yaratıp çektin gittin hayatımdan bundan uzun bir süre önce

Ve devamıda geldi

ortak bir bedene sahip çıkamadın!şimdi yavaş yvaşa kayboluyorum silikleşiyorum sanırım

Ve evet kimseyi sevmiyorum doğru dedin kimse bilmiyor sevipte söylemediğimi

Susabiliyorum sadece

Kendimi acayip kötü hissediyorum

herkezi iten benim!

Elİmİ BiLe FaRkLı TuTsUn BiRi İsTiYoRuM

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Elimi Bile Farklı Tutsun Biri İstiyorum Bazen damarlarımda aktığını düşünüyorum hayatın o sıvısınınİntahar değilki bu çırpınışlarımYok oluşların içinde varoluş çabalarımKimse yokki burda karşımda durabilecekBir söz yokki beni durdurabilecek ve hiç biri yokki beni sarsabilecekSadece ben varım bomboş odamda sessizliğimleBoş insanların arasında nefesimleDaha ne kadar soluyabilirim ki sizi?Unutulmuş bir enkazın içindeyim daha ne kadar dayanabilirim? Sıkışmış durumdayım kanayan duvarların arasındaYokki kanı durdurabilecek çekip beni götürebilecekVe birinden başka kimse yokki sonuna kadar beni bu hayatta tutabilecek Sonsuz hikayelerim yok benim yazıp oynayabileceğim ve bir ailem yok benim arkadalarına geçip korunabileceğimKalkanlarım yok benim yalanlarınız karşısında durup gülebileceğim Hiç yalanım yokki benim sizden biri olabileceğim uçabilirim bazen çok yukarıya ve çoğu kez inebilirim boşluğaUtanabilirim bazen kendimden seni hala düşlemelerimden kendimden vazgeçmelerimdenKimse bilmiyorİçimin kanadığını kayboluşlarımdaki yalnızlığı ve içimdeki karartıyı Kimse anlamıyorÇabalar ve vazgeçişlerle bu kaosHerkes beni ulaşılmaz zannediyorKimse benim yıkılmış sarayımın bir kişi daha kaldıramayacağını bilmiyorKimsenin kan akıtacak cesareti yok benim mezarımda!Ve herkesin sadece bir sözü var yaşayan ölü bedenlerin cehenneminde İşte bu gün kusuyorum çiğnemeden yuttuğumuz tüm kehanetleriBelki bu andan itibaren çabalarımın çabasızlığını önemsemiyorum ve aşklarımı kendime tek tek itiraf ediyorumOysa bendim dimi kimseyi sevmeyen umursamayan alamayan boşluklar için yalnızlığıyla konuşamayan?Aslında benim herşeyi yalnızlığa boğan neyse benim zaten tek hiç sizde melekler Siz kanatlarınızı takarken bendim ağladığım belli olmasın diye yağmuyu bekleyenIslanan hepiniz teker teker yok oldunuzYok oldunuz yitip gittiniz cesetleştiniz benim için leşleştinizYok oluşlarınız bir varlık ve sessizlikleriniz bir çığlık etkisinde hala bendeİki ölü beyni daha bitirdim en son çöplüğümde iki yalansız yalanıİki delik daha açtılar param parça bedenimde ve daha çok kanadım bu sefer gözlerimde kanadı benle birlikte süzüldüler çıplak tenimde ışıltılar bir süre Geçici bir travma belkideYine kan kaybettimSarılamaz değilim belkide ama kimseye ihtiyacımda yokSargılarım eskidi sadece çok sorar oldum neden diye neden sevemez oldum o hisleride mi beraberinizde götürdünüz?Ve neden her sevildiğimde çizik oldum kanattımİstemsizce?Niye herkez ben olmak istedi!tabutumun içindeyken nefessiz kalmışken seni bile soluyamıyorken?Ve niye onlar tekrar gelip beni istediBen seni çalarken?Ne de olsa biz kaybettik neyse benim oyunlarım yokki yalnış hamle benden gelsin karşımdakini mat etsin veya buna benzer bişeyHiç insanım yokki mazbaamda Ve artık hiç umudum yokki beni besleyebilecek veya siz beni küçülttünüz umut bekletecek kadarVe önce sen beni yaratıp çektin gittin hayatımdan bundan uzun bir süre önceVe devamıda geldiortak bir bedene sahip çıkamadın!şimdi yavaş yvaşa kayboluyorum silikleşiyorum sanırımVe evet kimseyi sevmiyorum doğru dedin kimse bilmiyor sevipte söylemediğimi Susabiliyorum sadeceKendimi acayip kötü hissediyorumherkezi iten benim! Elİmİ BiLe FaRkLı TuTsUn BiRi İsTiYoRuM