Ben Hüzünlerle Sevdim Şiirleri

Ben hüzünlerle sevdim şiirleri

Ben hüzünlerle büyüttüm kendimi

Küçükken gamzelerim vardı benim

Büyüdükçe hüzne sattım hepsini



Yıllar önce bir gamzem vardı sağ yanağımda şimdi artık olmayan

Mutluluk hayalinin peşinden koşarken; nerede, ne zaman düşürüp kaybettiğimi bilmediğim


Çoktandır hissediyordum yokluğunu ama kendiliğinden açar diye bekliyordum Açmadı


Bulurum umuduyla geldiğim yollardan geri dönüp aramak istedim Sevdiklerimi çağırdım yardıma, belki benim göremediğim yerlere bakar, onlar görür diyerek


Kimse gelmedi Tutmadı kimse elimi

Onlarla yürürken düşürdüğüm gamzemi hiç kimse aramadı benimle


Yine yalnız yürüdüm o yollarda Tıpkı doğduğum günden bu yana olduğu gibi


Tek başıma ararken kaybettiğim gamzemi, onun yerine bir yürek buldum; lime lime edilip, çiğnenip, basılıp, bir kenara atılmış


Üzerine kazınmış isimlerden tanıdım, benim yüreğimdi


Kocamandı


Yıllardır içinde taşıdığı sevgiler kadar büyümüştü


Aldım elime


Çok ağırdı


Baktım içine nedir bunca ağırlığı yapan diye


Can(m) kırıklıklarıyla doluydu Hüzün, acı, hayal kırıklığı, inançsızlık, değersizlik, aldatılmışlık renklerinde


Yüreğimi tekrar kafesine yerleştirmek istedim, sığmadı


Bulduğum yere koyup, arkama bakmadan koşup uzaklaşmak istedim


Bırakamadım


Yüreksiz yaşamayı göze alamadım


Şimdi


Ellerimde; kesiklerinden ince ince kan sızan, can(m) kırıkları dolu bir yürekle kalakalmış durumdayım yol ortasına


Ne o kesiklerden akan kanı durdurmak için koşan, ne de içindekileri boşaltıp, bana gamzemi geri verecek insanlar var


Hayat bu olsa gerek


Yaşadıkça sevmek, sevdikçe yaralanmak, yaralandıkça kanamak, kanadıkça


İnançlarını, insanlara güvenini, yaşama coşkunu, umutlarını, gülüşlerini, gamzelerini kaybetmek


Kaybettikçe


Her şeyin kocaman bir hayal ve yalan olduğunu anlamak


Anladıkça


Bu dünyada yalnız, yapayalnız olduğun gerçeğini kabul etmek


Hayat bu işte


Gamzelerini ve daha birçok şeyini birlikte yürürken kaybettiklerin, ne seninle kaybettiklerini arama, ne de yaralarını sarma zahmetine katlanmıyor


Sen kendin arayıp bulacaksın kaybettiklerini ve sen kendin iyileştireceksin yaralarını Gözlerinden akan yaşın tuzu bulaşmış dilinle yakarak, yalaya yalaya


Hayatı öğrendim


Benim gerçek sandıklarımdan oluşan kocaman bir yalanmış

Gerçekler ise insanın içini yakacak kadar yamanmış


ANLADIM