Söz Vermiştim

Söz Vermiştim Yazısı - Söz Vermiştim Ayşe Sönmez Bulut - Ayşe Sönmez Bulut Yazıları

Yazmaya söz vermiştim aylar önceAma geç kaldımÖyle üzgünüm ve öylesine kızdınDuyarsız değilim aslında ama ihmalkarım galibaBen yazımı yazdığım Halil amca vefat etmişti


Nazlı teyze 35 yıllık hayat arkadaşının koluna girip hastanaye götürmüşAmeliyat olmuştu Halil amcaKontrol zamanı gelmişTeyzeninde ilaçları bitmişYalnızlık ve yaşlılığın verdiği bezginlikle hastanede beklemek yormuş ikisini deDışarı çıktıklarında güneş çoktan tepedeki yerini almışAçlık ve yorgunlukla bir an önce bir dolmuş bulma kaygısı sarmış içleriniTam o sırada dolmuş gözükmüş uzaktanNazlı teyze bir eliyle dolmuşa dur işareti yaparken bir eliyle de Halil amcayı tutmuş sıkı sıkıDoktorun tembihlerinden sonra daha çok korkmaya başlamışDoktor kontrolde amcanın düşmemesini ve herhangi bir şeye çarpmamasını söyleyince omuzlarındaki yük katlanmış


Dolmuş durmuş yolun karşıındaki duraktaTam o sırada orta refüjde olan teyze ve amca beklettikleri için kendilerine çıkışan dolmuş sürücüsünü daha fazla kızdırmamak için acele etmişlerRefüje geldiklerinde Halil amca yeni sulanan çiçeklerin üzerine boylu boyunca düşmüşİri yarı adam bir selvi gibi devrile dursun dolmuş sürücüsü gaza basıp uzaklaşmışAmca yerde , teyze onu kaldırmıyorArbalar gelip geçiyor, hatta ne işiniz var orada der gibi kornaya da basıyorlarmışBiri yerde diğeri onun başında yaşlı ve iki hasta insan çaresizlikle ağlamışlarO sırada bir araba gelip durmuşAmcayı ve teyzeyi arabalarına alıp merkezdeki dolmuş durağına kadar götürmüşlerO anda fark etmiş Nazlı teyze, amcanın giysilerinin çamur içinde olduğunu


Evlerine gitmek için bir dolmuşa binmişlerDolmuş doluymuşBakınmışlar etrafa bir yer veren olur mu diyeKimse oralı değilBir de giysileri çamurlu diye burun kıvırmışlarArkadan kendilerini çağıran duygusuz mekanik bir sesle dolmuşun arka tarafına doğru yürümeye çalışan Halil amcanın ayağı bir pazar çantasına takılımış ve bir de dolmuşun içinde düşmüş boylu boyuncaBu kez bir iki yardımsever çıkmışta kaldırmışlar yaşlı adamı


Evlerine en yakın durakta inip dolmuştan oturmuşlar kaldırıma İkisi birden kaldırımda ağlarken gördüm onlarıYanlarına gittiğimde ne kadar bitkin ve perişan oldukları gözümden kaçmadıEllerinden tutup götürdüm evlerineSu içirdim ikisine deHalil amcaya temiz giysiler çıkardık dolaptan Elini yüzünü sildimYüzlerine baktığımda hasta ve yaşlı olmak suçlarıymış gibi m ahcup bir ifade gördüm ikisinde de


Çay ikram etnek istediler"siz dinlenin sonra içeriz" deyip çıktım evdenUzun zamandır tanırdım onlarıDünya tatlısı hoş sohbet insanlardır


Arkamda bırakıp bu iki yaşlı yı eve giderken gözyaşlarımıydı yüzümü ıslatan?İçimdeki acı neyin nesiydi?


Halil amcaya söz vermiştim bu olayı yerel gazeteye yazacağımaOkuyucuları duyarlı olmaya davet edecektimAma olmadıYetiştiremedim yazıyı zamanındaNazlı teyze ise yazıyı toru nu okurken gözyaşları içinde dinlemiş


Nerde şimdi toplumumuzun yardımseverliliği,saygı, sevgi, paylaşımcı ruhuBiz nasıl bir toplum olduk böyle?

Yorum sizlerin


Ayşe Sönmez Bulut