Vicdanımızdaki Yangın

Vicdanımızdaki Yangın Yazısı - Vicdanımızdaki Yangın Elif Şafak - Elif Şafak Yazıları

"SİVAS davası zamana yenildi" diye yazmış gazeteler, internet siteleri Sanmam ki zamanın böyle bir kudreti olsun Adalet sistemimizi, hukuk anlayışımızı, bir türlü değişmeyen zihniyetlerimizi sorgulamamak için kendi dışımızda özneler arıyoruz habire Arayınca buluyoruz da, kolaylıkla

"Zaman", "kader", "hayat", "dünya" Bu kavramları cümlelerimizin merkezine yerleştiriyoruz Böyle yapınca kendimize eleştirel gözlerle bakmamız gerekmiyor nasıl olsa "Hayat böyle!" diyoruz mesela; "Eh, dünyanın halleri" ya da "Kader işte" diyerek işin içinden çıkıveriyoruz; o da olmadı tutup, "Ne yapalım, zaman davayı düşürdü" diyoruz

Kelimeleri gelişigüzel kullanıyoruz Yazılı ve sözlü dil, resimler canlandırıyor gözümüzün önünde Sanki "Sivas davası" tek başına mücadele veren bir bireydi; rüzgâra karşı, akıntıya karşı, cehalete karşı Halbuki bu bir maç değildi Ne de bir kavga ya da boks sahnesi "Yenmek"ten ve "yenilmek"ten bahsetmeye gerek yoktu


*


"Madımak" bir utançtır Bu ülkenin büyük bir utancı Ve bu davanın bu şekilde sonuçlanmış olması yara içinde yara, yangın içinde yangın, utanç içinde utanç açtı

Ben utanıyorum Çocuklarıma, çocuklarımıza bunu nasıl izah ederim bilemiyorum Anadolu'nun bağrında, şiir ve müzik, sanat ve kültür için oraya misafir olarak giden bir avuç insana karşı gösterilen vahşet, şiddet ve tahammülsüzlük; birbirinden güç alanların, kolay galeyana gelenlerin linç girişimi; alevler ve dumanlar içinde can veren canlar

Silindi mi hafızalarımızdan? Gözlerimiz unuttu mu gördüklerini? Burunlarımız unuttu mu olay yerindeki o yanık ve keder kokusunu? Kulaklarımız unuttu mu duydukları çığlıkları? Vicdanlarımız unuttu mu insanlığı?

Böyle bir dava nasıl zamanaşımına uğrar? Takvimde kaç yaprak, senede kaç bahar geçince unutulur bu katliam? Davada yargılananlar ister kamu görevlisi olsun ister sivil, işlenen suçun bir insanlık suçu olduğu hakikatini değiştirir mi?

Göz göre göre kaçıp yurtdışına çıkanlar, "Aranıyor" denildiği halde senelerdir evinde oturanlar Hiçbirinin özrü yok, kabulü yok 37 kişi 37 hayat Ölenlerin ana babalarının, eş ve çocuklarının, kardeşlerinin ve sevgililerinin gözlerinin içine bakabilecek miyiz? Yani gözlerimizi kaçırmadan?

Bu dava yeniden görülmeli

Bir duvar yükselmekte önümüzde; bir camdan duvara geldik dayandık artık Bu toplum, adalet sistemine güvenini yitirmek üzere "Sistem böyle", "Yasalar yetersiz", "Hukukta boşluklar var" Açıklamalar yetmiyor artık Vicdanlarımızdaki yangın sönmüyor

Türküler yandı Sivas'ta Şiirler yandı

Canlar yandı Sivas'ta Umutlar yandı

Beraber yaşama sanatımız yandı Sivas'ta Muhabbet ve dostluk yandı


*


Bundan sonra Aleviler, bu ülkenin adalet sistemine nasıl güvensin? Hrant Dink davasının aldığı seyirden sonra Ermeniler nasıl huzur içinde yaşasın? Peki Kürtler nasıl eşit olduklarına inansın? Öğrenciler yarınlara nasıl umutla baksın? Gazeteciler nasıl rahatça, dolaysızca yazsın? Uzadıkça uzuyor bu liste

Bu kadar öfke ve isyan tohumu ekmek, bu kadar haksızlık ve adaletsizlik inşa etmek, bu kadar ailenin ortak hafızalarında elem biriktirmek, son tahlilde bu kadar ah almak, ister Doğu'da olsun ister Batı'da, hiç ama hiçbir ülkenin hayrına, yararına olamaz ki

Utanıyorum bugün bu yazıyı yazmaktan

Utanıyorum bugün Madımak'ta can verenleri rahmetle anıyorum


Elif Şafak