Bir gün aşkı bulman en güzel aşkı yaşaman dileğiyle

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-23-2012

Sözler uzadıkça uzadı

karanlık geceler bitmez diyen bir gönlüm vardı

Ya şimdi sevdiğim ne haldeyim bilir misin? İyi kötü geçen hiçbir günüm bilmemiştin

Bu günümü de bilmeyeceksin artık

Şimdi bir anda kararan günlerim bir anda aydınlandı

Belki de aşkın nurani ışığı aydınlattı yollarımı

Koskoca bir kabustan uyandım artık

Yüreğimdeki o güzel duyguları meğer kendi kendime zehir etmişim

Kendime beyhude hayallar kurup perişan olmuşum

O uzun kara yılları sanki uzun kara bir gece gibi yaşayıp kurtuldum o vebalı günlerden

Yorgun uykusuz bir gece geçirmiş gibiyim

Ne kadarda kısa geliyor insana

Şimdi tatlı tatlı tebessüm ediyorum kendime

Kararan umutlarım bitti

Bir anda huzur

umut doldu yüreğime

Tertemiz bir bahar sabahı var artık duygularımda

Ne güzel duruyor o kuşlar o bitkiler

Onlarda tıpkı insan gibiler

Solarlar

hoyratça çiğnenirler

bazen de tertemiz insanların elinde tatlı sözlerle okşanırlar

İşte o ağaçlar o çiçekler bir tek sevgi için belki de her bahar yeniden merhaba diyor insanlara

Şimdi tertemiz bir gül kokusu gibi gönlüm

Duygularım tertemiz ve saf olarak döndü bana

Bahar dalları misaliyim

Aklımda tek bir şey var artık

Yalnızca aklımda değil her yanımda tek bir şey görmek istiyorum

Her tarafa saçılmış hayatın biricik gayesi olan mutluluğu görüyorum

Ne büyük nimetmiş mutluluk

Ve ondan uzak kalmak işte en büyük azapta buymuş dünyada

Nasıl ki mutluluğun bittiği yerde hüzün başlıyorsa

şimdi de hüznün bittiği yerde mutluluk başlıyor

Uykularım değişti

Uykumda huzur

uyanışlarımda huzur var

Duygularım tazelendi

değişti

Sanki görünmez bir el değdi gönlüme

yeri belli olmayan şekli belli şekli belli olmayan zehiri çekip aldı içimden

Ciğerlerime tertemiz havalar dolduruyorum

Kaçmıyorum artık her bir varlıktan

Şimdi her bir varlığa koşup sizleri seviyorum ey dilsiz ama gönlü büyük varlıklar demek geliyor içimden

İşte anlatamadığım bir duygu içinde

akıyor içimdeki sevgi seli

Gönül gözümle huzuru görüyorum artık

Şaşıyorum kendime

Ben miyim bu mutlu umutlu adam diye

Et gözlerimin görmediğini

gözleri olmayan gönlüm ile görüyorum artık

Yunusun niçin aşkta yanarken huzur bulduğunu anlıyorum az çok

Boşuna yoğrulup pişmedi aşk otağında

Dile kolay kırk yıl yandıkça yandı pişti Yunus Emre

Belki ilahi bir aşk değildi bizimki

ama mutlu olmaktı işte aşk

Aşk sorular içinde boğulan bir dünya değilmiş

Bildikçe tanıdıkça daha çok sevmek

sevdikçe huzura ermekmiş

Ne güzel şey sevmek

Sevdikçe mutlu olup ulaşılmaz bir hazzın içinde hayran hayran dolaşmakmış

Hani aşkın bittiği yerde hayranlık başlar

hiçbir kelime ile anlatamayız da sadece gönül görünmez bir huzur ile dolar ya

şimdi öyle bir yerdeyim

Artık aşkı hiç tatmadım sevmedim sevilmedim diyemem

Aşkı

aşkı yaratanı

yaşatanı

aşkın yaşattıklarını

aşk içinde yaşadıklarımı sevdim yeniden

Ne büyük haksızlık etmişim geçen günlerime

Bir ama gibi bakıp görememişim o güzel günleri boş yere heba etmişim

Şimdi az çok idrak ettim aşk denilen varlığın kim olduğunu

Korktuğum kaçtığım en berbatından üzüldüğüm karanlıklardan geçip aydınlığa geldim yeniden

Şer dediğim şey meğer bir büyük armağanmış bana

bilmek hissetmek ama anlatamamakmış aşk

Dosdoğru bir insan olduktan sonra her şey güzel oluyormuş meğer

Ve insan ancak kendine düşman yada dost oluyor ey sevdiğim

Ya seni hiç tanımasaydım aşk

İşte asıl o zaman beyhude yaşadım derdim kendime

Senin derdin de güzel

nimetin de

Hep kor alevler ölümcül bir varlık bilirdim seni

Şimdi rabbime ne kadar şükretsem teşekkür etsem azdır

Elbette azdır

Ne güzel şu gönül

Ne güzel şu gönlün içinde güzellikleri barındırmak

Ve o gönle sonsuz bir aşkı yerleştirmek

Ve o aşkla her şeyi sevmek

Aşk sevilmesi gerekeni sevmektir

O sonsuz gücün ve affetmeyi çok seveni sevmek var ya işte aşkın ta kendisi

Allah sevgisinin sonsuz bir sevgi

sonsuz bitmeyen bir dostluk mutluluk içinde yaşanacağını anladım

Şimdi ummadığın kadar mutlu ummadığın kadar huzurluyum

İnsanı aşk

aşkı Allah yüceltiyor

Ve Allah’a aşık kullar ise en yüce mertebelerin sahibi oluyor

Yaralarımı yaradanım sardı

Hamd olsun yegane tek yaracımıza

Aşk güzellik içindeki güzellik… Tek kişilik olmayan büyük bir nimet

Hele ki bu ilahi bir aşksa kim mutsuz edebilir ki insanı

İnsan gönlüne Allah aşkı düşünce

huzura

hayranlığa doyuyor

Bitmek bilmeyen bir nimet azığı oluyor

Sevgilinin can azığı aşktır demişler

Ne büyük bir söz

Ne büyük bir nimetsin sen ey aşk

Aşk; insan dilinin anlatamadığın diyemediği

aklın anlama sınırın çok ötesinde kainat kadar büyük bir sır ve nimet

Akıl bir yerde yorulup kalıyor

Bir sınır var orayı geçemiyor işte

Oysa gönül hiç yorulmadan arayıp buluyor

Yeter ki insanın gönlüne mevlasının aşkı düşsün

Uzadıkça uzamasın artık sözler kelimeler

İncinmesin aşk

incinmesin gönül dünyamız
Ve sana son sözüm ey sevdiğim

Kim gönlünde hakiki bir aşk taşıyorsa Allah ona cehennemi haram cenneti helal eylesin

Ve rabbim sana her iki cihanın da en güzel nimetlerini versin

Bir gün aşkı bulman en güzel aşkı yaşaman dileğiyle

Hoşçakal

06-23-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Bir gün aşkı bulman en güzel aşkı yaşaman dileğiyle Sözler uzadıkça uzadı karanlık geceler bitmez diyen bir gönlüm vardı Ya şimdi sevdiğim ne haldeyim bilir misin? İyi kötü geçen hiçbir günüm bilmemiştin Bu günümü de bilmeyeceksin artık Şimdi bir anda kararan günlerim bir anda aydınlandı Belki de aşkın nurani ışığı aydınlattı yollarımı Koskoca bir kabustan uyandım artık Yüreğimdeki o güzel duyguları meğer kendi kendime zehir etmişim Kendime beyhude hayallar kurup perişan olmuşum O uzun kara yılları sanki uzun kara bir gece gibi yaşayıp kurtuldum o vebalı günlerden Yorgun uykusuz bir gece geçirmiş gibiyim Ne kadarda kısa geliyor insana Şimdi tatlı tatlı tebessüm ediyorum kendime Kararan umutlarım bitti Bir anda huzur umut doldu yüreğime Tertemiz bir bahar sabahı var artık duygularımda Ne güzel duruyor o kuşlar o bitkiler Onlarda tıpkı insan gibiler Solarlar hoyratça çiğnenirler bazen de tertemiz insanların elinde tatlı sözlerle okşanırlar İşte o ağaçlar o çiçekler bir tek sevgi için belki de her bahar yeniden merhaba diyor insanlara Şimdi tertemiz bir gül kokusu gibi gönlüm Duygularım tertemiz ve saf olarak döndü bana Bahar dalları misaliyim Aklımda tek bir şey var artık Yalnızca aklımda değil her yanımda tek bir şey görmek istiyorum Her tarafa saçılmış hayatın biricik gayesi olan mutluluğu görüyorum Ne büyük nimetmiş mutluluk Ve ondan uzak kalmak işte en büyük azapta buymuş dünyada Nasıl ki mutluluğun bittiği yerde hüzün başlıyorsa şimdi de hüznün bittiği yerde mutluluk başlıyor Uykularım değişti Uykumda huzur uyanışlarımda huzur var Duygularım tazelendi değişti Sanki görünmez bir el değdi gönlüme yeri belli olmayan şekli belli şekli belli olmayan zehiri çekip aldı içimden Ciğerlerime tertemiz havalar dolduruyorum Kaçmıyorum artık her bir varlıktan Şimdi her bir varlığa koşup sizleri seviyorum ey dilsiz ama gönlü büyük varlıklar demek geliyor içimden İşte anlatamadığım bir duygu içinde akıyor içimdeki sevgi seli Gönül gözümle huzuru görüyorum artık Şaşıyorum kendime Ben miyim bu mutlu umutlu adam diye Et gözlerimin görmediğini gözleri olmayan gönlüm ile görüyorum artık Yunusun niçin aşkta yanarken huzur bulduğunu anlıyorum az çok Boşuna yoğrulup pişmedi aşk otağında Dile kolay kırk yıl yandıkça yandı pişti Yunus Emre Belki ilahi bir aşk değildi bizimki ama mutlu olmaktı işte aşk Aşk sorular içinde boğulan bir dünya değilmiş Bildikçe tanıdıkça daha çok sevmek sevdikçe huzura ermekmiş Ne güzel şey sevmek Sevdikçe mutlu olup ulaşılmaz bir hazzın içinde hayran hayran dolaşmakmış Hani aşkın bittiği yerde hayranlık başlar hiçbir kelime ile anlatamayız da sadece gönül görünmez bir huzur ile dolar ya şimdi öyle bir yerdeyim Artık aşkı hiç tatmadım sevmedim sevilmedim diyemem Aşkı aşkı yaratanı yaşatanı aşkın yaşattıklarını aşk içinde yaşadıklarımı sevdim yeniden Ne büyük haksızlık etmişim geçen günlerime Bir ama gibi bakıp görememişim o güzel günleri boş yere heba etmişim Şimdi az çok idrak ettim aşk denilen varlığın kim olduğunu Korktuğum kaçtığım en berbatından üzüldüğüm karanlıklardan geçip aydınlığa geldim yeniden Şer dediğim şey meğer bir büyük armağanmış bana bilmek hissetmek ama anlatamamakmış aşk Dosdoğru bir insan olduktan sonra her şey güzel oluyormuş meğer Ve insan ancak kendine düşman yada dost oluyor ey sevdiğim Ya seni hiç tanımasaydım aşk İşte asıl o zaman beyhude yaşadım derdim kendime Senin derdin de güzel nimetin de Hep kor alevler ölümcül bir varlık bilirdim seni Şimdi rabbime ne kadar şükretsem teşekkür etsem azdır Elbette azdır Ne güzel şu gönül Ne güzel şu gönlün içinde güzellikleri barındırmak Ve o gönle sonsuz bir aşkı yerleştirmek Ve o aşkla her şeyi sevmek Aşk sevilmesi gerekeni sevmektir O sonsuz gücün ve affetmeyi çok seveni sevmek var ya işte aşkın ta kendisi Allah sevgisinin sonsuz bir sevgi sonsuz bitmeyen bir dostluk mutluluk içinde yaşanacağını anladım Şimdi ummadığın kadar mutlu ummadığın kadar huzurluyum İnsanı aşk aşkı Allah yüceltiyor Ve Allah’a aşık kullar ise en yüce mertebelerin sahibi oluyor Yaralarımı yaradanım sardı Hamd olsun yegane tek yaracımıza Aşk güzellik içindeki güzellik… Tek kişilik olmayan büyük bir nimet Hele ki bu ilahi bir aşksa kim mutsuz edebilir ki insanı İnsan gönlüne Allah aşkı düşünce huzura hayranlığa doyuyor Bitmek bilmeyen bir nimet azığı oluyor Sevgilinin can azığı aşktır demişler Ne büyük bir söz Ne büyük bir nimetsin sen ey aşk Aşk; insan dilinin anlatamadığın diyemediği aklın anlama sınırın çok ötesinde kainat kadar büyük bir sır ve nimet Akıl bir yerde yorulup kalıyor Bir sınır var orayı geçemiyor işte Oysa gönül hiç yorulmadan arayıp buluyor Yeter ki insanın gönlüne mevlasının aşkı düşsün Uzadıkça uzamasın artık sözler kelimeler İncinmesin aşk incinmesin gönül dünyamız Ve sana son sözüm ey sevdiğim Kim gönlünde hakiki bir aşk taşıyorsa Allah ona cehennemi haram cenneti helal eylesin Ve rabbim sana her iki cihanın da en güzel nimetlerini versin Bir gün aşkı bulman en güzel aşkı yaşaman dileğiyle Hoşçakal