susmaktan başka ne kaldı ki elimizde

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-23-2012

Bırak gözlerinden avuçladığım
o son bakış içsin beni sol yanımdan

gitme kal diyemediğin olmak
öleceğimi bilip gülememekti benim için

Yazıldıkça beni
susuldukça kendini yaralayan bir öyküsün …
Susmaktan başka ne kaldı ki elimizde
Nasılsa kayıbız birbirimize konuşmaların gölgesinde…
Bırakalım da dinlensin bu öykü
Yorgunluğumuz fazla gelmeden bedenimize …
Serin havalarda kalmış bedenin
Yüreğinse çoktan düşmüş yollara
Aranan yitikliğimizin yaralarını sarmak istiyor

Yaralamalarımız birbirimizi biraz yara almış …
Susturmuşuz yaralama oyunlarımızı …
Özlemek sonunda kavuşacağını bilerek
Sarılmaktır hayata …
İşte bu yüzden
Ben hep özlüyorum; özlendiğimi bilerek
Ve hissederek …
Eksik bir yaşam yaşlanırken gözlerimizde
Sanırım biraz daha gençleşiyor
Yitirdiğimizi sandığımız bu aşk …
Zaman bir film şeridi gibi kopup gidiyorsa
göz uçlarımızdan
Ve uçtuğumuz uçsuz uçurumlardan
Hep yukarı düşüyorsa kayıp duygularımız
Kovmaya çalıştığımızda yüreğimizden
Hep geri dönüyorsa o ilkel insanlık sancısı
Aşk değildir giden…
Çıkmaz sokağına batırılmışken yüreklerimizin…
Aşk değildir giden …

Eylülün tam bir eylül olduğu bir akşamda
Pencere kenarı düşler düşlüyorsun kendine
Şehr-i İstanbul yağmur olmuşken gözlerinde
Serinliğini sığınak yapıyorsun içinin dehlizlerindeki
Kıyametin yakıcılığına …
Yazdığım her cümlede anlam kavgasına
İtiyorsun zihnini
Yüreğinse senden bihaber
Hep eski zamanlara sarılıyor;
Bugünsüzlükle susturulmuşken kan kaybı düşleri …
Yarınlar hep vardır ve olacaktır
Aşkın bugünsüzlüğü de yarına sürmüştür zaten
Umudun mavi mürekkebini …
Bugün ölmüştür
Yarın
yarın gibi olduğunda
Göreceksin ki
bugünden başka bir şey değil sahip olduğumuz …

__________________
gözlerim yoluna düşmüş

hiçbir şey göremiyorum sen den öte
senden öte sözler duyamıyorum

aldığım nefes seninle sınırlı
tutsaklık değil benim senden gidemeyişim

başka birşey
daha yüce

daha akıl almaz
daha sınırsız
uçsuz bucaksız
dursuz

duraksız

06-23-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	susmaktan başka ne kaldı ki elimizde Bırak gözlerinden avuçladığım o son bakış içsin beni sol yanımdan gitme kal diyemediğin olmak öleceğimi bilip gülememekti benim için Yazıldıkça beni susuldukça kendini yaralayan bir öyküsün … Susmaktan başka ne kaldı ki elimizde Nasılsa kayıbız birbirimize konuşmaların gölgesinde… Bırakalım da dinlensin bu öykü Yorgunluğumuz fazla gelmeden bedenimize … Serin havalarda kalmış bedenin Yüreğinse çoktan düşmüş yollara Aranan yitikliğimizin yaralarını sarmak istiyor Yaralamalarımız birbirimizi biraz yara almış … Susturmuşuz yaralama oyunlarımızı … Özlemek sonunda kavuşacağını bilerek Sarılmaktır hayata … İşte bu yüzden Ben hep özlüyorum; özlendiğimi bilerek Ve hissederek … Eksik bir yaşam yaşlanırken gözlerimizde Sanırım biraz daha gençleşiyor Yitirdiğimizi sandığımız bu aşk … Zaman bir film şeridi gibi kopup gidiyorsa göz uçlarımızdan Ve uçtuğumuz uçsuz uçurumlardan Hep yukarı düşüyorsa kayıp duygularımız Kovmaya çalıştığımızda yüreğimizden Hep geri dönüyorsa o ilkel insanlık sancısı Aşk değildir giden… Çıkmaz sokağına batırılmışken yüreklerimizin… Aşk değildir giden … Eylülün tam bir eylül olduğu bir akşamda Pencere kenarı düşler düşlüyorsun kendine Şehr-i İstanbul yağmur olmuşken gözlerinde Serinliğini sığınak yapıyorsun içinin dehlizlerindeki Kıyametin yakıcılığına … Yazdığım her cümlede anlam kavgasına İtiyorsun zihnini Yüreğinse senden bihaber Hep eski zamanlara sarılıyor; Bugünsüzlükle susturulmuşken kan kaybı düşleri … Yarınlar hep vardır ve olacaktır Aşkın bugünsüzlüğü de yarına sürmüştür zaten Umudun mavi mürekkebini … Bugün ölmüştür Yarın yarın gibi olduğunda Göreceksin ki bugünden başka bir şey değil sahip olduğumuz … __________________ gözlerim yoluna düşmüşhiçbir şey göremiyorum sen den öte senden öte sözler duyamıyorumaldığım nefes seninle sınırlı tutsaklık değil benim senden gidemeyişimbaşka birşey daha yücedaha akıl almaz daha sınırsız uçsuz bucaksız dursuzduraksız