Amerikalı Gazinin Fotoğrafının Düşündürdükleri

**delishhhh** · 11-03-2009

AMERİKALI GAZİNİN FOTOĞRAFININ DÜŞÜNDÜRDÜKLERİGeçen gün bir ayağı olmayan, tekerlekli sandalyede oturan Amerikalı gazi bir askerin kalabalık bir grup arasındaki fotoğrafını gazetelerde gördüm

Gazi asker ayağını Irak'ta bir mayının patlamasında kaybetmiş

Etrafındaki insanlar ise gaziler için ev inşa eden çeşitli mesleklere mensup gönüllü insanlar

Hemen bizim kadersiz kahramanlarımız, savaşta veya terörle mücadelede veya bir görevin ifazı esnasında, gözünü kırpmadan hayatını veya elini, kolunu, bacağını, gözünü, bedeninin bir parçasını feda eden bu kahraman insanlarımız gözümün önüne geldi

Bir kısmı hayatının baharında iken gencecik eşeni, küçücük bebeğini, ailesini bırakıp ebediyete intikal edenler, bir kısmı artık kolsuz, bacaksız, gözleri görmeden yaşamaya mahkum olanlar

Günlük hayatın akışı içinde bu kahraman insanların ne kadar büyük fedakarlık yaptıklarının hiç farkında olmuyoruz

Fotoğraf bana yıllar önceki acı bir anımı hatırlattı

Görevde olduğum yıllarda, Güneydoğuda bölücü teröristlerle yapılan silahlı bir çatışmada, bir arkadaşımız omzundan ve kasığından yaralanmış, ilk müdahaleden sonra Ankara'ya GATA'ya nakledilmişti

Hastanede kısa süre sonra yaralının gazlı kangren olduğu anlaşıldı

Bu hastalığın mikrobu, mevzi alıp yerde sürünürken arkadaşın elbisesine bulaşmış, oradan da mermi vücuduna girmiş

Bütün çabalara rağmen bir kolunun ve bir bacağının kesilmesinden başka çare kalmayınca, hastane yetkilileri arkadaşımızın rızasını alamayınca bana haber verdiler

Ben de kendisine herşeye rağmen hayatın güzel ve dünyada nice sakat insanların yaşamakta olduğunu, eşi ve iki çocuğu için yaşamasının hüzumunu anlatmaya çalıştım

Bana kolu ve ayağı kesilince malülen emekli olacağını, kendisine bugün eline geçenin yarısı kadar bir maaş bağlanacağını, evi de olmadığını, her gün öleceğine bir defa ölmeye karar verdiğini ifade etti

Bu cevap yüreğimi derinden yaraladı

Kendisine o an söz verdim

Lojmandan çıkarmadan önce O'nu bir ev sahibi yapacağımı, mutlaka kendisine bir iş bulup maaş farkını kapatacağını, ayrıca dünyanın neresinde en iyi kol ve ayak protezi yapılıyorsa orada protezlerini yaptıracağımı bildirerek kol ve bacağını kestirip yaşamasını istedim

Bana güvendi

Hemen ameliyata girdi

Kolunu kurtardılar ama bacağı kasıktan kesildi

Sıra sözleri yerine getirmeye geldi

Tabii ev için devlet hiç oralı olmadı

Bir iş de vermedi

Sadece protezinin yurtdışında yaptırılmasını sağlayabildim

Oysa ev ve iş için ben de devlete güvenmiştim

Güvendiğimiz dağlara kar yağdı

Ama söz yerine getirilecekti

Aramızda para topladık, lojmandan çıkmadan O'na bir ev aldık

Ben de özel bir kuruluşta O'na uygun bir iş buldum

Halen orada çalışıyor

Şehit aileleri ile malül ve gazilerimiz inanılmaz acı ve ızdırap içinde, bir çok sorunla karşı karşıyadırlar

Bizim arkadaşımız gibi kaçının temel sorunları halledilebilmiştir?
Oysa Anayasamız 61 nci madde ile Devlete; harp ve vazife şehitlerinin dul ve yetimleriyle malül ve gazilerin korunması, toplumda kendilerine yaraşır bir hayat seviyesi sağlanması bu amaçlarla gerekli teşkilat ve tesislerin kurulması görevlerini vermiştir

Devletin halen yaptıkları ile yetinmesi kafi görülemez

İvedilikle Anayasamızın bu esasları süratle ele alınmalı ve ayrıca devletin yapacakları yanında halkımızı teşvik etmesi de önemsenmelidir

CUMHUR EVCİL

11-03-2009	#1
delishhhh	Amerikalı Gazinin Fotoğrafının Düşündürdükleri AMERİKALI GAZİNİN FOTOĞRAFININ DÜŞÜNDÜRDÜKLERİGeçen gün bir ayağı olmayan, tekerlekli sandalyede oturan Amerikalı gazi bir askerin kalabalık bir grup arasındaki fotoğrafını gazetelerde gördüm Gazi asker ayağını Irak'ta bir mayının patlamasında kaybetmiş Etrafındaki insanlar ise gaziler için ev inşa eden çeşitli mesleklere mensup gönüllü insanlar Hemen bizim kadersiz kahramanlarımız, savaşta veya terörle mücadelede veya bir görevin ifazı esnasında, gözünü kırpmadan hayatını veya elini, kolunu, bacağını, gözünü, bedeninin bir parçasını feda eden bu kahraman insanlarımız gözümün önüne geldi Bir kısmı hayatının baharında iken gencecik eşeni, küçücük bebeğini, ailesini bırakıp ebediyete intikal edenler, bir kısmı artık kolsuz, bacaksız, gözleri görmeden yaşamaya mahkum olanlar Günlük hayatın akışı içinde bu kahraman insanların ne kadar büyük fedakarlık yaptıklarının hiç farkında olmuyoruz Fotoğraf bana yıllar önceki acı bir anımı hatırlattı Görevde olduğum yıllarda, Güneydoğuda bölücü teröristlerle yapılan silahlı bir çatışmada, bir arkadaşımız omzundan ve kasığından yaralanmış, ilk müdahaleden sonra Ankara'ya GATA'ya nakledilmişti Hastanede kısa süre sonra yaralının gazlı kangren olduğu anlaşıldı Bu hastalığın mikrobu, mevzi alıp yerde sürünürken arkadaşın elbisesine bulaşmış, oradan da mermi vücuduna girmiş Bütün çabalara rağmen bir kolunun ve bir bacağının kesilmesinden başka çare kalmayınca, hastane yetkilileri arkadaşımızın rızasını alamayınca bana haber verdiler Ben de kendisine herşeye rağmen hayatın güzel ve dünyada nice sakat insanların yaşamakta olduğunu, eşi ve iki çocuğu için yaşamasının hüzumunu anlatmaya çalıştım Bana kolu ve ayağı kesilince malülen emekli olacağını, kendisine bugün eline geçenin yarısı kadar bir maaş bağlanacağını, evi de olmadığını, her gün öleceğine bir defa ölmeye karar verdiğini ifade etti Bu cevap yüreğimi derinden yaraladı Kendisine o an söz verdim Lojmandan çıkarmadan önce O'nu bir ev sahibi yapacağımı, mutlaka kendisine bir iş bulup maaş farkını kapatacağını, ayrıca dünyanın neresinde en iyi kol ve ayak protezi yapılıyorsa orada protezlerini yaptıracağımı bildirerek kol ve bacağını kestirip yaşamasını istedim Bana güvendi Hemen ameliyata girdi Kolunu kurtardılar ama bacağı kasıktan kesildi Sıra sözleri yerine getirmeye geldi Tabii ev için devlet hiç oralı olmadı Bir iş de vermedi Sadece protezinin yurtdışında yaptırılmasını sağlayabildim Oysa ev ve iş için ben de devlete güvenmiştim Güvendiğimiz dağlara kar yağdı Ama söz yerine getirilecekti Aramızda para topladık, lojmandan çıkmadan O'na bir ev aldık Ben de özel bir kuruluşta O'na uygun bir iş buldum Halen orada çalışıyor Şehit aileleri ile malül ve gazilerimiz inanılmaz acı ve ızdırap içinde, bir çok sorunla karşı karşıyadırlar Bizim arkadaşımız gibi kaçının temel sorunları halledilebilmiştir? Oysa Anayasamız 61 nci madde ile Devlete; harp ve vazife şehitlerinin dul ve yetimleriyle malül ve gazilerin korunması, toplumda kendilerine yaraşır bir hayat seviyesi sağlanması bu amaçlarla gerekli teşkilat ve tesislerin kurulması görevlerini vermiştir Devletin halen yaptıkları ile yetinmesi kafi görülemez İvedilikle Anayasamızın bu esasları süratle ele alınmalı ve ayrıca devletin yapacakları yanında halkımızı teşvik etmesi de önemsenmelidir CUMHUR EVCİL