Hiç Bir Kalemin Cesareti Yoktur Bu Yürekteki Yıkılışı Yazmaya

**Gözyaşı** · 04-04-2009

Saçlarında rüzgarları bulduysam
Gözlerinde yağmura dokunduysam
Yakınım sen uzağım sen olduysan
Sana olan sevdamdandır bilesin

Hiçbir kalemin cesareti yoktur bu yürekteki yıkılışı yazmaya

Geceler korkak, geceler korkulu, geceler korkunç

Sabahına uyandığım her gün yapayalnız

Sensiz

Sessiz

Görmezsin

Zaten görmek için yetmiyor gözler

Gidiyorum, ellerini aç, umutların sende kalsın diyerek;
arkanı dönüp adımlar atmaya başlamak bir acı hikayenin ön sözü sayılıyor

Her yağmur, gözyaşlarıymış bu uçsuz bucaksız, vefasız, kalpsiz şehrin ve damlalarını düşürdüğü her kaldırım, yollarınmış adım adım geçtiğin

Saçlarında rüzgarları bulduysam
Gözlerinde yağmura dokunduysam
Yakınım sen uzağım sen olduysan
Sana olan sevdamdandır bilesin

Bilinmezliklerin en orta yeri kaldı senden geriye

Ve hiçbir mektubu tek zarfta, tek kutuda toplayasım da yok artık

Ya adın kalır üzerinde, ya da çıkmaz sokaklarla dolu adresin

Anlamazsın

Aşk bir yaşam biçimidir kandırmacasına boğulmuş gidiyordum işte

Kolaydı

Yaşamın, yaşamanın ve yaşatmanın en güzel anlamıydın çünkü

Sen vardın, seninleydim, kandım gitti işte!

Aşk mı? Boşversene

Aşk olunca yanakların kızarışların en koyusunu yaşar,
en koşarcasına adımlarını atarmış ayakların

Gözlerin daima uzağı görür, sessizliğin sesini daha iyi duyar, şubat ortasında mevsimlerin en sıcağını yaşarmışsın

Ellerin hiç kurumaz, dudakların hiç solmazmış
Biri tutulur, diğeri öpülürmüş çünkü

Boşverdim, inanmadım

Saçlarında rüzgarları bulduysam
Gözlerinde yağmura dokunduysam
Yakınım sen uzağım sen olduysan
Sana olan sevdamdandır bilesin

Her rüzgarda biraz daha koyuyorum zindanlara yüreğimi

Umutlarım demir parmaklıklara emanet

Çayı her yudumlayışımda, yaktığım her sigarada, dinlediğim her şarkıda bu dert beni iflah etmez öldürür tadını yaşatıyorum işte o yüreğe!

Her yanışımdan sonra, ayrılık da aşka dahil, palavrası atılıyor sokaklara

Aşka, yüreğe, umuda, bir bir tükenen her ümide ortak olduğu taraf, neresidir ayrılığın? Hangi yaşanmışlığa, hangi kaybedişe ve hangi hüzne denktir bu ızdırap?! Hangisine cevaptır her içimdeki bu ruhsuz örtü?!

Bilmezsin

Öpüyorsam ayrılığı gözünden
Söküyorsam yüreğimi göğsümden
Geçiyorsam gözlerinin içinden
Sana olan sevdamdandır bilesin

Belki de kader, kırmızı kağıtlara kanla yazı yazmak olsa gerek

04-04-2009	#1
Gözyaşı	Hiç Bir Kalemin Cesareti Yoktur Bu Yürekteki Yıkılışı Yazmaya Saçlarında rüzgarları bulduysam Gözlerinde yağmura dokunduysam Yakınım sen uzağım sen olduysan Sana olan sevdamdandır bilesin Hiçbir kalemin cesareti yoktur bu yürekteki yıkılışı yazmaya Geceler korkak, geceler korkulu, geceler korkunç Sabahına uyandığım her gün yapayalnız Sensiz Sessiz Görmezsin Zaten görmek için yetmiyor gözler Gidiyorum, ellerini aç, umutların sende kalsın diyerek; arkanı dönüp adımlar atmaya başlamak bir acı hikayenin ön sözü sayılıyor Her yağmur, gözyaşlarıymış bu uçsuz bucaksız, vefasız, kalpsiz şehrin ve damlalarını düşürdüğü her kaldırım, yollarınmış adım adım geçtiğin Saçlarında rüzgarları bulduysam Gözlerinde yağmura dokunduysam Yakınım sen uzağım sen olduysan Sana olan sevdamdandır bilesin Bilinmezliklerin en orta yeri kaldı senden geriye Ve hiçbir mektubu tek zarfta, tek kutuda toplayasım da yok artık Ya adın kalır üzerinde, ya da çıkmaz sokaklarla dolu adresin Anlamazsın Aşk bir yaşam biçimidir kandırmacasına boğulmuş gidiyordum işte Kolaydı Yaşamın, yaşamanın ve yaşatmanın en güzel anlamıydın çünkü Sen vardın, seninleydim, kandım gitti işte! Aşk mı? Boşversene Aşk olunca yanakların kızarışların en koyusunu yaşar, en koşarcasına adımlarını atarmış ayakların Gözlerin daima uzağı görür, sessizliğin sesini daha iyi duyar, şubat ortasında mevsimlerin en sıcağını yaşarmışsın Ellerin hiç kurumaz, dudakların hiç solmazmış Biri tutulur, diğeri öpülürmüş çünkü Boşverdim, inanmadım Saçlarında rüzgarları bulduysam Gözlerinde yağmura dokunduysam Yakınım sen uzağım sen olduysan Sana olan sevdamdandır bilesin Her rüzgarda biraz daha koyuyorum zindanlara yüreğimi Umutlarım demir parmaklıklara emanet Çayı her yudumlayışımda, yaktığım her sigarada, dinlediğim her şarkıda bu dert beni iflah etmez öldürür tadını yaşatıyorum işte o yüreğe! Her yanışımdan sonra, ayrılık da aşka dahil, palavrası atılıyor sokaklara Aşka, yüreğe, umuda, bir bir tükenen her ümide ortak olduğu taraf, neresidir ayrılığın? Hangi yaşanmışlığa, hangi kaybedişe ve hangi hüzne denktir bu ızdırap?! Hangisine cevaptır her içimdeki bu ruhsuz örtü?! Bilmezsin Öpüyorsam ayrılığı gözünden Söküyorsam yüreğimi göğsümden Geçiyorsam gözlerinin içinden Sana olan sevdamdandır bilesin Belki de kader, kırmızı kağıtlara kanla yazı yazmak olsa gerek __________________