Adıma bile yabancılaşan sen
Hadi gel, gör, yen beni
Senin güldüğün benim ağladığım perişan halimi
Gör de sonra dön yine geri
Hayatındaki izlerimi ayıkladığın gibi
Yol kenarlarına bırak beni
Vur başının değeceği omuzlarıma
Varlığında hasretinin en ağır yükünü
Sabahlara kadar yak gönül ışığını
Yaban ellerin içinde olsun ellerin
Yorgun gözlerimde bırak yine hayalini
Teselli et ruhunu; verimli topraklarda aç çiçekler gibi
Adını bile bilemediğim sen
Hangi soluğunda fısıldandı adım
Kaç bakışında dalgınlığındım
Sen ki; kelimelerimi hazinenden sildin
Varlığımda yaşayan ruhumla son nefesimi verdim
Ellerinle ipimi çekmekten çekinmedin
Tutmayan ellerim, görmeyen gözlerim, atmayan yüreğimle
Benliğimi yollara serdim
alıntı