Çok Aşkı Gezdim ...Ben İmkansızı Seçtim....

**gülgüzeli** · 05-18-2008

alıntı

Süre gelen zaman, akıp giden şehirler, üzerime geliyorlar

Fikrim kollarında ölmek

Nutkum susmak

Gözlerim ise ağlamaktan yana

Sabahları hiç olarak kalktım yatağımdan

Aşk yoktu yüreğimde artık,sadece yatağımdaki gözyaşlarım kalmıştı

İmkansızdı herşey artık

Çıkmaz sokağa girmiştik uzun yolculuktan sonra

Dönemezdik

Göremezdik

Gülemezdik

Ve tekrar sevemezdik

İmkansız aşktı bu

Ağlamak imkansızdı

Gülmek imkansız

Tekrar aşık olmak imkansızdı

Belki başka birini severiz diyerek avuttuk birbirimizi

Severek çoğalmayı denedik

Sevdik sonunda

Fakat imkansızı sevdiğimiz kadar sevemedik nicelerini

Ellerimiz kavuşamayacak diye oturup şiir yazdık birbirimize

Tarihi geçmiş zamanlara küfür ederdik

Sonra ayrılık dört bir taraftan saldırıverdi bize

Biz yenilirdik, savaşı kaybederdik

"Okyanuslar ağladı, güneş ağladı,yağmur ağladı gece ağladı bu ayrılığa

-Ve biz ağladık imkansızlığa

"

Sabah olurdu,güneş doğardı yüzümüze

Biz kıyamet sanardık günü

Yan yana gelemezdik bir türlü

Uzaktan severdik tenimizi

Gece olur ağlardık

"Sabahları neşe ile kalkmak, güleç yüzümüze seslenmek imkansız

Randevu saatine geç kalmak imkansızdı bizim aşkımızda

Saç telimize duygular yüklerdik

Seviyor,sevmiyor derdik birbirimize

Bilirdik imkansızı,ses çıkarmazdık yeni ufuklara

Ağzımız kururdu,öpüşürdük saf su ile

Sanardık ki Dudaklarımız birbirine değdi

Kandırırdık kendimizi öylece

Kusardık,isyan ederdik sessizliğe

Dayanamaz,arardık tanıdık kokuları

Zaman ilerler biz sesimize hasret kalırdık imkansızlıkta

Doyamadığımız tenden vazgeçip sese muhtaç olurduk

İmkansızdık başlı başına

Koşan bir rüzgar olup savrulurduk

Bir o tarafa,bir de bu tarafa

Göremezdik gözyaşlarımızı

Çünkü biz hep imkansızdık bu hayatta

05-18-2008	#1
gülgüzeli	Çok Aşkı Gezdim ...Ben İmkansızı Seçtim.... alıntı Süre gelen zaman, akıp giden şehirler, üzerime geliyorlar Fikrim kollarında ölmek Nutkum susmak Gözlerim ise ağlamaktan yana Sabahları hiç olarak kalktım yatağımdan Aşk yoktu yüreğimde artık,sadece yatağımdaki gözyaşlarım kalmıştı İmkansızdı herşey artık Çıkmaz sokağa girmiştik uzun yolculuktan sonra Dönemezdik Göremezdik Gülemezdik Ve tekrar sevemezdik İmkansız aşktı bu Ağlamak imkansızdı Gülmek imkansız Tekrar aşık olmak imkansızdı Belki başka birini severiz diyerek avuttuk birbirimizi Severek çoğalmayı denedik Sevdik sonunda Fakat imkansızı sevdiğimiz kadar sevemedik nicelerini Ellerimiz kavuşamayacak diye oturup şiir yazdık birbirimize Tarihi geçmiş zamanlara küfür ederdik Sonra ayrılık dört bir taraftan saldırıverdi bize Biz yenilirdik, savaşı kaybederdik "Okyanuslar ağladı, güneş ağladı,yağmur ağladı gece ağladı bu ayrılığa -Ve biz ağladık imkansızlığa" Sabah olurdu,güneş doğardı yüzümüze Biz kıyamet sanardık günü Yan yana gelemezdik bir türlü Uzaktan severdik tenimizi Gece olur ağlardık "Sabahları neşe ile kalkmak, güleç yüzümüze seslenmek imkansız Randevu saatine geç kalmak imkansızdı bizim aşkımızda Saç telimize duygular yüklerdik Seviyor,sevmiyor derdik birbirimize Bilirdik imkansızı,ses çıkarmazdık yeni ufuklara Ağzımız kururdu,öpüşürdük saf su ile Sanardık ki Dudaklarımız birbirine değdi Kandırırdık kendimizi öylece Kusardık,isyan ederdik sessizliğe Dayanamaz,arardık tanıdık kokuları Zaman ilerler biz sesimize hasret kalırdık imkansızlıkta Doyamadığımız tenden vazgeçip sese muhtaç olurduk İmkansızdık başlı başına Koşan bir rüzgar olup savrulurduk Bir o tarafa,bir de bu tarafa Göremezdik gözyaşlarımızı Çünkü biz hep imkansızdık bu hayatta __________________