Boşluğun korkunç karanlığında hızla yeniden düşüyorum
yalnızlıklarımı biriktiriyorum,bigün karşılığında hayattan yüzümü güldürecek şeyler alabilirim diye
yol ayrımlarında gözümü kapatıp öylece yürüyorum,düşünmeden çünkü aklımı kalbimin labirentinde kaybettim
o yollar bittiğinde napıcamı bilemiyorum, çoğu zaman geriye dönecek gücümde
olmuyor
çok yorucu,dikenli yollar çünkü
ve hep kendimi taşıyorum omuzlarımda bu küçük bedenim hayat kadar ağırlaşıyo o yollarda

ve hatta inanmak aptallığına kapıldığım insanlarıda taşıyorum
sinsice kanıma karışan,damarlarıma yürüyen zehir gibi bu hayata dair herşey; iyi kalpli bi aptalım ve beni sevdiğini söyleyen herkesi seviyorum
sonra kandırılmanın acısını başkalrını kandırarak çıkarıyorum
oysa çok uğraşıyorum ruhum kirlenmesin diye

tüm harcanmışlığına,kirletilmişliğine rağmen bu dünyanın, insan olduğunu unutmamaya çalışan biri olmayı başarabiliyor muyum?
yaşadım;derinden acılar solumayı
ve ihaneti
kimden ve nerden geleceği belli olmaz denilen ihanetleri bende yaşadım
en beklemediğim zamanda;benliğimi tümüyle açmışken hemde
ve bu yüzden hücrelerime kadar işledi ihanetin olmadık zamanda yakıp kavuran,yerle bir eden acısı

ve bende yaşadım;bir eli sımsıkı tutmuşken,ömrümün sonuna kadar beni bırakmayacağını düşünürken öylece birdenbire o elin kayıp gidişini, terkedilişin ince kederini yaşadım


geceyarıları uykuyu çoktan unutmuş gözlerim birer birer benden çekip gidenlere ağladı
o geceyarısı nöbetlerini bende tuttum

ve tüm ziyana uğramış herkes gibi bende bu dünyaya sayısız küfrettim

herkesin bilindik yada hiç bilinmedik acıları vardı ve hep olucaktı
haksızlığa uğradığımı dile getiremediğim,çaresiz payıma düşene razı olduğum zamanlarıda yaşadım

(ve yine sonunu getiremediğim sözler
)
aceleci bir tomurcuk gibi açılıverse hayat
yeniden ömrüme
mucize bi ışıkla siliverse yazgımdan
kötü biten herşeyi
duvarlar arasında sıkışmış yüreğimde
umut yeşerse yeniden
çocukluğumdan kalma gülücükler yerleşse
dudaklarımın kıyısına
gözlerimde parlayan gözyaşı değil
mutluluk olsa bu defa
ve bu gördüğüm son kabus olsa!
Alıntı