Yürek sızısı olmus durusumum görüntüsüyle sürgünüm yalnızlıgıma
Ağlamaklı gözlerim mecalsiz sana haykırır bu mühebbet tenhalarda
Sensizliğin deminde dem almayan seni bekleyen bir ben, bir beden tasıyorum
Hüznüm bütünlesmeye mahkum olmus sürgün zindanlarıyla
Kabuk bağlayan yaralarımdan yara alıyorum her kanadıgımda bensiz bedenimde
Düşlerimin düstüğü yerlerden topluyorum yüreğimi parca parca
Her damlasında kurumaya yüz tutmus pınar misali aktıkca umut nehrinden
Sürgün yasıyor dallanmıs hayallerim ıssız sokaklarda
Cansızlıgım sonbaharı andırıyor olmus kurumus yapraklar
Mevsimlerime gölge olan engellerimi aydınlatmaya calıstıkca
Sessizliğimin adını kazımısım kalbime her nebzede saplanıp duruyor acımasızca
Adını telaffuz etmekten korkar dilim buna istinaden daracık odamda


Yasamaya mecbur kılınmıs mecalsizliğimle ,adı ölüm dediğim asılsız sensizlikle
Mezar tasıma yüreği mechul kalbi senle yazan karanlık dörtlüklerimle
Bir cıkıs bir ümit besler olmusum solmaya yüz tutmus hayat basamaklarında
Bulmayı istiyorum kendimi kaybettiğim sende ve gülmeye hasret boyun egmis bir adamın kimliğiyle
Yinede Umutsuz umutlarımla sesleniyorum sana;
Sensiz nefesim bogazımda düğümlendikce ,bedenimi saran soluksuz anılarımla
Her gece kabuslarıma isyan eder olsamda ,gardiyanı sen olan rüyalarım tebessümümdür yüzümde
02
03
2008
Hayalimsin