|
Prof. Dr. Sinsi
|
İbiş Alfabe Öğreniyor|Tiyatro Tarihi Ve Skeçler
ibiş alfabe öğreniyor
ŞAHISLAR
EVİN EFENDİSİ - İBİŞ (Efendinin uşağı - SAHNE (Bir oda )
I MECLİS
Efendi — Yalnız
EFENDİ (Sağdan girer) — Bak şu bizim salak uşağa; bu sabah çarşıya gönderdim, bir sürü şey ısmarladım, yarısını almadan gelmiş Şunu bir türlü adam edemedim gitti Her zaman böyle yapar zaten Sigara ile kibrit al derim, sigarayı alır kibriti unutur; yahut da kibriti getirir sigarayı almaz Bugün de işte birçok şeyleri unutmuş, almadan dönmüş sersem Ne yapacağım ben bu adamla? Geçen gün bakkala sirke aldırmaya yolladım; evde boş şişe yoktu, "bakkaldan bir şişe alırsın" dedim, gitmiş bakkaldan bir boş şişe satın almış; ama bu sefer de sirke almayı unutmuş, elinde boş şişeyi sallaya sallaya geldi Kendisini kovamıyorum da, zira biraz unutkan, biraz sersemce ama diğer hususlarda çok iyi, her işimi görüyor Sonra, namuslu, emniyetli bir adam da doğrusu Dur, kendisiyle bir konuşayım (Çağırır) İbiş, İbiş
İBİŞ (Dışardan sesi gelir) — Buyrun efendim, geliyorum
II MECLİS
Efendi — İbiş
İBİŞ — Beni mi çağırdınız?
EFENDİ — Seni çağırdım ya Ben seni sabah çarşıya yolladım, birçok şeyler ısmarladım, yine yarısını almadan gelmişsin Ne olacak bu halin senin?
İBİŞ — Efendim, ne yapayım? Bazıları aklımda kaldı, bazıları da aklımdan çıktı
EFENDİ — Aklımdan çıktı olur mu? Alacağın şeyleri niye bir kâğıda yazmıyorsun?
İBİŞ — Ah efendim, yazı yazmak bilmiyorum ki
EFENDİ — Bilmiyor musun? Ayıp, ayıp Okuyup yazmayı hiç de merak etmedin mi? Bak, bizi dinleyen çocuklar bile seni ayıplıyorlar
İBİŞ — Ah efendim, bana öğretseniz size öyle teşekkür ederim, öyle dua ederim ki
EFENDİ — Elbette öğrenmen lâzım ya Okuyup yazma bilmeyen insan, dilsiz insan gibidir; ne bir şey okuyabilir, ne bir şey yazabilir, ne de bir şey yapabilir
İBİŞ —- Vallahi çok doğru efendim Bana hemen elifbeyi öğretin
EFENDİ — Elifbe mi? öyle şeyler yok şimdi Ona alfabe derler alfabe! Sana alfabeyi öğreteceğim, anladın mı? Evvelâ harflerin ismini birer birer iyice öğrenirsin, sonra da o harflerle nasıl yazı yazılacağım öğretirim sana
İBİŞ — Hay Allah razı olsun efendim
EFENDİ — Haydi bakalım, hemen başlayalım
İBİŞ — Baş üstüne efendim
EFENDİ — Yalnız dikkat haaaa söyleyeceklerimi dikkatle dinlemezsen (Bir sopa alır) karışmam haa bak bunu gördün mü?
İBİŞ (Kendi kendine) — Eyvah (Yüksek sesle) Baş üstüne efendim
EFENDİ —- Başlıyoruz Aaaa Aaa Aaa
İBİŞ (Şaşırarak etrafına bakınır) — Hayrola efendim, neyiniz var? Niye şaştınız öyle?
EFENDİ — Şaştığım falan yok canım, sana alfabenin ilk harfini öğretiyorum: birinci harfin adı "a" dır, anladın mı? Aaa Aaa
İBİŞ — Anladım efendim Aaa Aaa
EFENDİ — Şimdi de "be" de bakayım
İBİŞ — Hayır efendim, ben "be" falan demem
EFENDİ — Neden?
İBİŞ — Hiç konuşurken "be" denir mi? Ayıptır
EFENDİ — Canım ikinci harfin ismi "be" dir söyle bakayım, bee bee
İBİŞ — Pekâlâ, bee be, onu da öğrendim
EFENDİ — Peki, söyle bakalım: Ceeee
İBİŞ — Ceee
EFENDİ — Bak kolayca öğreniyorsun, aferin sana İbiş Bir de "ç" var onu da söyle bakayım
İBİŞ — Çeee sahiden kolaymış yahu (Çabuk çabuk söyler) Çe, çe, çe, çe
EFENDİ — (Vurur) — Dur, o kadar acele etme; öğrendin değil mi?
İBİŞ — öğrendim efendim Allah razı olsun, hepsi, bu kadar mı?
EFENDİ — Hepsi bu kadar olur mu? Daha çok var, onları da öğreteceğim Haydi bakalım, dee, dee
İBİŞ — Efendim?
EFENDİ —Dee, dee
İBİŞ — Ne diyeyim efendim?
EFENDİ — Canım sana bir şey de demiyorum İbiş, harfin adını söylüyorum, dördüncü harfin adı da "d" dir, dee
İBİŞ — Ne bileyim ben? öyle söylesenize (Tekrarlar) Dee dee dee dee dede Yahu iki kere söyleyince "dede" oluyor, bu ne biçim harf? Dede, dede, dede
EFENDİ — Yaa bak harflerle kelimeler bile yapmaya başladın Aferin
İBİŞ — Sayenizde efendim Allah razı olsun (Tekrarlar) dede, dede, dede
EFENDİ —- (Vurur) — Dur, gürültü etme, anlaşıldı, öğrenmişsin öğrenmişsin Ondan sonra da "efe" geliyor İBİŞ —■ Efe mi geliyor Biliyorum yahu, o türküdür (Söylemeye başlar) Harmandalı efem geliyor, heeey heeeeey
EFENDİ — (Vurur) — Sus, şimdi türkünün sırası mı? Sana efeden zeybekten bahsetmiyorum Eeee, feee diyorum; "d" den sonra gelen harfler "e" ile "f' dir Söyle bakalım: Eeee
İBİŞ — Eeeee
EFENDİ —Fee
İBİŞ — Feee
EFENDİ — Hah, şöyle, tamam Ondan sonra: Gee GeeGee
İBİŞ (Yaklaşır) — Geldim efendim
EFENDİ — Gee gee
İBİŞ (Efendinin burnunun dibine kadar yaklaşır) — Geldim
ya efendim
EFENDİ (Vurur) — Ne yapıyorsun İbiş? Başıma mı çıkacaksın?
İBİŞ — Efendim, gel gel dediniz ben de geldim
EFENDİ — Canım sana gel demiyorum, "ge" diyorum Başka bir harfin ismi bu ge
İBİŞ — öyle söylesenize efendim Pekâlâ, onu da öğrendim:Geee geee
EFENDİ — Tamam Oldu (Devam eder) Haa, haa
İBİŞ — Efendim?
EFENDİ —Ha, ha
İBİŞ — Bir şey söylemedim ki
EFENDİ — İbiş, sana bir şey söyledin demek istemiyorum,
yeni bir harf öğretiyorum, ismi: Haa
İBİŞ — öyle ise onu da öğrendim: Haa, haa
EFENDİ (Devamla) — İiii iiii
İBİŞ -— Evet efendim çok iyi
EFENDİ — Yahu sana çok iyi, çok fena falan demiyorum,
bir harf daha söylüyorum; "i" harfini öğretiyorum, anladın
mı? "İ" harfi, bak meselâ sen ismini yazacak olsan evvelâ
"i" harfini yazacaksın, öyle değil mi ya? Bak, başında "i"
var: İii-biş İii-biş
İBİŞ (Tekrarlar) — İiii-biş, İiii-biş vallahi sahiden öyle
EFENDİ — Bir de "ı" var onu da söyle bakayım
İBİŞ — ı………
EFENDİ — Hah, aferin Ondan sonra "je" gelir Söyle bakalım! Jeee
İBİŞ — Jeee
EFENDİ — Bak ne güzel söylüyorsun Ondan sonra sıra neye geliyor bakalım?
İBİŞ — Ben ne bileyim efendim?
EFENDİ — "k", "le", "me", "k", "le", "me"
İBİŞ — Amma yaptınız ha Nasıl "kaleme" sıra gelir? Ben daha harfleri bile iyice öğrenmedim, yazı mı yazacağım?
EFENDİ — (Vurur) — Canım ben sana sıra kaleme gelir demiyorum sözlerime iyi kulak ver, ondan sonra gelen harfleri sayıyorum: "k" harfi, "le" harfi, bir de "me" harfi, söyle bakalım: Kaa İBİŞ —Kaaa
EFENDİ — Leeee
İBİŞ — Leeee
EFENDİ-—Meee
İBİŞ — Meee meee mee meee
EFENDİ (Vurur) — Sus, yeter, öyle koyun gibi melemeAnladın mı şimdi?
İBİŞ — Anladım, anladım
EFENDİ (Devamla) — "Nee", ",
İBİŞ — Efendim?
EFENDİ — Ne, o neee, o
İBİŞ — Bir şey yok efendim
EFENDİ -— Canım, o, canım nee, o
İBİŞ (Dinleyenlere) — Ne o yahu? Söylesenize (Efendiye) Hiç bir şey yok efendim
EFENDİ — Canım, sana ne var diye sormuyorum; "ne" harfi ile "o" harfini öğretiyorum Söyle bakalım: Ne
İBİŞ — Nee
EFENDİ — Oo
İBİŞ —Ooo
EFENDİ — Oldu işte, tamam (Devamla) öööö öööö
İBİŞ (Telâşla) — Aman, efendinin midesi bulanıyor galiba
EFENDİ — ööööö öööö
İBİŞ — Beyefendi, mideniz mi bulanıyor?
EFENDİ — Yok canım, neden midem bulanacakmış?
İBİŞ — öyle ise niçin öğürüyorsunuz?
EFENDİ (Vurur) —- Sen yine dikkatsizliğe başladın; ben sana "ö" harfini öğretiyorum
İBİŞ — öyle harf olduğunu ben ne bileyim efendim?
EFENDİ — Şimdi öğrendin işte; söyle bakalım: ö
İBİŞ — ööö
EFENDİ — Tamam bu da oldu, bunu da öğrendin (Devamla) Şimdi geldi: Pe, re, se pe, re, se
İBİŞ (Güler) —- Hah, hah, hah
EFENDİ — Ne gülüyorsun öyle terbiyesiz terbiyesiz? (Vurur) Ben sana ders öğretiyorum, sen karşıma geçmiş gülüyorsun (Vurur)
İBİŞ — Ay, ay, of
EFENDİ — Söyle bakalım: Pe, re, se
İBİŞ (Tekrar gülmeye başlar) — Efendim, affedersiniz ama, ona "perese" demezler "pırasa" derler Bildiğimiz pırasa, lahana, hiç perese olur mu? Lahanaya da'lehene" mi diyeceğiz? (Güler) Vallahi güzel, perese, lehene hah, hah, hah
EFENDİ (Vurur) — Şimdi seni adamakıllı döveceğim haa Pırasanın lahananın sırası mı? Sana "ö" den sonra gelen harfleri öğretiyorum, söyle bakalım: Pe
İBİŞ — Pee
EFENDİ — Reee İBİŞ—Reee
EFENDİ — Seee İBİŞ —Seee
EFENDİ — öğrendin mi şimdi?
İBİŞ — öğrendim, pe, re, se pe, re, se
EFENDİ — Ondan sonra gelen "şe" yi de söyle bakalım
İBİŞ — Neyi söyleyeyim efendim?
EFENDİ — "şe" yi, canım "şe" yi
İBİŞ —Neyi efendim? Anlayamadım
EFENDİ — Canım "şe" harfini, ve, şe şe
İBİŞ — Haa, anladım öyle ise, şe, şe, şe
EFENDİ — Gördün mü, bak bunu da öğreniverdin işte Şimdi öteki harfleri de söyleyeyim: Tee
İBİŞ —Tee
EFENDİ — U
İBİŞ — U u u u
EFENDİ (Vurur) — Dur, acele yok dedik ya Artık sona geldik
İBİŞ — Oooh, çok şükür
EFENDİ — Ü, ve, ye, ze
İBİŞ — Vallahi ben de pek bayılırım
EFENDİ — Neye bayılırsın?
İBİŞ—Üveze
EFENDİ (Vurur) — Hay pisboğaz hay, karnın acıktı galiba Üvez de nereden aklına geldi? İBİŞ — Siz söylediniz ya efendim
EFENDİ — Hay sersem hay; sana alfabenin son harflerini söylüyorum, üvez demiyorum Kulaklarını iyi aç Söyle bakayım: Ü
İBİŞ — Üüü
EFENDİ —Veee
İBİŞ (Kendi kendine) — Ah, olsa da yesem (Yüksek sesle) yeeee
EFENDİ —Zee
İBİŞ — Zeeee
EFENDİ — İşte tamam, bitti, hepsini öğrendin artık değil mi?
İBİŞ — Hepsini öğrendim efendim Hay Allah senden razı olsun
EFENDİ — Gelecek derste sana bu harflerin nasıl yazılacağını da öğretirim Artık ondan sonra sen de her şeyi yazar, okursun; yalnız bugün öğrendiklerini sakın unutma ha
İBİŞ — Hiç birini unutmam, hepsi aklımda
EFENDİ — Haydi bakalım dersimiz bitti, git biraz da işlerine bak Efe türküsünü de şimdi istediğin kadar söyle artık Ben biraz sokağa çıkacağım, işim var Allahaısmarladık (Çıkar)
İBİŞ — Güle güle efendim güle güle Hay bizim efendiden Allah razı olsun; hepsini öğrendim gitti Ne idi bakayım? A, be, ce, de, dede, dede, ondan sonra ne geliyordu? Birisi geliyordu yahu Hah, buldum Zeybek geliyordu galiba, yok, yok, e-fe geliyordu e-fe (Şarkı söyler) Harmandalı efem geliyor, heeey, heeeey (Şarkı söyleyerek çıkar) Lay la lala lay, lalay la la lay lay
(Perde kapanır)
Cemil MİROĞLU
|