10-21-2012
|
#1
|
Prof. Dr. Sinsi
|
Ben Sana Ne Söyleyebildimki Bunca Zamandır...

Yaqmur bırakmadan geçen bulutlar qibiydi zihnimdeki düşünceler
dilime dü$meyen, sözcüklere dönüşmeyen! 
Her zaman fazla oldu söyleyemediklerim, söyleyebildiklerimden! 
Her zaman; bir bilinmez lisandaki çözülmez şiirleri koklayıp, hissettirmeye çalıştım sana 
Her zaman biraz daha zaman kolladım seslenmek için sana, ve her zaman hayıflandım;
Kendi karanlığında; güneşe görünmek için karar veren bir tohum gibiydim  
Zordu çıkmak gömüldüğüm çamurdan;
Ama güzeldi! 
Sen güzeldin ve ben, güzelleşiyordum seni düşündüğümde! 
Kendi karanlığında; güneşe görünmeye karar verip yeşillerini giyen bir tohum gibiydim  
Boyutları değişiyordu hayatımın  
Yani, değiştiren sendin boyutlarını hayatımın; büyüyordum, gelişiyordum, genişliyordum  
Söyleyebildiklerimden çoktu her zaman, söyleyemediklerim; bu yüzden kelimelerimin arası açılıyordu! 
Sığdıramadığım her duygu; iki kelimemin arasındaki boşlukta gizli  
O yüzden, yazdıkça parmaklarım,,, ve işte yine o yüzden söyledikçe dilim topallıyor! 
Toparlayamıyorum zihnimi  
Seni özlüyor, ve terliyorum özledikçe;
Seni koklamak için  
İçimdesin!
|
|
|