Büyük Yükseklik Farkları

Büyük Yükseklik Farkları

Yeryüzünü üç büyük yüzey oluşumu biçimlendirir: Eski kıtaların geniş düzlükler ve masadağlar oluşturan kalıntıları, okyanus tabanı ve yerkabuğunu oluşturan levhaların kıyısında yer alan sıradağlar Dağların özelliklerinin belirlenmesi açısından, kendi çevrelerine göre yükseklikleri deniz düzeyine göre yüksekliklerinden daha önemlidir Eğer çevreye göre olan yükseklik farkı büyükse (Orta Avrupa’da 1000 m’den çok) o zaman yüksek dağlardan söz edilir

Bu tür yükseltilerde dağların bütün özellikleri görülebilir: Duvar biçimindeki çok dik yamaçlar, dar dağ sırtları, sivri doruklar ve çıplak kayalar Yüksek dağlar genellikle orman bölgesinin üstünde yer alır ve dorukları her zaman karla kaplıdır Çevresine göre yüksekliği 1000 m’den az ve deniz düzeyinden yüksekliği de 1500 m dolayında olan dağlar orta yükseklikte kabul edilir Bunlar yuvarlak ve ormanlarla kaplı dorukları, daha az eğimli yamaçları ve daha kemerli sırtlarıyla daha “yumuşak” bir görünüm içindedir Avrupa’daki orta yükseklikteki sıradağlar 1500 m mutlak yükseklikten başlar

Bu yükseklik Ekvator’a doğru 3000-4000 m’ye çıkar, kutuplarda ise deniz düzeyine kadar inebilir Kuzey Norveç’teki Lofoten Adaları, deniz düzeyinden 1200 m yükseklikleriyle yüksek dağ karakteri özelliği taşırken, Etiyopya Platosu üstündeki 2000 m yükseklikteki dağlar yüksek dağ olarak kabul edilmez