Sen Vardınya Ya Resullallah [ Şiir ]

**Prof. Dr. Sinsi** · 10-11-2012

Sen Vardınya Ya Resullallah [ Şiir ]
Hakkında Sen Vardınya Ya Resullallah [ Şiir ]

Ya Rasulallah!

İlk önce Hz

Adem'de,

İki kaşının ortasında

Bir münevver parladı

Sonra başını kaldırdı

Hz

Adem

Arş'ta Ahmed,

Arz'da Muhammed

Sen olmasaydın

Kâinâtı yaratmazdı Rahmet

Ve cennetten çıkarıldı

Hz

Adem

Münâcâtında

Yine sen vardın

Ya Rasulallah!

“Ya Rab!” diyordu,

"Beni sevgilin, Habib’in, Rasul’ün

Hürmetine affet

"

Mukaddes duaya cevap ise;

“Ya Adem!

O

Benim için insanların

En hayırlısı

Değil mi ki;

Benden O’nun hürmetine af istedin

Suçunu bağışladım

”

Senin nurun ya Rasulallah,

Şûbelerin en hayırlısına

En pakına geçerek geldi,

Taşıyıcıların hepsi temizdi

En temizine nakledildi

Abdullah;

Ahiriydi

Ve Amine

Abdi Menafoğlu Vehb’in kızı

Amine

Soylulukta en engin,

Manaca en emin

Amine

Sana iki aylık gebe,

Abdullah ise

Cenazesi Medine'de

Sene 571

Nisan ayının yirminci günü

Pazartesi sabaha doğru

Mekke ufukları ağarıyordu

İran kisrasının on iki burcu,

Çökün!

Ahmet geliyor,

Taberiye gölü,

Yerin dibine geç!

Muhammed geliyor

Bin yıldır yanan ocaklar

Sönün!

Bu aleme rahmet geliyor

Efendimiz;

Fahri kâinat geliyor

Halime'nin şefkatinde,

Abdulmuttalib'in merhametinde,

Ebu Talib'in himayesinde,

Yine sen vardın

Ya Rasulallah!

Memuriyetin

Gökten gelen Devlet'in

Derken

Başladı İslam'a gizli davetin

Hak yoluna giden izcilerin,

Ne olur

Ya Nebi,

Bizi de alsınlar içine

Bu kutsal görevin!

Yanında Sıddık-ı Ekber

İşte emir:

"Sana emredileni açığa ser!"

Karşında duramazlar artık

Ey Nebi,

Bu azgın dişliler!

İslam davası

Ya Rasulallah,

"Sağ elime şemsi,

Sol elime kameri verseler de,

Bu davadan vazgeçmemi söyleseler de,

Ben de öleceğimi bilsem

Yine vazgeçmem

" sözleri

Ne mübarek,

Ne ulvi!

Zira;

Seni yaşayanlardan

Büyüklerden biri;

"Gözünde ne cennet sevdası,

Ne cehennem korkusu,

Cemiyetin imanını kurtarayım yeter"

Derken

Kalbi İslam için atıyordu

Çünkü "davan"

Onun kalbinde de vardı,

Ya Rasulallah!

İslam’ın ilk büyük harbi

Ve İslam kılıcının ilk sesi

Bedr gazvesi,

Sağa, sola, ileriye

Kılıç sallayan müslümanlar,

Kimdi yanlarındaki

Beyaz giysili insanlar?

Müşriklerin düşen başlarında,

Ve gazvenin kazanılmasında

Senin attığın bir avuç kum vardı

Ya Rasulallah!

İslam’ın büyük imtihanı

Ve müşriklerin Bedr intikamı

Uhut gazası

Okçular

"Bu yerden ayrılmayın" emrini aldı,

İşte imtihan harbi başladı

Küfür safı yerinden oynatmıştı

Sanki gaza kazanıldı

An o an ki,

Nebi'nin sözü sadece

Bir iki okçuda kaldı

Ahh! Hz

Hamza!

Hint’in elinde misin şimdi?

Ciğerini mi çiğniyor,

O azgın dişleri?

Gök kubbe görmüş mü

Böyle bir cinayeti?

Yaşla doldu

Nebi'nin gözleri

Hicretin beşinci yılı

Şevval ayı,

Küfür ehli topladı

On beş binlik alayı

Allah Rasulü

Kabul etti hendek kazmayı

Bin kişi yedi

On beş kişilik taamı

Tuzla buz etti

Hendekteki kayayı

Ve bir kum fırtınası,

Müşrikler dayanamadı

Hepsi bir yana dağıldı,

Engel tanımaz oldu

İslâm davası

Artık İslam

Pürüzsüz bir düzlükteydi

Allah Teâlâ,

Rasulüne;

"Artık bütün işin beni hamdetmek

Beni tenzih etmek, mağrifet dilemek"

Yoksa!

Yoksa! Gidiyor musun?

Ey Nebi,

Neden bu veda Haccı?

Neden parmağını kaldırıp

Şahid ol ya Rab diyorsun?

Neden Hz

Ebu Bekr kıldırıyor namazı?

Mescidin önü

Neden bu kadar kalabalık?

Bu haykırış da ne,

Abdullah bin Enes neden bayıldı?

Hz

Ömer neden kılıcını çekmiş,

"Kim Allah Rasülü öldü derse

Paramparça ederim" diyor?

Hiç der miyiz ey Nebi,

Senin değerini bilmek için

Yaratılmışken,

Sana hiç ölmüş der miyiz?

Hani, Uhud harbinden sonra

Vahşi, müslüman olduğunda,

"Ne sen bana görün

Ne ben sana görüneyim" demiştin

Vahşi hasret kalmıştı

Ufacık tebessüme

Sesini işitince,

Bekledi çok zaman,

Bir gün Allah Rasulü

"Artık görünebilirsin" der mi diye

Vahşi gibi olamasak da

Hasretiz sana Ey Nebi!

Doğarken “Ümmetî!”,

Mekan değiştirirken “Ümmetî!”

Dediğin bu insanlar,

Hasret sana

Hiç görmeseler de

Şefaat etmeni istiyorlar

Ey Nebi,

İçlerinden

Amin dilekleriyle!

10-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Sen Vardınya Ya Resullallah [ Şiir ] *Sen Vardınya Ya Resullallah [ Şiir ]* Hakkında *Sen Vardınya Ya Resullallah [ Şiir ]* Ya Rasulallah! İlk önce Hz Adem'de, İki kaşının ortasında Bir münevver parladı Sonra başını kaldırdı Hz Adem Arş'ta Ahmed, Arz'da Muhammed Sen olmasaydın Kâinâtı yaratmazdı Rahmet Ve cennetten çıkarıldı Hz Adem Münâcâtında Yine sen vardın Ya Rasulallah! “Ya Rab!” diyordu, "Beni sevgilin, Habib’in, Rasul’ün Hürmetine affet" Mukaddes duaya cevap ise; “Ya Adem! O Benim için insanların En hayırlısı Değil mi ki; Benden O’nun hürmetine af istedin Suçunu bağışladım” Senin nurun ya Rasulallah, Şûbelerin en hayırlısına En pakına geçerek geldi, Taşıyıcıların hepsi temizdi En temizine nakledildi Abdullah; Ahiriydi Ve Amine Abdi Menafoğlu Vehb’in kızı Amine Soylulukta en engin, Manaca en emin Amine Sana iki aylık gebe, Abdullah ise Cenazesi Medine'de Sene 571 Nisan ayının yirminci günü Pazartesi sabaha doğru Mekke ufukları ağarıyordu İran kisrasının on iki burcu, Çökün! Ahmet geliyor, Taberiye gölü, Yerin dibine geç! Muhammed geliyor Bin yıldır yanan ocaklar Sönün! Bu aleme rahmet geliyor Efendimiz; Fahri kâinat geliyor Halime'nin şefkatinde, Abdulmuttalib'in merhametinde, Ebu Talib'in himayesinde, Yine sen vardın Ya Rasulallah! Memuriyetin Gökten gelen Devlet'in Derken Başladı İslam'a gizli davetin Hak yoluna giden izcilerin, Ne olur Ya Nebi, Bizi de alsınlar içine Bu kutsal görevin! Yanında Sıddık-ı Ekber İşte emir: "Sana emredileni açığa ser!" Karşında duramazlar artık Ey Nebi, Bu azgın dişliler! İslam davası Ya Rasulallah, "Sağ elime şemsi, Sol elime kameri verseler de, Bu davadan vazgeçmemi söyleseler de, Ben de öleceğimi bilsem Yine vazgeçmem" sözleri Ne mübarek, Ne ulvi! Zira; Seni yaşayanlardan Büyüklerden biri; "Gözünde ne cennet sevdası, Ne cehennem korkusu, Cemiyetin imanını kurtarayım yeter" Derken Kalbi İslam için atıyordu Çünkü "davan" Onun kalbinde de vardı, Ya Rasulallah! İslam’ın ilk büyük harbi Ve İslam kılıcının ilk sesi Bedr gazvesi, Sağa, sola, ileriye Kılıç sallayan müslümanlar, Kimdi yanlarındaki Beyaz giysili insanlar? Müşriklerin düşen başlarında, Ve gazvenin kazanılmasında Senin attığın bir avuç kum vardı Ya Rasulallah! İslam’ın büyük imtihanı Ve müşriklerin Bedr intikamı Uhut gazası Okçular "Bu yerden ayrılmayın" emrini aldı, İşte imtihan harbi başladı Küfür safı yerinden oynatmıştı Sanki gaza kazanıldı An o an ki, Nebi'nin sözü sadece Bir iki okçuda kaldı Ahh! Hz Hamza! Hint’in elinde misin şimdi? Ciğerini mi çiğniyor, O azgın dişleri? Gök kubbe görmüş mü Böyle bir cinayeti? Yaşla doldu Nebi'nin gözleri Hicretin beşinci yılı Şevval ayı, Küfür ehli topladı On beş binlik alayı Allah Rasulü Kabul etti hendek kazmayı Bin kişi yedi On beş kişilik taamı Tuzla buz etti Hendekteki kayayı Ve bir kum fırtınası, Müşrikler dayanamadı Hepsi bir yana dağıldı, Engel tanımaz oldu İslâm davası Artık İslam Pürüzsüz bir düzlükteydi Allah Teâlâ, Rasulüne; "Artık bütün işin beni hamdetmek Beni tenzih etmek, mağrifet dilemek" Yoksa! Yoksa! Gidiyor musun? Ey Nebi, Neden bu veda Haccı? Neden parmağını kaldırıp Şahid ol ya Rab diyorsun? Neden Hz Ebu Bekr kıldırıyor namazı? Mescidin önü Neden bu kadar kalabalık? Bu haykırış da ne, Abdullah bin Enes neden bayıldı? Hz Ömer neden kılıcını çekmiş, "Kim Allah Rasülü öldü derse Paramparça ederim" diyor? Hiç der miyiz ey Nebi, Senin değerini bilmek için Yaratılmışken, Sana hiç ölmüş der miyiz? Hani, Uhud harbinden sonra Vahşi, müslüman olduğunda, "Ne sen bana görün Ne ben sana görüneyim" demiştin Vahşi hasret kalmıştı Ufacık tebessüme Sesini işitince, Bekledi çok zaman, Bir gün Allah Rasulü "Artık görünebilirsin" der mi diye Vahşi gibi olamasak da Hasretiz sana Ey Nebi! Doğarken “Ümmetî!”, Mekan değiştirirken “Ümmetî!” Dediğin bu insanlar, Hasret sana Hiç görmeseler de Şefaat etmeni istiyorlar Ey Nebi, İçlerinden Amin dilekleriyle!